Gra Ao - Ao

Ehh...dobra, nigdzie nam się nie śpieszy. - pomyślałem widząc lezącego na podłodze Jamesa, po czym opuściłem chatkę i wyszedłem na zewnątrz czekając aż James się wyśpi. Ja wróciłem do Syriusza obserwując jego poczynania w nauce jego tajnej broni. Gdy opanuje ten ruch...nie będzie miał żadnych słabości.

Po godzinie żmudnego treningu twój pokemon nauczył się Magnet Rise i zadowolony podszedł do ciebie, warcząc cicho. Brzmiało to jak mruczenie zadowolonego kota... No dobra. A teraz czekacie i czekacie... Po kolejnej godzinie James wyszedł zaspany w samych gatkach na zewnątrz. Jego oczy rozszerzyły się ze zdumienia
- Kim jesteście? I co tu robicie? - zapytał

Gratulacje LUxray, jestem z Ciebie dumny! - powiedziałem do pokemona głaskając go po czuprynie. Po kolejnej godzinie żmudnego czekania, wyszedł do nas w końcu James.
- Witaj, nazywam się Ao i przybyłem Cię odszukać z prośby Sylvi. - powiedziałem krótko. MIałem nadzieje że tyle wystarczy na przedstawienie powodu swego bytu w tym miejscu.

- Sylvi? Niemożliwe... I niby po co chciała mnie znaleźć? -zapytał opryskliwie, zakładając koszulkę. Bestia stała tuż obok jego nóg z nastroszoną sierścią. Chyba odbierała uczucia pana i nie była do was zbyt przyjaźnie nastawiona...

- No najwidoczniej możliwe skoro miałem CIę odnaleźć i dowiedzieć co się z Tobą dzieje. Martwiła się, ponoć zniknąłeś i nie było po Tobie żadnego śladu. Tak wyszło że musiałem spłacić dług, a ta zażyczyła sobie bym Cię odszukał. A coś nie tak? - zapytałem James'a.

- Nie, nic - odparł, myśląc intensywnie
- A powiedziała ci, dlaczego odszedłem tak niespodziewanie? - zapytał nagle. Growlithe uspokoiła się nieco, ale nadal była gotowa do boju. Luxray spojrzał na nią i warknął złowrogo jednak Bestia nie bała się przybysza. A powinna...

- Nie...nie wnikałem w szczegóły. Staram się nie plątać w nieswoje sprawy. - powiedziałem do James'a. Po jego tonie głosu wnioskowałem że była między nimi jakaś sprzecznosć. Bynajmniej taka była moja pierwsza myśl.
- Syriusz...spokojnie. - powiedziałem do pokemona, kładąc rękę na jego głowie.

- To może lepiej, żeby ona ci powiedziała. Przekaż jej, że czuję się dobrze. Nie mów, gdzie jestem. I powiedz, że ni wrócę - rzucił smutnym głosem, patrząc na ściany budynku. Lux uspokoił się, nadal był jednak zły.

- Jesteś tego pewien? Na pewno chcesz tutaj zostać, skoro czeka na Ciebie osoba która martwi się o to co sie z Tobą dzieje? - zadałem ostateczne pytanie James'owi. Po jego minie, i tonie głosu wiedziałem że nie mówił tego szczerze...no chyba że jeestem aż takim debilem że wmawiam sobie coś bezpodstawnie? ;o

- Martwi się! Ha! Gdyby jej na mnie zależało, toby tego nie zrobiła! - warknął, nagle poirytowany. Bestia nastroszyła sierść i szczeknęła. Cóż, chyba nie zamierza wracać z tobą. Tylko co zrobi dziewczyna, jeśli przekażesz jej tylko takie wiadomości?

- Dobra, nie wnikam w to co się między wami wydarzyło. Po prostu przekażę jej twe słowa. Dzięki i miłego życia życzę. - odparłem w stronę James'a.
- Lux, Alfred...idziemy. - dodałem do towarzyszy po czym udaliśmy się w stronę wyjścia z tego miejsca. Było dużo niewiadomych, jednak...to miejsce już mnie na tyle zmęczyło że miałem ochotę pójść gdzieś daleko w pizdu.

James spojrzał na ciebie i westchnął. Bestia wróciła z nim do "domku", a dinozaury patrzyły z aprobatą. Oba jednocześnie skinęły ci głową. Staraptor zaś złapała cię i Syriusza w szpony i pomogła wam się wydostać. Miło z jej strony. Nagle poczułeś, że w plecaku coś się kolebie
---
przypomnij mi, jakiego poka to miało być jajo?

