Niby zwykły dzień - Gra Ghostriderki

- Mówisz o stosuunku? Jeśli tak to pragne nawet Klaudio. Księżniczko nie tylko tej planety. Ale i mego zimnego i skostniałego serca.

Wtuliłam się w niego.
- Nie przesadzaj z tym sercem - pocałowałam go.
Czekałam co zrobi. Ciekawiło mnie to.

- Żałuje tego, że jestem wampirem a nie moge być takim jak ty bądź inną istotą która chociaż żyje.

Westchnęłam i pogładziłam go po policzku.
- Może i jesteś tak zwanym nieumarłym, ale mi to zupełnie nie przeszkadza. Kocham Cię i nic tego nie zmieni - uśmiechnęłam się.
Poprawiłam swoje skrzydła by nas lepiej okrywały.

- Boje się ciebie angażować w dziecko bo widzisz.... Z nami wampirami jest tak, że po zapłodnieniu kobiety dziecko które się rozwija wypija jej krew. Wampirzyce są bezpłodne dlatego jeśli już chodzi o rozmnażanie się to szukamy innych ras. Oczywiście będę ci dostarczał krwi byś mi nie zmarła przy dziecku.

Pokiwałan głową ze zrozumieniem.
- Rozumiem i to akceptuję, przecież nie będzie tak źle - powiedziałam
Dalej z nim tak stałam i z nim rozmawiałam. Chwilami nastrój był fajny, ale te nasze rozmowy troszkęgopsuly .

- Wydać się może , żem tradycyjny mimo nieumarłości. Ale przejdziemy do spraw intymntch Klaudio dopiero po ślubie. A teraz służę pocałunkiem erotycznym i masażem.

- Okey, to w takim razie chętnie skorzystam z masażu - uśmiechnęłam się.
Ciekawe jak to by było, gdyby masował mi skrzydła. Pocałowałam Stanleya . Trzeba będzie się dowiedzieć jak to jest z ślubem na mojej planecie.

- Jakkolwiek by wyszło jego załatwianie skarbie. Uważam, że to będzie najwspanialsza chwila w naszym życiu. Jeśli o życiu w moim przypadku można mówić.
Uśmiechnął się do niej przytulając ją do siebie.

Zaśmiałam się.
- No dość specyficzny jesteś - stwierdziłam.
Wkrótce położyłam się na łóżku.

- Widzisz... Lubie zaskakiwać Klaudio.
Położył się koło niej.
- Wiesz... Jesteś magiczna... Jak pokemony typu wróżkowego. Masz w sobie taką magię która pozwoliła mi oderwać się od wszystkich moich problemów.

Uśmiechnęłam się.
- Na przykład jakich? - spytałam.
Przytuliłam się do niego. Po chwili ukryłam skrzydła by nam nie przeszkadzały.

- A naprzykład od takich, że moja rodzina pod mą nieobecność może spowodować chaos na Ziemi.

- O rety, nawet mi nie mów... - mruknęłam. - Martwię się czy nie dopadną moich rodziców tam... - dodałam.
Chłopak mnie swoimi słowami zaniepokoił.

- O swoich Ziemskich rodziców możesz być spokojna... Sprzedałem im bajeczke o tym, że nad twoją rodziną piecze sprawuje Arceus. I jeśli ich tkną to nas wszystkich Arceus się pozbędzie. I działa. Bo w okolice twojej farmy nie zawitają.
Zaczął ją masować.
- Odpręż się Klaudia. Przecież nie ma co się dzisiaj stresować.

Niezła bajeczka...
- No dobra - powiedziałam.
Rozluźniłam się i z zadowoleniem przyjmowałam jego masaż.

Zaczął ją całować.
- Mam nadzieje, że nie przeszkadza ci zimno mego ciała. Ale to co czuje sprawia, że zaczyna się ono rozgrzewać.

- Nie przeszkadza - uśmiechnęłam się.
Również pocałowałam chłopaka i bardzo mi się to wszystko podobało . Owinęłam sobie ogon wokół jego ręki, lubiłam tak...

- Powiedz mi Klaudia. Kontrolujesz swój ogon czy nie? Bo nie mówie, że to złe... Nawet to miłe jak go oplatasz wokół mej ręki.

- Kontroluje - powiedziałam.
Odwróciłam się na plecy i się do niego przytuliłam. Zaczęłam go gładzić po karku.

On zaś zaczął całować jej ciało gładząc rękoma jej włosy.

Wkrótce po chwili namysłu pozwoliłam sobie na pocałunek francuski. Taka bardziej namiętna odmiana pocałunku i bardzo mi się ona podobała.

- Hmmmm... Widzę, że kontakty ze mną nie są ci straszne... W naszym świecie uchodziło by to za nekrofilie.
Uśmiechnął się i kontynułował całowanie jej ciała.

Zaśmiałam się.
- No fakt - uśmiechnęłam się.
Dalej go całowałam i się do niego przytuliłam.

- Wiesz... Kocham cię Klaudia... Ale mam dziwne wrażenie, że zasługujesz na lepszego faceta odemnie.