Gra Zerna (Część II)

Chłopczyk nie odrywał oczu od twoich ostrzy, nawet gdy je schowałeś przez chwilę spoglądał na miejsce ich ukrycia.
-Mama jest w domu, ja poszedłem na plażę. Chciałem szukać jajek wodnych pokemonów, bo Stan powiedział mi, że ostatnio jedno znalazł, ale ja myślę że mnie bujał i to był tylko kamień... Ale ty też jesteś fajny! To wszystko twoje pokemony? - Wskazał ręką na gromadkę.
Pokemony na plaży przystopowały z piłką, nie chcąc przez przypadek wpaść na dziecko i tylko zerkały teraz w waszą stronę. Gdy wziąłeś małego na barana rozległo się niskie burczenie, a dopiero po pewnym czasie odkryłeś, że wydawała je z siebie Steelx, nie odrywając od niego oczu.
-Ja nie mam jeszcze żadnego pokemona, ale jak będę starszy to chciałbym takiego, żebym mógł na nim pływać. Kiedyś złapałem Tentacoola, ale on był malutki i tylko mnie opluł takim czarnym....
Dzieciak tymczasem nawijał jak szalony, zaś Starevia dała ci znać, że jesteście na plaży sami.

- Well... - Odrzekłem po czym wyjąłem starożytnego balla - Yv... Wyczuj matkę tego dzieciaka - Odrzekłem po czym wypuściłem legendę przed siebie w powietrze.. Czułem że za w ciagu 4 min zjawi się tutaj policja, straż pożarna i bóg wie kto jeszcze... Następnie szybko wskoczyłem na plecy legendy a resztę schowałem do balli... - Blaze, Wing Lecicie za nami - Odrzekłem po czym dałem znać Yv'owi by zabrał nas do matki dzieciaka... - Zanim zaczniesz coś gadać lepiej pomyśl w jakiej znajdujesz się obecnie sytuacji... - Dodałem zanim zdążył otworzyć usta...

Leganda zgodnie z twoim życzeniem nie skomentował prośby, ale jego spojrzenie mówiło wiele. Na przykład "chyba cię poje*ało" albo "myślisz, że nie mam co robić?". Tymczasem smarkacz wpadł w euforię, chcąc polatać na "bekonowym ptaszku" jak to ładnie określił, przez co omal nie został pożarty. Chwilę zajęło nim twój pokemon znalazł odpowiednią osobę, bo dzieciak cały czas gadał i kręcił się we wszystkie strony utrudniając mu zadanie. Gdy w końcu się udało szybko ruszył, chcąc jak najszybciej pozbyć się pasażera.
Koniec końców wylądowaliście na przedmieściach, przy małym, parterowym domku jednorodzinnym. Przed nim płotek, kwiatki, nic niezwykłego. Na ulicy nie było nikogo, tylko paru miejscowych z trwogą wyglądało z okien. Matki jak na razie nie widać.

Zeskoczyłem na ziemie dajac Yv'owi znać że o ile pamiętam ja tu rządzę... - Powrót - Rzekłem chowajac pokemona. Sam spojrzałem na dzieciaka i założyłem strój... - Idź do domu, niech ktoś się tobą zajmie to nie bezpieczne chodzić samemu po ulicach - odrzekłem patrząc w myślach jak moja była żona... Well Z dzieckiem o połączonych mocach moich i swoich może zniszczyć ten świat... W Sumie to może było jej celem? - Ma się kto tobą zając? - Rzekłem lekko bez emocji zakładajać kaptur...

- Hehe... tak w sumie to mama jest teraz w pracy, tata wyjechał rok temu i nie wiadomo kiedy wrócą, byłem sam w domu. Chłopiec uśmiechnął się i zaczął rozglądać po okolicy. - Ale wiesz? Siostra Joy to przyjaciółka mamy, niekiedy pomagam jej przy chorych pokemonach gdy mama nie ma mnie z kim zostawić. Ten dzieciak chyba robił to specjalnie... Był w Ciebie naprawdę zapatrzony, jak w jakiegoś idola czy coś. To, że posiadasz legendę chyba zrobiło na nim niezłe wrażenie.

