Gra Zerna (Część II)

- Przy rozpadzie tych pierwiastków pod wpływem adamantium powstaje bardzo potężna energia, wywołująca dziury w przestrzeni, które przebijają się do innych światów... Niszcząc je powoli. Efekt podobny do palącej się gazety - wyjaśnił ci. - I uważaj z tymi okienkami! - krzyknął, kiedy kolejne dość mocno go uderzyło. - Ona i te jej kary... - powiedział poirytowany.

- Adamantu... - Odparłem wysuwajac szpony... Dawno ich nie używałem... -Czyli inaczej mówiąc to coś plus ja to potencjalna mieszanka wybuchowa dla wszechświata? Super... masz tu jakieś sejfy do których Camille nie bedzie miała szans sie dostać po założeniu hasła? - Odparłem grożąc mu okienkiemmmm. Nie wierze ze strasze program komputerowy okienkem systemu Windows... Ehh ludzie

- Ona się raczej do wszystkiego dostanie... Tak jak do mojej pamięci, ale szczegół... I to ona wszystko tutaj praktycznie zmontował, tyle że ja jakieś 4 lata siedziałem na starym pendrive...AŁA! - powiedział, gdy kolejne okienko go wywaliło na Pulpit.
To było niezłe, mogłeś się wyżywać ile wejdzie na nim... Spojrzał na ciebie niezbyt zachwycony. Po chwili uruchomiły się dwa roboty.
- Daj to i postaram się coś z tym zrobić - powiedział w końcu po kilku takich wywaleniach.

- Załóż tez hasło... Nigdy nie wypowie tych słów... "Zern, nie kocham cię... Nie chce mieć z toba nic wspólnego pragnę byś zniknął z mojego życia" No, to takie ostre ale skuteczne - Odrzekłem po czym udałem się na górę... Zostawiłęm gdzieś w sypialni stój i wskoczyłem do łóżka od razu spać... Rano musze jej coś powiedizeć... Pewnie mnie obudzi a potem wystraszy

Rano jak się obudziłeś to dziewczyna jeszcze spała i cicho pogwizdywała przez sen. Ktoś się tutaj trochę rozlenił... Wyglądała uroczo. W końcu jednak i ona się obudziła i spojrzała na Ciebie zaspana.
- Czeeść, jak tam? Co wczoraj porabiałeś? - spytała.
Dostałeś na pokeavie wiadomość od "X.A.N.A": "Zmontowałem nowy sejf i go zamurowałem... Postaraj się, by nie poszła na dół do godziny 14.00"

- Cześć kochanie... Cóż... Powinnas być juz u kosmetyczki albo fryzjera bo o 13 cóż... Mamy ślub kochanie - Odparłem leżąc bokiem i patrząc na nią... Jej mina powinna mówić sama za siebie - Nie, nie żartuje mówie serio - Po czym pocałowałem ją w nosek by się ocknęła - Mogę ci pomóc dostać się do fryzjera... Suknia tez kupiona bedzie w domu o 11 - Dodałem delikatnie ją tuląc by się w koncu ocknęła

Camille zatkało i zrobiła wielkie oczy.
- JUŻ DZISIAJ?! - aż podskoczyła.
Zaczęło się gadanie rety ja taka niegotowa i tak dalej... W końcu jednak się ogarnęła...
- Cóż pomoc w dotarciu do fryzjera bardzo mi się przyda - stwierdziła w końcu. - Ymm... zaproszę kilka osób od siebie ok? -spytała i usiadła przez laptopem, po czy zaczęła rozsyłać e-maile.

- Spoko - Odparłem po czym dodałem - Czas Tyka... Tik Tak Tik tak - Dodałem po czym perfidnie udałem się na dół... Biedna Camille, nie wie ze nawet tak bardzo ją kocham iż wyszsytko za nią załatwiłem... Tym samym dałem jej dobre zajęcie by tego czegoś nie znalazła. Sam wyszedłem na balkon... - Kto by pomyślał... Rodzinka mnie raczej nie pozna ale jak usłyszą nazwisko dopiero się zacznie... - Odparłem patrząc z balkonu z kawą w ręku na gablotę oddaloną trochę.. Ostrza

Dziewczyna latała kawałek czasu po pokoju, szukając różnych rzeczy. W pewnej chwili stanęła i ją chyba na nowo wmurowało.
- Emmm.... Zern? Moi rodzice, wiesz, tamci.... się zapowiedzieli..... - powiedziała w końcu jak była w stanie wydusić z siebie słowa....
No to cię także zdrowo zaskoczyło.... Masz dwie teściowe... Ajjj...

