Gra Ao - Ao

Luxio dał radę, idzie dzielnie obok Ciebie, po chwili za tobą bo musicie wyjść po schodach, gdy otworzyłeś drzwi zauważyłeś że jest korytarz a na jego końcu jakieś pomieszczenie, zdecydowanie jesteś już w domu do tego okropny smród który towarzyszył na parterze był nie do wytrzymania, zauważyłeś trochę tej dziwnej galaretki na ścianach.

Łoo ja pierdziele! Co za smród! Fe! - pomyślałem jednocześnie zatykając sobie nos i patrząc na Luxio, czy nic mu nie jest? Galaretka...wygląda na tą co uciekała przed nami. - pomyślałem po czym wyciągnąłem rękę w jej stronę i próbowałem jej dotknąć. MOżliwe że coś się wydarzy, bądź nie. Cały czas ide przed siebie zaciekawiony tym co może być w pomieszczeni na końcu.

Niestety gdy dotknąłeś galaretki nic się nie stało. W każdym razie nie tym razem. Być może te kawałki, które zostawiła, nie mają takiej mocy? Smród był nie do wytrzymania i twój Luxio zwymiotował. Tobie zresztą też zbierało się na wymioty, czyż nie? A ohydny odór zdawał się nabierać na sile z każdym twoim krokiem. Ruszyłeś do przodu i popchnąłeś otwarte drzwi. Twój pokemon nie chciał iść za tobą, warcząc i piszcząc na przemian.

Luxio, nic Ci nie jest? - zapytałem pokemona, samemu dławiąc się przez ten smród. Próbowałem powstrzymać wymioty, ale było ciężko. Wiedziałem jednak że wypadałoby przetrzymać to i iść do przodu. Tak więc też robię z nadzieją, że sam Luxio pójdzie za mną. Chęć ponownego dotknięcia tej galaretki + obietnica złożona Sylvi, o odnalezieniu jej przyjaciela, zobowiązuje mnie do tego by iść dalej...jakoś, ale iść.

jasnowidzem nie jestem, czy może być taka forma odpisu? xD Zwykle na podobnych pbf'ach nie przejmuję graczy i to dla mnie nowa sytuacja...
-------------------------------------------------------------------------
Pokemon nie bardzo chciał za tobą pójść, nadal warczał, ale powoli, kroczek za kroczkiem szedł dalej. Takoż i ty ruszyłeś naprzód, zdecydowany dotknąć galaretki, czymkolwiek by była. Rozejrzałeś się po pustym pokoju. Smród był coraz większy, a brudne okno tuż pod sufitem wskazywało, że jeszcze trochę i znajdziesz się wewnątrz domu i wyjdziesz z piwnicy. Na samym końcu pokoju były jeszcze jedne drzwi, spod których też sączyło się światło. Być może za nimi są schody, prowadzące na górę?

NIe no spoko Posty mi się podobają
-------------------------
- Luxio, nie strzelaj mi tu jakiś fochów. Serio musimy iść dalej. - powiedziałem do warczącego pokemona po czym ruszyłem dalej. Kiedy zobaczyłem promyki światła przebijające się przez szpary między drzwiami a futryną postanowiłem je otworzyć. Coś czułem że jeżeli mam gdzieś dalej iść, to właśnie tam.

Jak można by się domyślić drzwi były zamknięte. Niestety. Musisz wymyślić coś, by je otworzyć. Drzwi były stare i spróchniałe, więc może zwykły kopniak wystarczy... ale może w domu ktoś jest i nie jest przyjaźni usposobiony? Musisz to sprawdzić...
------------------
cieszę się xD

KOlejne drzwi. Czuję się jak w jakimś labiryncie, a to zwykły dom. Na samym początku próbuję wyważyć drzwi prostym kopnięciem. Jeśli to nie zadziała, proszę luxio by naładował sie Chargem a następnie posłał Thunder w stronę drzwi. Mógłby zaatakować zwykłym atakiem fizycznym jednak, nie chcę ryzykować kolejnych jego ran odłamkami drewna. Jeśli uda mi się wyważyć drzwi, idę do pomieszczenia do którego nie mogłem się dostać i zerkam co tam się znajduje.?

