Step - Cieniu

16.

Nic Ci nie umknęło. Nie licząc Ciebie i Froslass nic się nie poruszało. Wietrzyk przyjemnie chłodził jednak był zbyt słaby aby mógł poruszyć cokolwiek w zasięgu Twojego wzroku. Gdy zapytałeś Froslass czy nie jest głodna ta zrobiła taką minę, że omal nie wybuchłeś śmiechem. Chyba była bardzo głodna bo zaczęła trącać łapką Twoją nogę domagając się jedzonka.

Otworzyłem torbę z poke karmą i dałem sporą ilość swojemu pokemonowi, jeśli nadal była głodna dałem jej znowu, przecież nie będzie chodzić głodna. Uśmiechnąłem się do niej i skomentowałem
- Rośnij w siłe malutka, rośnij w siłę
Rozejrzałem się jak zawsze po czym ruszyłem powolnie.

17.

Pokemon uśmiechnął się do Ciebie i zaczął jeść karmę. Przez ostatnie pięć minut nic się tu nie zmieniło. Wyschnięte jeziorko, bardzo delikatny wietrzyk i kilka suchych krzaczków. Nagle jednak stało się coś dziwnego. Drzewo zaczęło zmieniać kolor. Nie byłeś pewny ale to chyba był fioletowy. Ciężko było to stwierdzić z tej odległości. Froslass jeszcze nie zauważyła niczego, dopiero kończyła jeść.

Zaciekawiłem się tym co stało się z drzewkiem i zacząłem się zastanawiać o co w tym wszystkim może chodzić, po chwili zastanawiania jak i czekania na swojego pokemona zdecydowałem
- Dobrze Hero, ruszamy dalej.
Pogłaskałem swojego pokemona po głowie i biorę nogi za pas ruszając w końcu dalej

18.

Twój pokemon wyraźnie zadowolony z posiłku ruszył przed Tobą i znów sobie nucił. Nawet jeśli zauważył zmianę w kolorze drzewa nie dał tego po sobie poznać.
Po kilku kilometrach okolica zaczęła się zmieniać. Zaczęły się pojawiać zielone krzaczki i jakieś nieznane Ci malutkie drzewka. Wciąż jednak było ich mało. Wiaterek zrobił się nieco mocniejszy i teraz poruszał liśćmi roślin.

Poprawiłem marynarkę w końcu nie chciałem aby mnie przewiało, następnie poprawiłem torbę na ramieniu. Rozejrzałem się jak zawsze, poprawiłem broń za pasem i nadal sobie spokojnie wędrowałem zadowolony z samego faktu że mój pokemon jest szczęśliwy.
- Frosi leć na przód przebadać teren i wróć za niedługo co ty na to?
Powiedziałem do swojego pokemona

19.

Jeziorko było już jakiś kilometr za Tobą, drzewo teraz wyraźnie się zwiększyło, tak na pewno było fioletowe. Wokół Ciebie pojawiało się coraz więcej żywych roślinek. Froslass zniknęła Ci z oczu już jakiś czas temu. Od tej pory nic ciekawego się nie wydarzyło.

Idąc po prostu przed siebie rozglądałem się i zastanawiałem się nad sensem swojej egzystencji. Po chwili się ogarnąłem i przyjrzałem drzewo z pozycji jakiej się teraz znajdowałem zastanawiając się dlaczego drzewo zmieniło kolor, po chwili po prostu znowu ruszyłem w oczekiwaniu na Herę.

20.

Nic się nie zmieniało ani nie ruszało. Twojej Froslass wciąż nie było widać. Gdy tak sobie szedłeś i myślałeś poczułeś nagle uderzenie w tył głowy. Straciłeś równowagę i znów poleciałeś jak długi prosto na twarz. Gdy się podniosłeś zobaczyłeś już tylko fioletową plamkę na niebie. To "coś" leciało w stronę drzewa.

Spojrzałem na plamkę zdziwiony że na stepie można spotkać coś latającego po czym przybliżyłem się w stronę drzewa a mianowicie nadal próbowałem iść tylko tym razem trochę wolniej aby nie stracić tej dziwnej plamy z oczu, a nóż widelec i obiad będzie coś ciekawego? Może w końcu się nie będę nudzić.

1.

Niestety plamka zlała się z fioletową koroną drzewa. Ledwo przemknęło Ci przez głowę słowo "obiad" poczułeś ogromny głód. Froslass wciąż nie było. Wokół nie było nic ciekawego, poza jednym... niewielkim krzaczkiem z pięknymi, soczystymi jagodami. Po chwili pojawił się również zapach. Słodki i tak przyjemny... Ciężko było odwrócić się od tych owocków. Twój głód znów zaczął wzrastać.

Cofnąłem się do krzaczka albo po prostu do niego podszedłem uważnie rozglądając się, sprawdziłem berry w dexie czy są jadalne i czasem od nich się nie rozchoruję po czym zacząłem je wsuwać jeśli są jadalne oczywiście. Ponownie spojrzałem na drzewo i rozejrzałem się za Froslass.

2.

Jagody okazały się jadalne i bardzo dobre. Gdy zacząłeś się rozglądać zobaczyłeś niewielki punkcik, który chyba się do Ciebie przybliżał. Możliwe, że była to Froslass bo to coś szło od strony drzewa gdzie wcześniej zniknął Twój pokemon, jednak jeszcze nie byłeś w stanie stwierdzić na 100% co to dokładnie jest. Po zjedzeniu kilku jagód byłeś całkowicie syty jednak nie ociężały jak po zwykłym jedzeniu.