- Hmm - Odparłem paląc cygaro - Ludzie narzekają na teściową... CO ja na to? Deal With It ja mam dwie - Odparłem wciągając dym - Hmm Może jednak zostanie piratem było lepszym marzeniem jako dziecko niż bohater? EHh ALe mniejsza to zasuwaj się upiekszać... Poza tym... Z tego co wiem Ja jestem problematyczny... To oni też będą z tym mieli problem - Odparłem palać nadal

Ta się zaczęła śmiać, wyraźnie poprawiłeś jej tym nastrój.
- No fakt, dobra to ja już chcę ruszać w drogę... - powiedziała dziewczyna w końcu jak załatwiła sprawy w domu...
Była bardzo przejęta wszystkim i uradowana faktem, że to już dzisiaj wasz związek będzie ostatecznie umocniony...

Udałem się do ogrodu rozpoczynając trening Blaze'a. Kazałem mu atakować kłody, starać się spalić żyłki z balonem etc. Następnie zmusiłem Yv'a by ten unikał jego Ember'ów oraz Flamenthower'ów. Zawsze jakieś zwiększenie siły dla startera. Sam udałem się na balkon i tak resztę czasu spędziłem siedząc, pijąc whisky z lodem oraz patrząc na morze. Czyli inaczej miałem wyjebane po całości!

Spędziłeś tak naprawdę dużo czasu, gdy przysłano suknię, a niedługo po tym wróciła dziewczyna. Jechała na Sawsbucku by było szybciej... Spojrzała na Ciebie jak pijesz alkohol.
- Wiem, że na tobie to i tak wielkiego efektu nie zrobi ale ma mi od ciebie nie czuć żadnym alkoholem dobrze? - uśmiechnęła się lekko. - Idę coś sprawdzić do majsterkowni i jadę... Zobaczymy się na ślubie - powiedziała zadowolona i ruszyła w kierunku wymienionego pomieszczenia, oj...

- Może zmierzysz suknie oraz... Zmusisz mnie do przestania... Pić? - Odparłem patrząc na nią wzrokiem "I tak nie dasz rady bo mnie nie złapiesz" - Poza tym... Może zajmij się mną w końcu - odparłem wstając i obejmując ją przy okazji całując w szyje - Bo jakoś tak mam mniej miłości od ciebie niż zazwyczaj - Dodałem po czym udając smutnego skierowałem się do salonu

- Panny młodej przed ślubem się nie powinno oglądać w sukni - puściła ci oczko.
N a twoje kolejne słowa się uśmiechnęła chytrze.
- Czyżby naszemu twardzielowi brakowało już miłości? - uśmiechnęła się tylko.
Po tym powędrowała za Tobą i wzięła Cię za rękę, po tym pocałowała w ucho i szyję, a na końcu bardzo namiętny pocałunek w usta.
- To w takim razie wkrótce cię wygłaszczę, wyniańczę i wypieszczę na wszelkie możliwe sposoby jakie znam - wyszczerzyła się.

objąłem ją - Zależy mi na tobie... Dla tego... Obiecuje ze nie będę nikogo mordował... Nawet Templariuszy... Ty lepiej wymyśl co powiesz mojej rodzinie jak dowiedzą sie ze ja to Zern - odparłem stając z nią przy ścianie delikatnie całując ją w szyje... - Wiem że też niedługo może dowiem się że będę ojcem... A jak nie... To sie postaramy - Odparłem żartem całując ją dalej

Ta się uśmiechnęła na Twoje słowa i się w Ciebie wtuliła.
- A ty lepiej wymyśl jak odciągnąć moich rodziców od myśli by cóż... powiedzieli co nieco moim obecnym... Chociaż może i to by było słuszne - westchnęła. - A cóż co do dziecka to według kalendarza dobry dzień... Ale zobaczymy - także Cię pocałowała. - No a teraz będę mykać, muszę jakoś porządnie wyglądać na nasz ślub - uśmiechnęła się.