Drzwi ustąpiły po Thunderze, jednak nie był to dobry pomysł, bo stałeś tuż obok nich i dostałeś odłamkami i wyładowaniem. Włosy stanęły Ci dęba. Ruszyliście do przodu i... pusto. Jedynie schody, pobrudzone galaretką czy jakąś inną mazią. A na górze... w końcu ziemia obiecana! niestety smród stał się jeszcze gorszy.

- Ja pierdykam, co tam jest że tak śmierdzi? - pomyślałem zatykając jeszcze mocniej nos. Luxio, daj radę jeszcze trochę, jesteśmy już coraz bliżej. Przyśpieszmy kroku żeby przejść tę chmurę odoru, dobrze? - zapytałem pokemona szybciej wchodząc po schodach, trzymając się bliżej ściany i omijając kałuże tej dziwnej mazi.

Pokemon pokiwał łbem, zatykając sobie łapą nos. Ruszyliście jeszcze szybciej i po chwili dojrzałeś brudne okno. Twój pokemon nie czekając rozbił je, nic sobie przy tym nie uszkadzając. Natychmiast świeże powietrze wdarło się do zatęchłego domu, a dzięki promieniom słonecznym ujrzałeś coś na podłodze. To coś nie ruszało się, ale tuż obok tego walała się galaretka.

Gdy wszedłem już na górę, zobaczyłem worek, który dziwnie się poruszał oraz obok niego, galaretkę . Luxio, instynktownie wybił okno. Ja rozejrzałem sie po terenie poza oknem, poszukując mego martwego towarzysza. Po chwili zwróciłem się ponownie do Luxio:
- Syriusz, stój z tyłu i obserwuj wszystko co się dzieje. Ja otworzę ten worek, w razie czego, asekuruj mnie. - powiedziałem do pokemona i podszedłem ostrożnym krokiem do worka po czym zacząłem go otwierać.

Podszedłeś do czegoś, co w twoim mniemaniu było workiem. Lecz niespodzianka, to nie worek! To zwłoki. Obok nich leżała galaretka, która najwyraźniej postanowiła zdechnąć, bo na twój ruch przestała się ruszać. Osoba, która tam leżała musiała umrzeć parę dni temu, bo na ciele pojawiły się już larwy much. Smród był wręcz odpychający...

- O, kurw...! - powiedziałem odskakując od worka. Momentalnie, nieco zszkowoany widokiem podszedłem do okna, chciałem zobaczyć czy jest gdzieś w pobliżu Sir Alfred, by pomógł mi zidentyfikować zwłoki. Jak się okaże że to ten, którego szukamy to będziemy w kropce. Tak więc... jeżeli nie dosięgam go swym spojrzeniem, wysyła Crobat'a by go znalazł i przyprowadził go tutaj. Ja wypuszczam w między czasie Chloris i czekając na Sir Alfreda, Chloris wręczam 1 batonik, a swojemu Luxio Electro Candy. Smacznego maluchy!

Ty, co to jest Electro Candy? Bo ten... jeszcze się z czymś takim nie spotkałem. Ani z batonikiem...
--------------------------------------------
Pokemony ze smakiem zjadły ofiarowane im przysmaki. A ty czekałeś i czekałeś... Po jakiejś godzinie przyszedł Alfred, uśmiechając się od ucha do ucha i miziając Crobata po łebku. Ten uszczęsliwiony wrócił do ciebie. Normalnie sielanka
- A co tak cuchnie jak nie prane przez rok skarpety? - zapytał Alfred, wchodząc do was przez okno. Po chwili skrzywił się
- To ojciec Jamesa. Ciekawe, co i kiedy go urządziło... I gdzie jest James - rzucił.

Electro Candy - Daje 1lv. pokemonowi o typie Elektrycznym, natomiast batonik dodaje 3lv. wybranemu pokemonowi.
______________________________
Godzine gniłem w tym smrodzie zanim przyjdzie Alfred.
- Więc to nie jest James...już myślałem że nasz jedyny trop przepadł. W takim razie, musimy znaleźć jakieś ślady które nas do niego doprowadzą. Ty znalazłeś może coś ciekawego jak się kręciłeś po gospodarstwie? - zapytałem Alfreda, cały czas z wystawioną głową za oknem.

