~ Moje Gothyckie ja... (JoJo)

-No to... super. - powiedziałem, gdy zauważyłem jak mój pokemon uplótł sieć. Nawet nie miałem pojęcia czemu kazałem ją stworzyć, oprócz tego, aby Spinarak mógł spokojnie z niej atakować, aż po chwili wpadłem na pomysł.
-Ruszcie na nich w szeregu. Bronzor ze względu na niski poziom życia cofnij się do tyłu. Krabby na sam początek, Houndour ciut dalej. Bronzor zaatakuj Confusionem a wtedy szybko ruszcie w stronę przeciwnika wciąż atakując Emberem, Confusionem i Bubble na zmianę. Spróbujcie tak popchnąć przeciwnika, aby znalazł się blisko pajęczyny. Lecz zanim to zrobią, użyj Spinarak Posion Stinga i rozetnij lewą górną nić utrzymującą całą sieć, szybko zaczep dziure nową a następnie przywiąż do prawej, jeśli zauważysz, że przeciwnicy są blisko, oderwij nić od drzewa, kolejno podbiegnij do kolejnych końców i odgryź nicie tak, aby spadły na przeciwnika. Jeśli się uda - Houndour zaatakuj Emberem podpalając sieć. -wydałem rozkaz moim pokemonom i w duchu wierzyłem, że strategia się uda.

Zaatakowałeś pokemony zwartą grupą. Poison sting niestety nie zadziałał, gdyż nie działa on an pokemony trujące. Poza tym pokonałeś pierwszego duranta swą taktyką. Nie zauważyłeś, jednak że skupiając się na jednym pokemonie pozostała dwójka okrążyła twego bronzora, któremu kazałeś się odsunąć i trafiła go Sand-attack z obu stron poważnie go raniąc.

15%
80% 30%
Vs.
100% 30%
100%

-Dobra, wykończcie te dwa osłabione, a ostatniego spróbujemy złapać! - powiedziałem do moich pokemonów. Byłem z nich bardzo dumny, co niezbyt często się zdarza.
-Bronzor wycofuj się do tyłu, jeśli ktoś będzie chciał cię zaatakować uciekaj w stronę swoich towarzyszy, oni za wszelką cenę muszą cię osłonić. Jeśli zauważysz coś niepokojącego bez zastanowienia ciśnij w nich Confusionem! Houndour - kontynuując, atakuj wciąż Emberem. Spinarak, zejdź na ziemie i kurczowo trzymaj się Bronzora. Jeśli ktoś będzie chciał zaatakować uderz go Poison Stingiem. A ty Krabby... Osłaniaj Houndoura, i atakuj Vicegripem w przeciwnika. Najlepiej bądźcie blisko siebie, w odległości do jednego metra. Spróbujcie najpierw wykończyć tych najsłabszych. Do dzieła! - wydałem rozkaz pokom.

Poke robaki rozejrzały się wkoło i zobaczyły, że są powoli osaczane. Gdy tylko Bronzor uciekł z ich pola rażenia wypuściły na siebie masę sieci, aby się chronić. Na wiele, im się to jednak nie zdało, gdyż została ona spalona przez Houndoura. Zdezorientowane pokemony spojrzały na siebie, a potem na swych przeciwników i zanim zdążyły cokolwiek zrobić został trafione kilkoma atakami. Potem, jednak szybko się wycofały wchodząc na pobliskie drzewa i skryły się na ich czubkach oraz za grubymi gałęziami.


