Gra Cienia: Rufus Shinra

Kociak zablokował Ci drzwi miaucząc głośno
-Rufus... gdzie ty jesteś? Wracaj do łożka- zawołała Ania, było dość ciemno w domu, obudziłeś się później w nocy, w sumie byłeś lekko zmęczony tym wszystkim, poczyłeś coś ciężkiego co nagle pojawiło się na twojej szyi
-Rufus walcz- usłyszałeś głos Mordki, był tak słaby i tak do niego nie pasował, minęło trochę czasu zanim zorientowałeś się kim on jest, jednak domyśliłeś się
-Idź za kotem, klucz otworzy drzwi do domu, po czym pod złotym drzewem szukaj jaskini- powiedział i zamilkł na dobre

W końcu się udało i ktoś się przedarł ruszyłem za Persianem praktycznie natychmiast naprowadzony na swój cel
- Chodź Persi
Pogłaskałem kota po głowie i ruszyłem zaraz za nim.

Kot ponownie zaczął drapać w drzwi otworzyłeś je, i nagle znalazłeś się w środku lasu, pokemon był przy tobie i powoli ruszył przed siebie, szliście dośc wolno przed siebie, razem równym krokiem
-Mruuuaaaarr- powiedział po swojem pokemon i szedł dalej, słyszałeś jakieś odgłosy dochodzące z głębi lasu, jednak kotek się nimi nie przjemował, może sam też powinieneś? Szliście dalej, po czym wszystko rozmazało Ci się przed oczami, po czym znalazłeś się we wnętrzu jakiegoś wielkiego opuszczonego zamku, droge oświetlały Ci pochodnie przyczepione do ścian, miałeś do wyboru dwie drogi prawo i lewo, kot usiadł po środku i chyba sam nie wiedział dokąd ma teraz iść

- skoncentruj się, cała nadzieja w tobie przyjacielu
Pogłaskałem kota i na prawdę spokojnie czekałem na jego ruch jak i decyzję, ja tu nie byłem ja się nie znam, zaufam jemu

Ruszyliście w lewo, po czym znowu ta sama scena, coś złapało kota i obdarło go ze skóry, szedłeś sam korytarzem, nie miałeś innego wyjścia, po chwili pojawił się Persian, ponownie, miauczał do Ciebie, jednak nie przejąłęś się tym za bardzo, szliście dalej
-To nie on, wiej!- usłyszałeś czyjś głos w głowie, jednak go nie poznałeś
-Walcz, błagam walcz- usłyszałeś ponownie, był to kobiecy głos, wzbudzał zaufanie, jednak czy na tyle, zeby go posłuchać? Sam musiałeś wiedzieć komu ufasz.

Szedłem spokojnie, pierwsza informacja po przedarciu się przez bariere snu zawsze jest najważniejsza, skoro nie mogłem się wcześniej cofnąć a kot się nie zmienił do czasu obdarcia idę dalej tym korytarzem w tempie w jakim zmusi mnie ta sytuacja.

Nagle znalazłeś się w wielkim pomieszczeniu, najpierw było tam ciemno, dopiero po jakiejś chwili zapaliło się światło, zobaczyłeś mase kości, różnych wielkości szkieletów
-Zginiesz w tym śnie- usłyszałeś czyjś głos, gardłowy, nerwowy i bardzo agresywny, na końcu pomieszczenia na kupie złota leżało wielkie stworzenie, skrzydlate, z łuskami, jednak nie widziałeś go nigdy wcześniej, wygląfało na prawdę przedziwnie
-Zedrę z Ciebie całą skórę- ryknęło ów stworzenie i podeszło powoli do Ciebie, było 10 razy takie jak ty

- jakbyś chciał zedrzeć zrobiłbyś to już dawno, słucham w czym mogę Ci pomóc
Walić wszystko na jedną kartę, dawno mógł mnie skończyć ale jestem chyba potrzebny lub ważny coś jednego z tych, albo mnie nie może zabić i tylko straszy, w końcu nie jestem już młodym leszczem.

-No dobra- powiedział wracając na kupe złota
-W miejscu w którym się znajdujesz jest wiele dusz, każda z nich przyjmuje inny kształt w ależności jakie miała zasady za życia, albo czym się kierowała, lub po prostu tym czego najbardziej pragnęła, sam sobie wybierz do której z grup nalezysz, jednak nie zapominaj o cieniach, dymach i innych takich są silne, ciężko znaleźc ich słaby punkt i lubią ból, radze nie zgiń tutaj, inaczej zginiesz na prawdę, jesteśmy tu przez klucznika, jedyne zadanie dla Ciebie... zabij klucznika, sam stąd nie uciekne mam co chce... jednak ... a idź już- ryknęło złe stworzenie i światło zgasło

Staram się rozświetlić sobie drogę, skoro tu wszystko dzieje się według pragnień, miałem Ane teraz potrzebuję swojego ducha, broni, krystalicznych nabojów wymieszanych ze zwykłymi oraz swojej magicznej torby, skoro jest ciemno to nic nie zrobię staram się aby to co jest mi potrzebne znalazło się przy mnie? Chyba że tak to nie działa, szkoda by było. Ruszyłem dalej po omacku starając się nie zabić.

