Gra Nikotynka - Emra - II

Nie przejmując się niczym siedziałam dalej spokojnie pod drzewkiem, pocierałam co chwilkę ręce, mając nadzieję, że moje ciało szybciej wyschnie, nie było zimno, więc nie musiałam się martwić, że będę chora, tego jeszcze by brakowała, chora uciekinierka, nic co mogłoby być zabawne, siedząc spokojnie patrzyłam na Craina,śledząc jego ruchy
-Uwierz mi świat się zmienił, dość mocno, możesz spodziewać się wszystkiego, w sumie nawet ciężko mi powiedzieć co zaskoczyłoby Cię najbardziej, ale kiedyś wybierzemy się na wspólną podróż, pokaże Ci świat, którego dawno nie widziałeś- uśmiechnęłam się na prawde przyjemnie do swojego nowego znajomego, bo na miano przyjaciela jeszcze nie zasłużył, chyba, rozejrzałam się na szybko po okolicy, może jakis dyg nerwowy, aby mieć wszystko pod kontrolą?
-Wiara w duchy nie jest zła, poza tym ja dopiero się uczę, chociaż mówienie, że dopiero się ucze od czasu kiedy zaczęła się ta podróż to może za długo? Ale wracając do rozmowy, czyli wychodzi na to, że wampiry i widma istnieją tak? Co z resztą, takich dziwactw jest wiele na świecie- mówiłam dalej, jak zawsze się rozgadałam, ale to cała Emra, musi pogadac , musi się dowiedzieć jak najwięcej o świecie o którym jeszcze nic nie wie

Crain rozejrzał się gdy skończyłaś swoją wypowiedź, uśmiechnął i ruszył powoli
- chodźcie, odpoczniemy w domu przy ziołach a później postaramy się przemówić do rozsądku osobą które nas nawiedzą
Zaśmiał się nawiązując do rozmowy o duchach, zapewne miał na myśli agresorów którzy zbliżali się do waszej cichej wysepki w której aktualnie stacjonowaliście. Reno spojrzał na Ciebie i poczekał aż się zbierzesz i ruszył za nowym znajomym.

Pokręciłam tylko głową słysząc słowa Craine, jego na prawdę bawiło to co mówiłam, no ale trudno, takie zycie, przynjmniej tak mówią, zebrałam szybko swoje rzeczy i ruszyłam u boku Reno w stronę domku, pewnie siądziemy napijemy się czegoś i spokojnie będziemy zastanawiać się jak uniknąć walki z ludźmi którzy do nas nadciągają, a może walki nie da się uniknąć i zobaczymy co na prawdę potrafi sam Craine? Z jednej strony chętnie to zobaczę, ale z drugiej wolałabym uniknąć walki
-Reno tak właściwie skąd znasz tamtych z miasta?- mruknęłam przypominając sobie tych dziwaków, którzy go zaczepili.

- a bywało się tu i tam, odwiedziło się wiele miejsc w których poznało się dobrych jak i niezbyt dobrych ludzi, no ale cóż, wiesz jaki jestem łatwo mnie rozpoznać jak i zapamiętać.
Zaśmiał się do Ciebie i szedł sobie spokojnie nadal u twego boku, po chwili dotarliście do chatki, Craine przyszykował zioła które pachniały jakby zaparzył tylko i wyłącznie miętę.

Wchodząc do domku zajęłam swoje wcześniejsze miejsce, nie przejmująs się czy zamoczę narzutę siedzenia, czy nie, dopiero po jakiejś chwili wpadłam na pomysł, że wypadałoby poprosić naszego gospodarza o ręcznik, ubranie miałam całe przemoczone
-Craine? Mogłabym Cię poprosić o jakiś ręcznik?- nawet jeśli leżało coś takiego na stole wolałam się sama za to nie łapać, nie przepadałam kiedy ktoś ruszał moje rzeczy wiec lepiej nie robić tego samego prawda?
-Jak jest szansa, że moja siostra tez ma moce?- zerknęłam to na Reno to na Craine, wolałam wiedzieć czy mam się czego obawiać, mimo wszystko jest moją młodszą siostrą, powinnam być przy niej i jej pomóc mimo tego, ze sama nazywała mnie wariatką.

