Gra Zerna (Część II)

Znalazłeś jakąś mapę... Gdzieś ona prowadziła, ale bardzo daleko... Do innego regionu. Zjawiła się też tutaj oczywiście telewizja, a ludzie zgromadzeni wokół chyba się przekonywali co do sprawy. Większość też pouciekała, nikt nie odważył się ciebie zaatakować. Do tego wkrótce wokół ciebie zjawiła się o dziwo grupa dzieciaków... Po jednych było widać innośc, a u innych nie...

- Blaze, King powrót - Odparłem zarzucajać kaptur - Nikt nie wie kim jestem... I dobrze - Po czym skierowałem się przed siebie do telewizji... - Koniec nadawania sprzedawczykowe szmaty - odparłem wbijając ukryte ostrze w kamerę niszcząc je - Koniec na dziś - rzekłem udajać się za miasto powoli... Skończyłem tu... Pora na kolejne miasto...

Kilkanaście minut po tym wszystkim przyleciał Wing. Niósł jakąś odpowiedź. Wziąłeś kartkę i przeczytałeś to co było tam napisane... Było napisane: "Odnośnie Acno znaleziono ja kilka dni temu w fatalnym stanie. To, iż znalazłeś tą broń jest wielkim sukcesem i dobrze, że wszystko pozostałe pogrzebałeś".

Zniszczyłem kartkę - Dzieciaki poczekają... - Po czym podlazłem pod bar i odciąłem zamek przy jakims motorze - Dzięki debile - Po czym odjechałem tam gdzię ją czułem... - Jak ją tkną... Współczuje im bardziej niż tym gnojom - odparłem jadząc na motorze... jebało mnie czy skonczy sie paliwo... Chciałem skrócić drogę...

Jechałeś do szpitala, który wskazała ci kartka... Trochę daleko... Benzyna skończyła ci się walone 5 km przed celem. Ju żz tej odległości jednak widziałeś miasto na wzgórzu. No i duży biały budynek - prawdopodobnie owy szpital. Pogoda robiła się fatalna i niedługo pewnie nieźle zmoknieaz. Teraz wiedziałeś, dlaczego ta się w ogóle nie odzywała.

Biegłem drzewami po czym przy szpitalu wdrapałem się na górę i stałem za oknem... Nie otwieralem go by sprawdzić jak wygląda sytuacja... Nie chciałem tam wchodzić ale sprawdzić czy nic jej nie jest... Rozglądałem się po pokoju w celu sprawdzeniu czy nie ma nikogo podejrzanego... Jeśli spała wlazłem do środka... - Ty debilna idiotko - odparłem wchodząc

Zobaczyłeś, że dziewczyna leży na łóżku i śpi. Miała zaklejone oko, prawą rękę i lewą nogę w gipsie, opatrunek na lewym ramieniu, chyba było szyte... I długa rana na brzuchu. Jak wszedłeś do środka to zobaczyłeś w sszufladzie trzy strzały jak do kuszy plus coś co wyglądało podobnie jak twoje szpony... I przy tym wszystkim pierścionek zaręczynowy.

- Idiotka... - odparłem zostawiając obok niej Klucz który miałem w skórze podszedłem do niej i pocałowałem w czoło - A ty jesteś nadal głupia mimo wszystko - Dodałem po czym podszedłem do okna - Powinnaś przestać ryzykowac... Wrócić do domu i tyle - Odparłem wchodząc na framugę chcąc wyskoczyć i iść jak najdalej stad... Odwóciłem się jeszcze

Dziewczyna powoli zaczynała się budzić.
- Ja szłam do domu... - powiedziała słabym głosem.
Popatrzyła się na Ciebie zdrowym okiem.
- Tak wiem, wyglądam jak siedem nieszczęść, ale wyjdę z tego... Jakby co oko jest całe, miałam kilka odłamków w nim po prostu... - mówiła widząc, jak patrzysz się na jej zaklejone oko.
Odwróciła głowę.
- Ale cóż wiem, że ciągle jestem nierozsądna... - z oka pociekła jej łza.

Zdjąłem kaptur - To jest nas dwóch... Specjalnie chciałem umrzeć... Zniknać by to cie nie spotkało... Byś była bezpieczna ale nie dasz spokoju prawda? Nie odpuścisz nie? - Odparłem siadając na łóżku - Dobrze wiesz ze mi nic sie nie stanie, zwłaszcza po treningu i z twoimi zabawkami przy sobie - odparłem - Poza tym wiesz ze i tak bym cie chronił... Z cienia tam gdzie moje miejsce...

- Ja po prostu nie potrafię usiedzieć cicho jak ktoś inny działa... - powiedziała. - Patrz do szuflady... Tak jest mój laptop... I informacje o bazach templariuszy, które zbierałam pod twoją nieobecność... Zresztą to chyba oni mnie zaatakowali - stwierdziła.
Obecnie niezbyt mogła poruszać rękoma... Ale zdawała się to znosić z humorem. Jak powiedziałeś o "jej zabawkach" to się zdziwiła.
- O rety znalazłeś mój miecz - powiedziała. - I widzę wziąłeś coś więcej... A co zrobiłeś z resztą? - spytała.

- Pogrzebałem... Rozwinęli się tam templariusze... Ale na chwile obecną tylko ja i Blaze wiemy gdzie to jest - odparłem całując ją w czoło - A teraz - Po czym podniosłem ją - Wracamy w bezpieczne miejsce - Odparłem wychodząc z nią przez drzwi i idąc korytarzem. Zabrałem wszsytko co miała do torby...