To sobie dopisz
--------------------------
- Parę szczurów, kilka kości, zdechłą owcę - wyliczał Alfred uśmiechając się - A, i jeszcze zakrwawione ślady stóp, prawdopodobnie z dnia śmierci denata. Od tego czasu nie padało, a ja mam świetny wzrok - zaśmiał się- Prowadzą do jakiejś jaskini, która kończy się... a, zresztą. Sam zobaczysz, chodź!

Dobrze! - powedziałem nieco podniesiony na duchu iż mamy jakikolwiek trop, jednak nie wiedziałem czy powinienem się do końca z tego powodu cieszyć? Schowałem do Balla Crobat'a i Servine, a sam z Luxio oraz Alfredem udałem się w stronę jaskini, cały czas rozglądając się dookoła.
- To wszystko wygląda niczym jakaś rzeź w filmu grozy... - dodałem po chwili.

- Widziałem lepsze scenki. Na przykład ciało powieszone za flaki... To znaczy ktoś wyrwał mu flaki i na nich powiesił. A najpierw nimi udusił. Ciekawe czemu. Może szkoda było mu sznurka? - te jakże ciekawe rozważania przerwało dojście do jaskini. Usłyszałeś jakby odległy grzmot ze środka...

- Sądzę że takie widoki zniszczyłyby mnie psychicznie...nie moja specjalizacja, wybacz. - powiedziałem do umarlaka po czym zmierzałem dalej przed siebie. Cały czas myślałem o tym kto zrobił taką sieczkę.
- Jeśli był to Truth...hah chcę mu skopać dupe!

Alfred roześmiał się
- Tak, na pewno. Na szczęście mnie to nie dotyczy... - rzucił luźno. Ruszyliście do środka tajemniczej jaskini... W której jak na razie tylko stalagmity i inne wiszące dziadostwa.

Luxio, mógłbyś trochę swoim Charge'em rozświetlić to pomieszczenie? Twoje ładunki wydałyby nieco blasku który ułatwiłby nam włóczenie sie po niej. - powiedziałem spokojnym głosem do luxio. Co jak co, ale po ciemnej jaskini gdzie niedawno była rzeź wolałbym po ciemku nie chodzić.

Luxio użył Charge i tym samym naładował kryształy, które pochłonąwszy elektryczność świeciły pięknym blaskiem w kolorze jadeitowym, co nadawało wszystkiemu niesamowitej aury tajemniczości. Jak na razie nie widzieliście nic, ale już po chwoli usłyszałeś skrzek niezadowolonego z tej jasności pokemona. Wyfrunął na was i ze złością pogryzł jeden z klejnotów, co go poraziło. Fioletowy nietoperz spojrzał na was i fuknął z nienawiścią
- Gli! Gliii!

Fioletowy nietoperz - 94%
Luxio - 100%

Co to za miejsce? - powiedziałem widząc jak kamienie absorbują elektryczną energię luxio. Po chwili jaskinia wypełniła się światłem, a ja dojrzałem dziwnego fioletowego nietoperza. NIe przypominało mi to chyba zbytnio mojego Crobat'a ale na wszelki wypadek postanowiłem przeskanować pokemona.

Gligar ||31.00%

Charakter: Agresywny pokemon. Całe swoje życie spędził w jaskini i nie znosi światła. Uwielbia być w centrum zainteresowania jak również słodkie przekąski.
Ataki: Jak na lvl
Ability:
Egg Group: Bug

Pokemon spojrzał na Luxio z wściekłością i zasyczał. Chyba nie był zbyt przyjaźnie nastawiony, Jego wyraźny gniew był prawdopodobnie spowodowany światłem z kryształków. Alfred uśmiechnął się
- Uroocze, on jest prawie ślepy przy tym oświetleniu! - rzucił machając Gligarowi przed pyskiem. Ten poczuł ruch i ugryzł go w rękę(?).