Wasz towarzysz szybko się zorientował ale mimo tego uprzedziłaś go
- pewnie że tak zaraz przyniosę.
Odpowiedział w między czasie przyniósł wam ręczniki, po chwili siedzieliście już przy ziółkach
- szansa jest dość z niska z racji tego że tacy ludzie jak ty rodzą się raz na bardzo długi czas, możliwe że jej się kiedyś objawi jakaś moc ale nie musisz się tym przejmować
Odpowiedział Reno a Caine pokiwał tylko głową zgadzając się z nim.

Podniosłam się i wytarłam mniej więcej swoje ciało, po czym podłożyłam sobie ręcznik na siedzenie, aby usiąść na nim, zerknęłam to na Reno to na Craina, skoro mówili, że nie muszę się tego obawiać to bardzo dobrze, przynajmniej jak na razie nie musiałam przejmować się swoją siostrą skoro ma z nią być wszystko okej, to czemu by nie? Złapałam ziółka i napiłam się ich, w sumie jeśli opuścimy Craina to właśnie tego będzie mi brakowało, ziółka parzy genialne
-Za ile mniej więcej mamy się spodziewać naszych przeciwników? O ile w ogóle mają zamiar się zjawić?

- niecierpliwa jak zawsze
Skomentował Reno w tym samym czasie zauważyłaś jak coś na kształt pioruna przemknęło za oknami, po chwili ognisty płomyk podążył za ów piorunem
- cóż do środka się nie dostaną, dopijemy ziółka i pójdziemy się przywitać
Skomentował Crain który w ogóle nie patrzył w stronę okien, o dziwo wiedział co się dzieje.

W odpowiedzi na słowa Reno po prostu pokazałam mu język, on wiedział swoje ja wiedziałam swoje, chociaż miał w tym rację, byłam niecierpliwa, ale jemu to wcale nie przeszkadzało! Mimo wszystko nie miałam zamiaru się wykłócać, po prostu zaczęłam na spokojnie pić ziółka, z zaciekawieniem patrzyłam na okna, wiedziałam, że kompani to zauważą jednak nie przejmowałam się tym, nie widziałam nikogo z takimi umiejętnościami jak ta dwójka, chociaż używali oni tego samego czego dzisiaj uczył nas Craine, piłam spokojnie dalej obserwując niewielkie zamieszanie na zewnątrz.

- jak myślisz demonstrowali swoją siłę czy myśleli że po prostu wlecą tutaj oknem?
SPojrzał Reno na waszego nowego towarzysza po chwili ten podszedł bliżej okna i napił się ziół po czym zauważyłaś że okna spowiła ciemna smuga przez którą nic nie było widać, w domku także zrobiło się ciemno ale po chwili Craine zapalił światło.
- Nie na nich czekaliśmy, spodziewałem się godniejszych tropicieli, ale no cóż. Jak nie zechcą zawrócić sami to ich zmusimy.

Siedziałam wygodnie i piłam ziółka przygotowane przez znajomego
-Moim zdaniem... jeśli nie są tak na prawdę kompletnymi idiotami to mają niedaleko wsparcie, przecież to nie jest możliwe, żeby wysłali dwójkę pozerów- odpowiedziałam im całkowicie spokojnie co z tego, że nie pytali mnie o zdanie, łyknęłam jeszcze ziółek
-Najgorsze jest to, że taki osoby mogą być ciężkimi przeciwnikami- dodałam po chwili i rozejrzałam się po pokoju podkulając nogi pod siebie

- jedynym ciężkim przeciwnikiem dla mnie który znajduje się w okolicy możesz być ty, ale musisz odbyć jeszcze wiele treningów wtedy na pewno nie wejdę Ci w drogę.
Uśmiechnął się do Ciebie i podszedł do okna.
- Hmm pozwolicie że zajmę się wizytującymi nas istotami i do was wrócę?
Reno spojrzał na Ciebie, w sumie mogłabyś zdecydować o tym.