Dość zadowolony postanowiłem powoli ruszać w stronę punkciku który zdawał to się przybliżać do mnie, rozejrzałem się ostatni raz i ruszyłem, miejmy nadzieję że to Frosli wraca bo tak jakoś nudno tutaj bez niej. Poprawiłem ponownie marynarkę i starałem się wytrzeć usta jeśli się ubrudziłem jagodami.

3.

Ruszyłeś dalej, po pewnym czasie rozpoznałeś punkcik, który się do Ciebie zbliżał. To była Froslass. Gdy była już dość blisko zaczęła coś do Ciebie krzyczeć. Oczywiście niewiele rozumiałeś ale pokemon był bardzo podekscytowany. Co chwile wskazywała na drzewo i machała łapkami. Chyba chciała Ci powiedzieć, że na drzewie jest czegoś bardzo dużo. Tylko czego?

Ruszyłem zaraz za swoim pokemon trochę go uspokajając
- Spokojnie frosli na pewno nam nie uciekną
Skupiłem się na dojrzeniu czego to tak wiele jest na tym drzewie zbliżając się ostrożnie gdy będę mieć już coś w zasięgu szukam dexa i próbuje to przeskanować.

4.

Szedłeś i szedłeś, a drzewo robiło się coraz większe. Gdy widziałeś już, że to coś na drzewie się porusza wycelowałeś w to swoim dexem. Po chwili na ekraniku pojawiło Ci się coś takiego:

Gligar

Typ: Ground Flying
Ability: Hyper Cutter/Sand Veil
lvl poków w tym stadzie: 3-20

Nie były to zbyt szczegółowe dane jednak dex objął zbyt dużo pokemonów naraz by móc Ci takie pokazać.
Okolica niezbyt się zmieniała, a do drzewa masz jeszcze spory kawałek drogi.

Spojrzałem zaciekawiony na gligary rozrzuciłem kilka sporych kupek karmy aby miały co jeść i odszedłem, jakoś nie byłem zainteresowany tego typu okazem mimo wszystko mogłem odnotować w swoim pokedexie zadowolony że spotkałem tego pokemona
- Chodź frosli musimy nadal szukać, został nam jeden okaz którego tak bardzo potrzebujemy i będziemy wrócić do normalnego tętniącego życia walkami
Uśmiechnąłem się do pokemona

1.

Sypnąłeś trochę karmy Gligarom, które już po chwili zleciały na dół aby ją zjeść.
W oddali zobaczyłeś coś co wyglądało na jakąś oazę. Jednak była bardzo daleko. Froslass jednak patrzyła w zupełnie inną stronę. Na pierwszy rzut oka nic tam nie było. jednak jeśli się przyjrzeć to widać było coś jakby chmurę pyłu, która unosiła się dość wysoko.

Zainteresowałem się ów pyłem ostrożnie zacząłem iść w kierunku tej chmurki może znowu spotka nas coś interesującego, jeśli zorientuję się że grozi mi niebezpieczeństwo zabieram nogi za pas i uciekam na bok aby nie stać się posiłkiem dla kogoś lub czegoś. W sumie różnie to mogło być w tej strefie, nikogo tutaj nie spotkałem może nikt nie wrócił stąd żywy

2.

Pył bardzo szybko się zwiększał i przybliżał, jednak wciąż nie widziałeś co mogło być jego źródłem. Froslass jednak zaczęła się lekko denerwować. Coś jej się nie podobało. Chwyciła Cię za rękę i zaczęła ciągnąć na bok. - Fros, froslass! Zaczęła Cię ciągnąć jeszcze mocniej. Po chwili, znajdowałeś się jakieś 2 metry dalej. Tutaj pokemon się uspokoił. Teraz nie byliście już na trasie tej dziwacznej chmury. W ciąż zbyt odległej by zobaczyć jej źródło.

Odruchowo ruszyłem pokedexem w stronę dziwacznej chmury dość zaciekawiony całym rozwojem wydarzeń, spoglądałem z boku co to takiego, po chwili się ruszyłem oddalając się trochę aby nic mi się nie stało, to samo zasugerowałem swojemu pokemonowi.

Rhyhorn
lvl w stadzie: 5-24


Dex pokazał Ci tylko tyle. Poków było po prostu zbyt wiele. Stworki przebiegły obok nawet was nie zauważając. Jakiś kilometr dalej zatrzymały się. Znalazły chyba coś do jedzenia bo otoczyły kilka krzaków, które tam rosły.

Spojrzałem na dexa i na pył który wytworzyły pokemony i zdecydowałem się odpuścić, to nie był pokemon dla mnie jak i niebezpiecznie byłoby zbliżać się do tego typu pokemonów stadzie, jak wiadomo w stadzie różne dziwne rzeczy dzieją się z jednostkami, a co jakby zdecydowały że jestem dla nich zagrożeniem? Nie dziękuje poleciłem froslass odddalenie się i zrobiłem to samo

1.

Ruszyliście dalej, jeśli nie liczyć porykiwania Rhyhornów to nic się nie działo. Po przejściu jakiegoś kilometra zauważyłeś, że robi się coraz zimniej. Po chwili na niebie zaczęły pojawiać się wielkie i ciemne chmury.