- Ałaj tylko uważaj na moją ranę na brzuchu - powiedziała.
Mimo protestów całego personelu udało Ci się wynieść dziewczynę ze szpitala. Camille była sporo obolała, ale wkrótce się opanowała.
- Mhm to widać kolejna baza, której nie znalazłam... Ogólnie namierzonych mam ich 34 - wyjaśniła krótko.

- Nie zajmuj się tym... Wracamy do domu.. Do ciebie - Odparłem włamujać się do karetki i jadąc do jej domu... Długa droga ale do rana chyba dojedziemy. Usadowiłem ją obok i przykryłem czymś - Odpocznij ja się tym zajmę - Odparłem jadać przed siebie...

Ta kiwnęła głową.
- Dobra rozumiem - powiedziała.
Po niedługim czasie zasnęła. Uroczo wyglądała... Nawet z takimi ranami. Droga była długa, ale da się dotrzeć. Camille lekko pochrapywała.

Uśmiechnąłem się i poprawilem jej koc... Jechałem dalej w celu dojechania tam jak najszybciej... Po dostaniu się wziąłem ją na ręce i zarzuciłem kaptur wchodząc do jej domu z kopniaka - Bez pytań - Odparłem kładać ją na sofie... - Może poczęstujecie mnie kawą? - Odparłem dalej mając kaptur... patrząc na nią... - Potem wam wyjaśnie a teraz... KAWA

Rodzice dziewczyny spojrzeli na nią zszokowani.
- Dobrze już robię... - powiedziała jej matka.
Niedługo pobiegła do kuchni. Ojciec dziewczyny natomiast przyniósł jej coś miękkiego. Po tym zbiegł z góry Kamilek . Mały już chciał przylec do swojej siostry, ale pan Stern w porę go zatrzymał.

- Coś ci się nie podoba - odparłem wstając - niech wyjdzie... Zobaczy co wasz świat wyprawia z mutantami... A innymi... Boisz się mnie? Czuje to... I wiem że widziałeś mnie w telewizji.. Zaskoczony? Wystrzaszony i radzę... - Po czym odciąłem ostrzem kable telefonu - Nie wzywaj policji... Nie znajda mnie a sobie zrobisz większa krzywdę

- Spokojnie, spokojnie - powiedział ojciec dziewczyny. - Nie mam nawet zamiaru dzwonić... Tylko dlaczego tu przyniosłeś Camille, co się dzieje? - spytał.
Kamil natomiast już się uspokoił i tylko patrzył się na swoją siostrę. Niedługo dostałeś swoją kawę. Może jednak wypadałoby dać jakieś wyjaśnienia... Dziewczyna zaczęła się budzić.

- Fani mutantów od co... Zostawiam ją tutaj na razie - Po czym kucnął przy niej - Wrócę tu.. Obiecuje... Powiedź tylko kto to zrobił - odparłem patrząc na nią, po czym wstałem - Nie wpuszczaj nikogo... A mnie... Tutaj nie było - Odparłem wyskakując oknem... Udałem się na jakieś drzewo by spojrzeć na mapę gdzie mam się udać

- Mówią na niego Blassreiter... Też ma moc regeneracji - powiedziała dziewczyna. - Dobra, wyczekałam te prawie cztery lata to może jeszcze wytrzymam - uśmiechnęła się słabo. - Weź napraw swój pokenav, wyślę Ci kilka rzeczy odnośnie moich broni potem... - poprosiła. - Albo weź mój pokenav, będę pisać z laptopa, są tam też na mapach bazy templariuszy - wyjaśniła.
Byłeś niedługo za oknem i faktycznie, lokacje dobrze zaznaczone.

- Regeneracja tak? Cóż.. NIe lubię klonów.. - Odparłem udając się tam gdzie miałem... Wysłalem tylko jej jedną wiadomość... - "jeśli nie wrócę... Ułóż sobie sama życie be zemnie..." - Po czym pobiegłem... Jeśli baza ma jakiś ochroniarzy eliminuje ich z powietrza bez ostrzy... Nie potrzebna im jeszcze taka wiedze... udałem się wówczas do środka skradajać się

Najbliższa baza jakiś dzień drogi stąd.
Odpowiedź : "Dla mnie albo życie z tobą, albo wcale"
Tak więc chyba stawia sprawę jasno... Ty tymczasem byłeś w drodze do bazy. Jednak coś cię w trakcie drogi zainteresowało. Jakiś pokemon, atakujący drzewa. Kamienny nosorozec...

Zeskoczyłem... - Rhyhorn... Cóż... Przyda się taran... - Odaprłem podchodząc do niego - Easy koleżko... NIe chce z toba walczyć a ty ze mną nie? - Powiedziałem coś czując ze się na mnie żuci... Byłem gotów na kontr atak w postaci przerzutu nim... Potem tylko kości masowałem - Ciężka cholera

Niedługo pokemon wściekły ruszył na ciebie i trochę musiałeś się nadwrężyć.
- Grwwaaa! - krzyknął stwór gdy nim przerzucałeś.
Potem potrząsnął łbem i znowu ryknął. Teraz go jeszcze bardziej wkurzyłeś... Rzucił tobą z całych swoich sił o kamienie.