Pokiwałam głową zgadzając się, lepiej żeby się nimi zajął sam, anie ja ani Reno nie powinniśmy teraz walczyć, w szczególności, ze niedawno trenowaliśmy nie udało nam sie jeszcze zregenerować, podeszłam na spokojnie do okna, licząc na to, że cokolwiek przez nie zobaczę o ile w ogóle będę w stanie, chciałam zobaczyć ja walczy Craine, interesowało mnie to, jednak pojawioło się pytanie... jakim cudem i on i Reno przeżyli aż tyle, no i czy istnieje szansa, ze sama będę w stanie tyle przeżyć

Zastanawiałaś się nad istotą życia jak i przemijającym czasem, Craine wiedział co zrobisz bynajmniej tak to wyglądało gdy tylko wyszedł z domu, cień opuścił okna i ujrzałaś że z każdym krokiem twój nowy znajomy zmienia się w kogoś innego, jego nogi spowił dym zaś dość luźne ubranie zamieniło się w górną część garnitury do której była przypięta czarna peleryna, jego oczy zmieniły się w krwistą czerwień, po chwili zauważyłaś że po zdecydowanym ruchu dłonią elektryczny chłopak padł praktycznie natychmiast zauważyłaś dopiero gdy upadł że przebiło go ostrze, drugi już nie był tak głupi nie stawiał oporu, po prostu zamienił się spowrotem w smugę i chciał zwiać, niestety nie uciekł zbyt daleko, Craine zamienił się w smugę Cieni która zasymilowała przeciwnika i tak praktycznie zniknął, po chwili drzwi do domu się uchyliły i wszedł w ubraniu takim jak wyszedł, Reno stał obok Ciebie dość zdziwiony i zaciekawiony umiejętnościami waszego nowego przyjaciela

Zdziwiona jak wielki umiejętności posiada nasz nowy znajomy lekko otworzyłam usta, jednak kiedy ten wrócił do swojego domku starałam się ogarnąć, uśmiechnęłam się lekko do Craina
-Powinniśmy się cieszyć, że jesteś po naszej stronie, lepiej żebyś na nas nie polował wtedy tylko Lucjusz i jego świta mogliby nas obronić- dalej gdzieś w głębi duszy wierzyłam w Lucjusza, nie pamiętałam dokładnie czy ten koszmar to była jego zasługa, czy też moja wyobraźnia, jednak i jeden i drugi mieli wielkie umiejętności

- Lucjusz powiadasz, słyszałem wiele lecz nigdy nie spotkałem a szkoda, mógłbym się wiele nauczyć, jeśli cień i mrok wam sprzyja a walczycie o dobrą sprawę to już jest coś prawda?
Uśmiechnął się do was.
- Nie chce was więcej zatrzymywać w sumie, macie przed sobą wielkie zadanie, musicie się udać dalej czyż nie?
Reno spojrzał na Ciebie wymownie no cóż to ty zawsze byłaś rozgadana, on na trzeźwo obserwował wszystko i oceniał.

Nie bylam zbytnio zadowolona, ze musimy juz wracac poznanie Craina bylo dosc mila niespodzianka.
-W sumie masz racje powinnismy juz sie zbierac, trzeba tez zachowac pozory normalnosci- od razu pomyslalam o czekajacych mnie pokazach, jednak mniejsza z tym podeszlam do Craina i objelam lekko jego klatke piersiowa
-Dziekuje za wszystko, w sumie dziekuje tez za bezbolesny tatuaz, co do Lucjusza walczac po naszej stronie na pewno go poznasz - docisnelam sie do niego mocniej po czym odsunelam sie od Craina z wielkim usmiechem ja buzce

- Miejmy nadzieję że i coś się od niego nauczę, jakby co wiesz jak mnie przywołać lub wiesz gdzie mnie szukać, życzę wam bezpiecznej podróży
Uśmiechnął się i w sumie was nie wyganiał, stał sobie to od was zależało czy już wyruszycie czy nie.