- Ehhh - Odrzekłem kierując się do furtki - Poradzisz sobie sam Kiddo - Po czym dałem znać Charizardowi by zgarnął mnie jak ide i kierował się prosto na dworze... Dzieci, nie znosze ich... Ale w sumie miałem dziecko jeszcze chyba nienarodzone bo świat sie nie rozpada... Po wylądowaniu na dworcu schowałem Winga który gdzieś się pałętał za mną do Balla - Dobra... Blaze, musimy wrócić na kontynent... Ten pociąg nam pomoże dostać się na lotnisko... CHyba

Chłopiec pomachał Ci i zniknął w domu. Blaze wykonał polecenie i już po chwili staliście na dworcu. W oczy rzucała się ogromna tablica, na której co chwile pojawiały się informacje na temat pociągów, opóźnienia, godziny przyjazdów i odjazdów, z jakiego peronu, który pociąg itp. Po chwili pokazało się na niej coś takiego:

Pociąg-02-Lotnisko-14:49-peron-3

No cóż... miałeś jeszcze jakieś 20 min na załatwienie biletu i dotarcie na peron.
Kątem oka zauważyłeś, że Blaze powarkuje na każdego kto odważył się zbyt blisko podejść, a jeśli ktoś zbyt długo się na was gapił strzelał niewielkimi płomieniami z pyska.

- Blaze... Spokój - Odrzekłem po czym udałem sie do okienka biletowego - Jeden na Pociąg-02-Lotnisko-14:49-peron-3 - Odrzekłem a gdy wydrukowała ja spojrzałem się zza kaptura i wysunąłem szpony w lewej ręce - Nie chcesz mieć problemów prawda? Ja też nie ustalamy że to prezent od firmy co nie? - Zacząłem mówić biorąc bilet - A i nie widziano mnie tu - Dodałem chowając szpony i kierując się na peron, dałem znać smokowi by też szedł

Smok spojrzał na Ciebie i uspokoił się. Gdy podszedłeś do kas biletowych zauważyłeś coś bardzo dziwnego... brak kolejek... Kobieta w okienku spojrzała spokojnie na szpony, kiwnęła głową i podała Ci bilet. Chyba już wiele osób jej groziło chcąc darmowy bilet. Dotarcie na peron było proste, po schodach w dół, później przez niewielki tunelik, w którym Blaze ledwo się mieścił i na koniec po schodach w górę. Pociągu jeszcze nie było. Co się dziwić, zostało jeszcze jakieś piętnaście minut. Zauważyłeś jednak, że na torach coś się porusza. Był to pokemon a wyglądał mniej więcej tak:

- Blaze... Czekaj - odrzekłem po czym zeskoczyłem w biegu na tory łapiąc w przewrotce Miśka - Co ty, samobójcą jesteś? - Odrzekłem wskakując na peron ponownie - Ehem, nie zgubił ktoś małego Miśka? - Odrzekłem trzymając pokemona w rękach i pokazując do góry - Mały, puchaty i chyba lekko z chętny do samobójstwa! - Krzyknąłem rozglądajac się po okolicy, god damm zaraz pociąg a ja mam jeszcze misia na głowie...

Misio spojrzał na Ciebie zdziwiony, chyba nie wiedząc o co chodzi. Nagle usłyszałeś jakieś nawoływanie, Po drugiej stronie peronu stała młoda dziewczyna i machała Ci ręką. Gdy upewniła się, że ją widzisz podbiegła do Ciebie. - Och Tedi... Przepraszam Cię... ten maluch zawsze mi ucieka i pakuje się w jakieś kłopoty... przyciąga je jak magnes. Dziewczyna uśmiechnęła się niepewnie i schowała swojego stworka do pokeballa. W tym samym czasie z megafonu dobiegł głos jakiejś kobiety. - Pociąg na lotnisko ma opóźnienie 10min. Właścicielka miśka zrobiła nieco zmartwioną minę. - No nie... mam nadzieje, że samolot mi nie odleci... A właśnie... Jestem Sophie.

- Heh, widzę że tez jedziemy na lotnisko... Swoją droga... - Po czym się zawahałem... Te czasy... Imie jest ryzykowne... Ale Co tam - Zern Howlett - odrzekłem po czym wskazałem na bydlaka - A ten za mną to Blaze, kiedyś też był mały i słodki - odrzekłem ironicznie chcąc lekko wnerwić smoka - A co powoduje że chcesz udać się na lotnisko - Odparłem przyglądając jej sie... Nadal miałem kaptur na głowie... Ciekawie czy coś o mnie wiadomo... W końcu nie często własny ślub jest atakowany przez Team Aqua a ratunek to Legenda heh dobre czasy...