15%
80% 12%
Vs.
100% 17%
100%

-Nie denerwować mnie... - skomentowałem cicho i spojrzałem na nie złowrogo. Spinarak, zrzuć ich stamtąd. - wydałem rozkaz jednemu z moich pokemonów i czekałem na rezultat. Jej zadanie było łatwo obrać słowa - dobrze o tym wiedziałem, jednakże chciałem, aby moje pokemony nauczyły się na swój sposób indywidualności, przez co w późniejszym etapie będzie im o wiele łatwiej zrozumieć walkę i ją wygrać. Bronzorowi kazałem zostać przy mnie. Nie chciałem, aby był narażony na jakiekolwiek obrażenia, a i tak już został poważnie zraniony. Houndourowi powiedziałem, aby pobiegł wraz z Krabbym za Spinaraką(bo to r. ż, chyba tak to sie powinno odmieniac) i czekali pod drzewem.
-Powstrzymaj się od używania Emberu. W otoczeniu są drzewa, a nie chcemy ich podpalić. Użyj z daleka Leeru, aby zmniejszyć ich obronę. Ty natomiast Krabby użyj Mud Sportu aby zrzucić ich z drzewa. - przełknąłem śline i spojrzałem na Spinaraka. Użyj Poison Sting, w ostateczności. Spróbuj zrzucić tego najbardziej obolałego.

Spinarak chcąc wykonać Twój rozkaz wszedł na drzewo i zaczął wypuszczać masę pajęczyny oblepiając całe drzewo. Taka mała inicjatywa z jego strony, zapewne nie zada tym obrażeń, ale zneutralizuje ich ucieczkę. Duranty lekko zdezorientowane zaczęły szarpać siecią i rzucać się w nią, jednak nic nie zdziałały. Była ona upleciona dość solidnie i chyba tylko ogień mógłby ją zniszczyć. Zanim to się stało Houndron zmniejszył obronę pająków. To mogła być wasza szans na wykończenie ich.

-No dobra. Houndour atakuj Emberem, Bronzor Confusion a ty Spinarak zaatakuj Poison Stingiem. Jesli ktos sie nie złoży - Krabby dokoncz Vicegripem. - wydałem rozkaz. Skoro były na wyczerpaniu, po jednm ataku powinno starczyć. Teraz został tylko jeden - ostatni, którego zamierzałem złapać. Postanowiłem poczekać, aż zejdzie ze swojej kryjówki i spróbuje z nami pogadać. Wyszedłem przed szereg moich poków i rozglądałem się za nim.

Gdy tylko pies zaczął podpalać drzewo o dziwo nie zapaliło się ono tylko sieć. Pokemony w środku zaczęły szaleć i wiercić się na wszystkie boki. Po chwili miejsce gdzie był ten słabszy całkowicie ucichło i został tylko ten drugi. Poison sting nie zadał mu, jednak żadnych ran gdyż przeleciał dosłownie o kilka milimetrów od poke robaka. Krabby widząc to wpełzł szybko na drzewo i wykończył Duranta. Sieć całkiem się wypalił, a na ziemię padły dwa martwe pokemony. Kazałeś je wykończyć, więc nie dziw się, że nie przeżyły.

Bronzor + 0,2 lvl'a
Spinarak + 1,5 lvl'a
Krabby + 1,5 lvl'a
Houndron + 2 lvl'e

-No trudno. Taka natura - skomentowałem to cicho. Niezbyt mnie obchodziły, ale cóż zrobić. Po co się stawiały. Można by było z nimi normalnie pogadać ale...
-Kurwa. - dodałem. Czyżby zaczęły mnie nawiedzać wyrzuty sumienia? To nie w moim stylu. Totalnie nie w moim stylu! Po chwili jednak wróciłem do rzeczywistości.
-Dobra, zostałeś ty. Złapiesz się teraz, czy jeszcze się postawiasz?-zapytałem ostatniego Duranta.

Gdy tylko odwróciłeś się, aby spojrzeć na pierwszego duranta...jego nie było. Najwidoczniej, gdy zajmowałeś się jego towarzyszami ten znalazł ostatnie siły, aby się schować i zregenerować. Miałeś dzisiaj szczęście w nieszczęściu. Potrenowałeś pokemony, ale ten, którego chciałeś złapać niestety Ci uciekł.