uśmiechnąłem się... Założyłem garniak... - Obiecałem jej że ich nie wezmę... - Po czym przeszedłem obok gabloty z ostrzami. Udałem się do salonu... - Ehh - A następnie skierowalem się na zewnątrz.. Sam na piechte udałem się do kościoła... Po drodze schowałem każdego pokemona i udałem się przed siebie... - "Zmiękłem jak zawsze" - mówiłem sobie w głowie... Po zajściu pod kościół rozejrzalem sie... BYłem inny niz kiedyś wiec mam możliwość zobaczenia ludzi a oni mnie nie rozpoznają...

Jak to facet mięknie pod wpływem kobiety... Wkrótce byłeśpod kkościołem. Zebrały się tam wszystkie osoby, które zaprosiles a także z 30 innych osób... Pewnie wśród nich są rodzice dziewczyny z jej poprzedniego życia... Ale się widać dobrze ukryli, nawet po zapachu ich nie poznasz... Za kilka minut początek ceremonii... Byłeś... Zestresowany?

Rozglądałem się po czym udałem się do środka by miec to za sobą... W trakcie ceremonii rozgląałem się kątem oka a po tym jak powiedział Imiona moje i Camille odwróciłem się do ludzi i spojrzałem wzrokiem "Na serio myśleliście że jestem martwy?" Po tym wszystkim czekałem aż ludzie ktorzy jak kolwiek mnie znali i widzieli mój grób zaczną mnie atakować z pytaniami

Camille w swojej sukni wyglądała pięknie jak nigdy... Po całej ceremonii wiele osób cie obleglo z pytaniami. Jakże spodziewana reakcja ludzi... Camille tymczasem podeszła do swoich zdruzgotanych drugich rodziców, przy których stała inna zupełnie spokojna para... Chyba się stało to czego się obawiała Camille ale znowu aż tak źle nie jest.

Podszedłem i ja - Ale spokojnie... To że ee No rozumiecie... Poza tym dajcie spokój źle nie bedzie... Kto sie nia lepiej nie zaopiekuje jak psychopata mordujacy masowo ludzi? - Odparłem pół żartem obejmując dziewczynę. Widziałem że najgorsze dopiero się zacznie jak moja młodsza siostra która chyba ma teraz coś koło 18 lat przyjdzie i zacznie się dopytywać... Co gorsza rodzinka... jak ja im to wyjaśnie?

Camille się o ciebie oparła.
- Udało się nam z dzieckiem... Cóż, moja mama I by poznała nawet pół godziny po... - zaśmiała się lekko Camille i cie ucałowała.
Jej rodzice z byłego życia chyba chcieli coś powiedzieć, ale wpadła twoja rodzinka, więc póki co zajęli się dalszym stresowaniem obecnych rodziców dziewczyny.
- Możesz mi do cholery wyjaśnić co to była za cała szopka z twoją śmiercią? - spytał się ciebie twój ojciec.
Twoja siostra też zasypała cie pytaniami.

- Cóż... - Po czym odwróciłem się - jak by wam to powiedzieć... - Nie wiedziałem jak to wyjaśnić... Przeciez nie powiem "Spoko, jestem Asasynem z wiadomości, morduje ludzi i ratuje mutantów zawodowo" - Musiałem inaczej bylibyście zagrożeni... Jestem Cóż... Asasynem - Odparłem czekajac na reakcje chyba śmiechu mojej rodziny

Twój ojciec tylko zaczął się śmiać, natomiast matka blado wyglądała, a Twoja siostra była całkiem poważna.
- Assasyn? Rety czego ty jeszcze nie wymyślisz... - powiedziała Twoja siostra. - No może jeszcze dochodzi ślub z reinkarnacją - wskazała na Camille, która obecnie była cała w szczęściu... Ogólnie tego nie da się określić, ale zachowywała się jak naćpana. Chyba przesyt dobrych rzeczy ma jak na jeden dzień.