- Zern... coś mi to mówi... ale nie pamiętam co dokładnie... zresztą mniejsza... Widzisz... jestem trenerką pokemonów, lecę na kontynent żeby wyzwać Ayumi, liderkę z Ligi P. Gdy przedstawiłeś swojego pokemona ten spojrzał na Ciebie jakby chciał Cię zabić za to co powiedziałeś. Co do dziewczyny. Była niewiele niższa od Ciebie, czarne włosy związane w gruby warkocz przerzucony przez lewe ramię, zielone oczy z niebieskimi plamkami. Była wysportowana, twarz miała lekko egzotyczną... jednak nie byłeś pewien co nadawało jej taki wygląd. Stała wyprostowana lekko się uśmiechając do Ciebie. Wyglądała na szczerze zainteresowaną Twoją osobą.

Zdjąłem kaptur pokazując twarz która była już zmęczona, widać że nie jedną walkę z bronią przeżyłem. Oczy były spokojne, niczym ocean... Widać w nich mądrość z pola walki - Ja w sumie lece spotkać się z pewną osobą... O ile jeszcze się nie wyprowadziła... - Odrzekłem wypuszczając Saber'a do specjalnej łapki na miecz na plecach. - A ten za mną to Saber, Honedgę oraz moja jedna z kilku broni..

Dziewczyna spojrzała na Twojego pokemona i uśmiechnęła się. Sięgnęła po pokeball i wypuściła takiego pokemona

Stworzenie od razu zajęło miejsca na pasie przy jej biodrach. - To mój Doublade, niedawno ewoluował. Hej... słyszysz? chyba nasz pociąg nadjeżdża... W tej chwili usłyszałeś marudzenie swojego pokemona. - Ej... Szefie... mam chorobę lokomocyjną... nie możemy jakoś inaczej dojechać? Szefie... w pokeballu też mnie będzie mdliło... to nie ma sensu... dotrzyjmy tam jakoś inaczej... Szefie tylko nie pociąg, autobus, samochód... Tu pokemon wymienił chyba wszystkie środki lokomocyjne jakie tylko istnieją. Dziewczyna spojrzała na Ciebie zdziwiona a jej pokemon zaczął cicho się śmiać. Ucichł dopiero gdy jego trenerka szturchnęła go ręką. Po chwili podjechał pociąg. - Zern... Twój Blaze się niestety nie zmieści w drzwiach...

- Blaze, wiem że tego nie trafisz... Powrót.. - odparłem cofając go do balla po czym syknąłem cicho na Sabera... - Albo będziesz cicho albo oddam cię na utylizacje odpadków z przedszkola - Odparłem i wlazłem do środka... Pociągi, lepsza odmiana niż statek ale i tak mdli... - Dobra Sophie, Lidera powiadasz? A poza Swoim małym samobójcą oraz tymi sztyletami co jeszcze posiadasz za poki? - odrzekłem siadając gdzie popadnie.... Jedyne co miałem w obawach to fakt jak wygląda ten świat... W najgorszym wypadku jestem poszukiwany....

Udało Ci się znaleźć pusty przedział. - Mam jeszcze pięć pokemonów przy sobie... Luxio, Lucario, Tyrunta, Bulbazaura i Laprasa. A Ty? Z jakimi pokemonami podróżujesz? W międzyczasie pociąg pomału ruszył naprzód. Z innego przedziału usłyszałeś głos jakiegoś faceta sprawdzającego bilety. Po kilku minutach doszedł do was. Sprawdził bilety, spojrzał na Ciebie podejrzliwie i po krótkim "dziękuje" przy oddawaniu Ci biletu ruszył dalej. Gdy pociąg się już w miarę rozpędził usłyszałeś ciche pojękiwanie swojego pokemona.

- Cóż, Poza tymi dwoma co spotkałaś mam jeszcze Belduma, Nidokina(king), Starevie(Wing), Joltion, Stelix, Donphan, Rhyhorn, Electrike, Magnemite, Electrode oraz... Yv - Odrzekłem nie mówiąc pełnego imienia ostatniego... Czuje że zdradzenie iż posiada się legendę na 1 spotkaniu nie jest dobrym planem - Saber, cicho bo wrócisz do Balla... - Dodałem siadając i zamykając przedział... - Sophie, powiedź może coś o sobie? Ja powiem że cóż... Mam nieco bogatą rodzinę ale w sumie jakoś nigdy nie miałem z rodzicami dobrego kontaktu("Well Przez polowe życia byli martwi a teraz żyją przez byłą... To nie zabrzmi dobrze"). Dodatkowo pół życia spędziłem w dziczy... Obecnie mam jakieś... 24 lata ale to nie jest pewne - Dodałem