-A pierdolić cię.- skomentowałem i postanowiłem wrócić do budowlańców, którzy mnie tu zaprowadzili. Szczerze to już zapomniałem po co tu przyszedłem, oprócz odgonienia tych durantów zostało mi do wykonania coś jeszcze? Gdy w końcu dotarłem na miejsce pytam się pierwszej, lepszej o zdrowym umyśle osobie gdzie jest ten cały szef, który nawiązał jakiś tam kontakt ze mną gdy tylko tu przyszedłem.

Osoba, której się spytałeś wskazał Ci palcem wielką...kanciapę na narzędzia. Ruszyłeś w jej stronę, a po drodze widziałeś wiele różnych pokemonów pomagających przy budowie. Wszedłeś do środka i zobaczyłeś ich szefa wypełniającego jakieś papiery. Wiesz, miałem dla Ciebie jeszcze jakąś robotę, ale stwierdziłem, że i tak mi się to nie przyda. Na biurku leżały pieniądze za pomoc. No już! Bierz kasę i wynocha mi stąd! Mam ważną rzecz do zrobienia! Wcisnął Ci pieniądze w rękę i wyrzucił ze środka zatrzaskując za Tobą drzwi. W nagrodę za pokonanie robactwa otrzymałeś 350$ i wiedzę, że wszelkiej maści szefowie to niedoroby wysługujące się innymi dla własnej wygody. Poza tym nic tuta się nie zmieniło. No może oprócz tego, że kilka stalowych belek spadło na ziemię i o mało nie zabiło kilku pracowników.

-Mogli zginąć. - skomentowałem, odebrałem kasę i poszedłem w długą. A raczej w stronę mojego roweru. Usiadłem na nim i nie wiedziałem, co mogę dalej zrobić. Postanowiłem wrócić do domu - do miasta, zbliżała się późna pora, a mi brakuje dachu nad głową. Zjem coś na chacie, odpocznę i pokombinuje co dalej.

NA dworze zdecydowanie było już za ciemno, aby gdziekolwiek się zapuszczać, a już tym bardziej, aby zostać na budowanie z takimi nieudacznikami. Wsiadłeś na rower i wróciłeś do domu gdzie przespałeś całą noc. Gdy się obudziłeś budzik dzwonił Ci jak szalony i wskazywał godzinę szóstą rano. Na dworze było jeszcze ciemno. Może to dobry moment, aby poszukać jakiegoś demonicznego pokemona prosto z piekieł siarczystych?

mimo tak krotkiej drzemki bylem wyspany. Czasem jestem bardzie wyspany po tak krotkim śnie, niż po przespaniu całego dnia. Udałem się do kuchni, zjadłem jakieś żarcie, ubrałem się i wyszedłem z domu. Postanowiłem poszukać jakichś poków, ewentualnie podszkolić moje. Udałem się w najciemniejsze zaułki mojego miasta.
-Co mi szkodzi..- powiedziałem sam do siebie sprawdzajac czy mam wszystkie poki przy sobie.

Wszystkie Twoje pokeballe miałeś przypięte do pasa. Wszyscy w domu jeszcze spali, więc nawet gdyby ktoś miał jakieś zastrzeżenia to nie usłyszysz ich, jeśli wyjdziesz odpowiednio szybko. Na dworze zaczęło się rozjaśniać, lecz wciąż było tam ciemno jak w kopalni. Przed Tobą rozciągał się dłuugi las, a po drugiej stronie widniała kilka kilometrów stąd kopalnia, o której dobrze wiedziałeś. Gdzie się wybierzesz? Teraz to Twój wybór.

Postanowilem wybrac sie do kopalni, bo czemu by nie. Byc moze znajde tam wiele ciekawych poków. Nigdy nie odwiedzalem tamtego miejsca w tym celu, czasem tylko aby napić się jakiegoś winiacza z kumplami - nic poza tym. Szedłem równo i powoli, próbując oddychać równomiernie i spokojnie.

Wszedłeś do środka i zobaczyłeś...nic. W środku było tak ciemno, że nie widziałeś nawet czubka swego nosa. Zmierzałeś w głąb kopalni, a wkoło unosił się odór węgla kamiennego, a w oddali słychać było maszyny. Widocznie działały przez całą noc wydobywając surowce. Tylko co je napędzało? Przecież ktoś musiał tu być i pilnować, aby się nie przegrzały.