Staraptor, wylądujmy proszę, cos się dzieje w mym plecaku. - powiedziałem do pokemona, a kiedy mnie wypuścił podziękowałem, pogłaskałem po grzywie i od razu zajrzałem do plecaka.

Staraptor delikatnie wylądowała na szczycie góry i spojrzała na ciebie z zainteresowaniem. Z uśmiechem na dziobie przyjęła pieszczoty. Gdy tylko otworzyłeś plecak zobaczyłeś, że jajo, o którym zapomniałeś pękało w szybkim tempie. Zanim zdążyłeś mrugnąć pękło do końca, a z niego wychylał się nieśmiało mały pokemon.Gdy cię zobaczył złapał pękniętą część jaja i nakrył nią głową. Staraptor zaśmiała się

Hej mały, nie bój się. - powiedziałem do pokemona i powoli zdjąłem skorupkę jajka z małego pokemona. Chciałem zobaczyć co to za stworek a następnie przeskanować go. Niie mogłem się doczekać co to będzie za pokemon?

Pokemon spojrzał na ciebie nieśmiało i pisnął coś wystraszony. Widać było, że bardzo się ciebie boi. Wyskoczył z plecaka i niezdarnie schował się za Staraptor, która pogładziła go skrzydłem po łebku.

Bagon || 5.00%

Charakter: Nieśmiały pokemon. Boi się wszystkiego i wszystkich. Nie lubi walczyć, ale gdy musi to daje z siebie wszystko.
Ataki: Jak na lvl
Ability:

- A więc Bagon...nazywam się Ao, i od dzisiaj to ja jestem twoim trenerem. Cieszę się ze mam w końcu pokemona od początku jego narodzin. Wróżę nam dobra przyszłość, wiesz? - powiedziałem spokojnym głosem, z uśmiechem na twarzy tak by przekonać pokemona do siebie.

Bagon powoli wyszedł zza nóg Staraptor i uśmiechnął się niepewnie. Pisnął coś i przytulił się do twojej nogi. Ojej, jakie to słoodkie... Aż można puścić pawia tęczą. No, ale nie o to tu chodzi. Czas, by złapać Bagona do balki, nieprawdaż?

Haha, no dobrze bagon, przyszedł czas byś poznał swój Pokeball, okej? Tak więc, wskakuj! - powiedzialem głośno podekscytowany wyrzucając do góry Pokeball'a. Ahh, w końcu, poke - smok, mam go w swoim zespole.

Bagon wystraszył się pokeballa, ale się nie poruszył. Z wahaniem czekał aż pokeball go dotknie. Ding,dong,ding,dong,ding...

Ding

Bagon ostał złapany. Brawo, chyba cię polubił... tak sądzę. Ale... co teraz? Gdzie będziesz zmierzał? Z powrotem do dziewczyny? Czy obierzesz inną trasę?

Dobra, wzbogaciliśmy się o jednego żółtodzióbka, teraz trzeba coś zrobić dla odstresowania się. Wyjmuję więc mapę i szukam palcem miejsca w którym jestem. Gdy znajduję te punkt zwracam się do Alfreda:
- Alfred, wiesz mniej więcej w jakiej okolicy jestesmy? Czy znajduje się tutaj coś nieopodal? Mam ochotę na jakieś turnieje dla juniorków. Może za Duskull'a trzeba się będzie wziąć?

- Turnieje... musimy iść trochę na północ. O pół dnia drogi stąd jest małe miasto, w którym co tydzień odbywa się turniej dla pokemonów do 19 levelu. Ale szczerze to tam są same leszcze, więc nawet Bagon ich pokona - parsknął śmiechem i pokazał palcem miasteczko.

Noo i taki turniej mi się podoba. A co do Bagona...mam inne plany. - powiedziałem z uśmiechem na twarzy zwijając mapę i chowajac do plecaka. Następnie odwołałem moje do tej pory wypuszczone pokemony i wypuściłem tylko Eevee. Położyłem ja na ramieniu i ruszyłem za Alfredem.
- Tak więc prowadź, mój druhu.

- Jasne. Mam nadzieję, że tym razem nie natkniemy się na trupa... lub coś gorszego - rzucił kpiarskim tonem, nie ptrząc pod nogi. Po chwili poczułeś uderzający smród końskiego łajna. Alfred spojrzał na swoją stopę i jęknął
- Tylko nie to! - rzucił, wycierając but o trawę. Jednak... wpadł w drugi placek. Przed wami było pole minowe usiane tego typu pułapkami. Widać ktoś wypasa tutaj Ponyty...

- Hahah, masz pecha. - powiedziałem do Alfreda, sam omijając miny pozostawione przez końskie pokemony, zatykając również nos. Staram się przejść śmierdzące pole jak najszybciej, by wyjść z tej strefy smrodu.