Otworzyłeś oczy i znowu byłeś w jaskini, jednak tym razem nie kombinowałeś z nabojami, czułeś dziwny ból w okolicy brzucha, oraz poczułeś ciecz płynącą z twoch ust, była ciemna... ale nie o tym teraz, przed tobą stał Mordka ii... może nie uwierzysz, ale wbijał jakiś dziwny szpon w twójn brzuch, co jest dziwniejsze... ten szpon wychodził z jego ręki, jego oczy znowu były czerwone, a twarz prawie cała pokryta krwią, kiedy zobaczył, że się ocknąłeś odskoczył i runął pod drugą ze ścian dyszał ciężko, a ty... nie czułeś siez a dobrze

- kolejny sen?
Spytałem spokojnie i spojrzałem za nabojami za kryształami, następnie spojrzałem na mordkę, fajnie mam szukać drzewa a rzucają mnie po jaskiniach i zamkach. Stoje spokojnie może ponownie znajdzie się mój kot..

-Stary nie patrz tak... to nie sen- warknął Mordka, wszystko leżało tak jak to zostawiłeś, więc małe szanse, że to był kolejny sen, chociaż, widziałeś swój plecak, pokeballe, magiczny plecaczek i wszystko co miałeś przed tym dziwnym snem, a może wizją
-Zrobiłeś naboje?- zapytał twój towarzysz, widziałeś, że zrobiłeś tylko 2, zostało trochę do zrobienia, więc musisz się zabrać za robotę z tego co widać

Wziąłem się za robotę
- możesz mi wytłumaczyć o co chodzi? Skoro wszystkiego nie wiem to nie wiem jak mam z tym czymś walczyć.

Mordka siedział spokojnie starając się ogarnąć, bolała Cię ta rana, czułeś jak sączy się z niej krew
-Musisz wycelować w serce, ale mały problem, każdy z kluczników ma serce w innej częscie klatki piersiowej, dlatego przydałby się cały magazynek, na wszelki wypadek- powedział spokojnie i zaczął się podnosić, po chwili przysunął się do Ciebie i zaczął Ci pomagać, wsadział diamenciki do naboi, które już przygotowałeś

- No to będzie ciężko ale się postaram, chcesz może też broń?
Spytałem go spokojnie, przecież mam zapasową broń jakby co, zawsze nosze w torbie, co jakby się jedna zepsuła czy coś?
- także tego a co ty wogóle tu robiłeś teraz?

Mordek zerknął na Ciebie
-Nie lubie broni palnej, ale możesz dac- odpowiedział spokojnie i spróbował się podnieśc, jednak nie udało mu się
-Ogólnie to jestem i Ci pomagał, nie było mnie tu, bo pojawił się jakiś duch, ogólnie był w okolicy i musiałem zwiać, zeby się niezorientował gdzie siedzimy- powiedział, jednak widziałeś, ze coś kręci, powoli dalej robiłeś naboje, szło Ci to na prawdę wolno, ale co na to poradzi.

- a twoja dziwna ręka?
Spytałem spokojnie po czym gdy kończe magazynek po prostu go wkładam do broni.
- w takim stanie to nie za bardzo będziesz mógł strzelać

Popatrzyłeś na niego, a jego ręka była już w normalnym stanie, no poza ubraniami, miał je trochę poszarpane i na pewno nienadające się do ponownego ubrania, chłopak pokazał Ci obie dłonie
-Obie sprawne i nadające się do obsługiwanie pistoletu- powiedział spokojnie i lekko się uśmiechnął
-Spokojnie, na prawdę panuje nad sobą, średnio, bo średnio jednak daje radę- odpowiedział i uśmiechnął się jeszcze bardziej

- może to Ciebie mam zabić?
Spytałem całkiem serio, skoro nie chce powiedzieć prawdy i sie wymiguje, trzeba się dowiedzieć o co chodzi może takie bezpośrednie pytanie nakłoni go do gadania?
- majstrowałeś przy mnie więc należą mi się wyjaśnienia.

Mordka pokręcił głową
- Kluczniki wywołuje wizje, męczące twój umyłs, jednoczesnie chce Cię tam uwiezić, przez co jesteś dla niego łątwiejszym celem, jedyna opcja na wyjscie? Śmierć, lub ból- odpowiedział spokojnie jednocześnie dziwnie kręcąc ręką
-To była moja jedyna broń, wybacz- dodał spokojnie i uśmiechnął się jeszcze bardziej
-Oddam Ci za kubraczek- powiedział i kiwnał głową na twoją zaplamioną marynarkę

- i tak miałem kupić nową ta się już sprała
Patrzę jak idzie mi to wyrabianie naboi, musze zrobić jak najwięcej po chwili podaje mu zapasową spluwę z magazynkiem
- Potrenuj strzały zwykłymi nabojami
Podaje mu tłumik który mam niestety jeden.

Kończyłeś właśnie drugi magazynke, Mordka zaczął trenować, usłyszałeś kilka strzałów
-Sam oceń- powiedział, celował w jeden punkt na ścianie, spory kawałek za wami, zerknąłeś w tamtą stronę, w kamieniu było tylko jedno wgłębienie, co znaczyło, ze wszystkie naboje trafiły dokłądnie w jedno miejsce
-Może być? -zapytał i przetarł spokojnie prawy nadgarstek

- ujdzie snajperze
Powiedziałem spokojnie i wziąłem od niego tłumik, najważniejsza rzecz do broni a nie mam skąd brać poduszek żeby wyciszać strzały przecie
- może mi pomożesz znowu?
Spytałem po czym spojrzałem na niego
- skoro masz dziwne moce może potrafisz przerabiać kryształy?

Chłopak oddał Ci broń i zerknął na Ciebie nie za bardzo zadowolony
-Okej, daj mi je- powiedział i złapał kilka kamieni od Ciebie, widząc pokruszone kamenie wiedział co ma z nimi zrobić, dlatego też się za to zabrał, złapał ich około 10 i zgniótł na raz, zobaczyłeś, ze z jego dłoni posypał się proch, zawartość ręki wysypał do woreczka, który zabrał od Ciebie
-O to chodziło?