- Cóż... Jesli chcesz, a ktoś wie kim byli ci gangsterzy, to moge cóż... Pokazać im gdzie raki zimują. Rzekł bym że Mam pewną wprawę w tym co robię - Dodałem patrząc za okno, wspomnienia... Krew, śmierc wielu osób... Walka z Tępicielami mutantów... Sporo tego było, próba ucieczki do normalnego życia tez się nie udała... Widać nie to jest mi dane - A co ja... A tak, powiedźmy ze sam poczuł bym się lepiej... Wytropienie to chwila.. - Dodałem sięgając do kieszeni i "gładząc" starożytnego Balla z Yv,,,

Dziewczyna spojrzała na Ciebie i zaśmiała się, widocznie wzięła to za żart. - Ci którzy to zrobili już od lat nie żyją... Strażnik naszej wioski- Tyrantrum zniszczył ich gdy próbowali uciec... Jeśli dobrze pamiętam to chyba należeli do zespołu Aqua albo jakoś tak... Słyszałam, że ostatnio cała organizacja zapadła się pod ziemię... Nikt nie wie co się z nimi stało... po prostu zniknęli. Zresztą mniejsza z tym... za jakieś dziesięć minut będziemy na lotnisku. Dziewczyna również spojrzała za okno, jechaliście akurat przez las. Kilka metrów od torów pasły się dzikie Deerlingi i Sawbucki, sarenki były zielone a jelenie miały na porożach gęste zarośla, czyli pełnia lata.
Nagle pociąg zaczął ostro hamować tak, że ledwo udało wam się pozostać na miejscach. Po chwili światła zamigotały a z zewnątrz usłyszeliście jakieś ryki i odgłosy walki.

Wstałem momentalnie i zatrzymałem ręka Sophie - Nie wychodź... Zobaczę co się dzieje - odrzekłem zarzucając kaptur... Teraz było widać jak góra kaptura przypomina dziób orła.. Po wyjściu na korytarz momentalnie zacząłem analizować co się dzieje.. Walka, niebezpieczeństwo... Złapałem za Saber'a - Tylko nie próbuj znów mnie kontrolować... Ostatnio się popłakałeś... - Odrzekłem i pokierowałem się tam gdzie słyszałem walkę... W razie czego byłem gotów momentalnie drugą ręką wypuścić Blaze'a... - Co się dzieje...

Odgłosy dochodziły z zewnątrz. Tam też się udałeś. Koło lokomotywy zobaczyłeś konduktorów chowających swoje zemdlone pokemony do pokeballi i krzyczących coś do siebie. Jednak jedyne co usłyszałeś to - Są zbyt silne... nie damy im rady... Gdy się zbliżyłeś zobaczyłeś dwa pokemony, które wyglądały na wściekłe. Wyglądały tak


Za sobą usłyszałeś znajomy głos. - Co powiesz na mały trening? To Sophie podeszła do Ciebie z pokeballem w ręku. - Chętnie zawalczę z Elektabuzzem. Na jej twarzy pojawił się jakiś dziwny uśmieszek, trochę jakby zaraz miała się roześmiać.

- Wiesz... Nie chciałem ci tego mówić bo przeważnie na "pierwszej randce" nie spowiada się z każdych drobnostek... - Odparłem chowając Sabera na plecy i wyjmując starodawnego Balla - Ale pora byś poznała Yv'a... - Odparłem uśmiechając się pod kapturem - Yv! Pora zaprowadzić śmierć! - Wrzasnąłem rzucając ballem i wypuszczając Legendarnego Pokemona Aspektu śmierci... Yveltal... - A więc... Macie jeszcze czas na poddanie sie - Dodałem patrząc jak legenda przeszywa ich wzrokiem....

Dziewczyna przez chwilę przyglądała się Twojemu pokemonowi jednak nie skomentowała. Uśmiechnęła się tylko lekko. - Bierz mamuta, Elektabuzz jest mój. Tyrunt chodź do mnie! Z jej pokeballa wyskoczył dinozaur. Dziewczyna od razu rozpoczęła walkę, widać było, że jej pokemon jest doskonale wyszkolony i świetnie dogaduje się z trenerką. W międzyczasie Yv zmierzył wzrokiem mamuta, dziki pokemon zaryczał i zaczął grzebać nogą w ziemi oraz potrząsać ciosami. Był w doskona.łej wormie, gotów do walki