Postanowilem to sprawdzic. Zaczalem poszukiwac jakiegos swiatla 'w oddali' a nuż, może taki gdzieś się znajdzie. Mimo wszystko, wciąż poszukiwałem i rozglądałem się za dzikimi pokemonami. Chciałbym wzmocnić siłę moich pokemonów. Albo złapać jakiegoś stworka. Mimo wszystko starałem się być cicho i poruszać się ostrożnie.

Chłopak szedł przed siebie dokładnie stawiając stopy po ziemi. Wszędzie było ciemno i nie dało się zobaczyć dosłownie niczego. Po kilkunastu metrach wysunął prawą nogę do przodu i już miał ją postawić na ziemi, gdy nagle światło wydobyło się spod stóp Jojo. Upadł na ziemię, a z pod niego znowu wydobyło się wycie maszyn, lecz tym razem wszystko było oświetlone. Przed nim rozciągała się spirala "schodów", które prowadziły na sam dół. Nie dało się zobaczyć tego co było na samym, gdyż było to zbyt nisko. Droga, była jednak oświetlona, więc mogłeś się spokojnie po niej poruszać.

-Jaaa pierdoole. - powiedziałem gdy tylko ujrzałem dziurę. Nie wiedziałem w którą stronę powinienem się udać. Chciałbym ponownie wejść na górę i wrócić do ciepłego wyra. Ale, cóż moge zrobić, jak tamtędy nie wyjdę. Wypuściłem Bronzora oraz Houndoura z pokeballa i postanowiłem z nimi wędrować. Przyda mi się jakaś defensywa, gdy nagle, nieoczekiwanie ktoś postanowiłby mnie odwiedzić. Oczywiście udaję się oświetlonym korytarzem - aż do końca.

Chłopak szedł spiralą już dobrą godzinę, a koniec był ledwo widoczny. Wkoło nic się nie działo ani ciekawego ani nudnego. Dosłownie nic...gdy nagle ktoś krzyknął. Z dołu wydobył się głośny krzyk, a po chwili dało się usłyszeć głos wściekłej kobiety. "Co robisz?!" To było jedyne co udało się usłyszeć naszemu znajomemu, gdy głosy znowu umilkły...

Mam pytanie - czemu nagle tak odmieniłeś pisownię? Najpierw pisałeś do mnie, czyli "widziałeś, szedłeś" itp.. A teraz nagle zmieniłeś formę na narracje trzecioosobową. A to nie jest żadne opowiadanie czy inne treść literacka... Ale to tylko moje zastrzeżenie :3 Rób, jak ci wygodnie...
--
Zastanawiałem się tylko, jak może być tu tak obojętnie... Albo jest ciekawo, albo jest nudno - w ostatecznym wypadku - to i to, w mniejszym stopniu. Gdy usłyszałem głosu wypuściłem resztę moich pokemonów z pokeballi i powoli ruszyłem w stronę miejsca, z których wydobywały się głosy.

Wiem. Sam to zauwazylem, po prostu czasem nie wiem jak odmienic jakies slowo i tak wychodzi...xd

_____________________

Zszedles na sam dol stajac za wielka skala. Twoje pokemony byly cicho i nie dawaly nawet znaku innym, ze tu sa. Przed wami rozciagala sie ogromna maszyna do wydobywania wegla kamiennego. Jedyne co dalo sie uslyszec to glosnia praca maszyny. Jak na razie niczego nie widziales po bokach, a przy maszynie nikt nie stal...lecz to zapewne tylko pozory.

Postanowiłem obejść całą tą 'maszynę' do wydobywania węgła. Była naprawdę ogromna. Fascynowały mnie takie rzeczy - nawet te codziennego użytku, jednak proporcja robi wrażenie. Obszedłem całe pomieszczenie przeszukując każdy zakamarek. A nuż, może coś się trafi.