Czas się pożegnać, miałam jakiś tam kontakt z Crainem, wiec na spokojnie mogłam się z nim porozumieć w razie potrzeby, ukłoniłam się grzecznie i wypuściłam od razu kilka swoich pokemonów, po czym wyciągnęłam cukierki rozdając im je:

Nuzleaf -batonik
Frogadier - batonik
Ninetales- fire rc
Zwelious - dragon rc
Gallade - 5 rc
Mawile -5 rc
Luxray- 5 rc
Bellossom - 5 rc
Giratina - 5 rc
Rufflet - 9 rc
Whirlipede 1 rc
Sneasel 2 rc

Czekam spokojnie aż moje kochane pokemony zjedzą cukierki po czym skanuję te u których zadziała się większa zmiana, a miałam przeczucie, że właśnie coś takiego się stanie, zerknęłam na Reno i uśmiechnęłam się lekko do niego
-Za chwilkę ruszamy- zerknęłam znacząco na swoje pokemony, dając mu do zrozumienia, że to nie mogło za bardzo czekać

Ruszyliście z domku i na polanie niedaleko wypuściłaś swoje pociechy no cóż spora gromadka zaczęła się robić, po chwili zaczęłaś rozdawać im frykasy a Reno uśmiechnął się do Ciebie i także wypuścił swoje pokemony a mianowicie:
Monferno i Zoruę
Pokemony rozejrzały się po czym także dostąły kilka cukierków i batony, po chwili zauważyłaś jak mała małpka zaczęła świecić i twoim oczą ukazał się taki pokemon:

Po chwili spoglądałaś na pokemony i skanowałąś je przy okazji, w dexie wyświetlały się następujące informacje:



Nuzleaf +3 lvl
Poznaje Atak:
Swagger


Frogadier +3lvl


Ninetales +1lvl


Zwelious +1lvl


Gallade +5lvl


Mawile +5lvl
Poznaje Atak:
Iron Defense


Luxray +5lvl
Poznaje Atak:
Crunch


Bellossom +5lvl


Giratina +5lvl
Poznaje Atak:
Shadow Claw


Rufflet +9lvl
Twój pokemon po zjedzeniu tak dużej ilości cukierasków był naprawdę wypchany aż po brzegi usiadł a po chwili zauważyłaś jak zaczyna się świecić i unosić w powietrze jego małe i drobne ciałko którego największym elementem była głowa zaczęło rosnąć i rosnąć tak o to po chwili już fruwał przy tobie Braviary
Poznaje Atak:
Trash, Brave Bird, Whirlwind, SuperPower
Zmiana Charakteru: Pokemon który wymaga dużo ciepła, czasem musi pobyć sam i polatać w przestworzach dzięki temu trenuje swoje skrzydła aby były jak najbardziej wytrzymałe, nie lubi być w centrum zainteresowania, woli z boku robić swoje i pomagać drużynie z którą bardzo szybko się zżywa.


Whirlipede +1lvl
Twoja oponka szybciutko wsunęła cukieraska i zaczęła się świecić, cóż kolejny pokemon który uwielbia słodycze i ewoluuje. Po chwili przed tobą stał już na tylnich nóżkach wielki stonóg
Poznaje Atak:
Megahorn, Baton Pass,
Zmiana Charakteru:
Pokemon który potrafi o siebie zadbać, nienawidzi Heliolisk-ów jak i Scraft-iego, nie raz widział gdy te pokemony znęcają się nad ukochanymi Oddishami, teraz gdy nabrał sił jak i masy postanowił przeciwstawić się oprawcą, gdy widzi ów 2 gatunki pokemonów staje się prawdziwym gladiatorem jakby był stworzony do walki.


Sneasel +2lvl

Pogłaskałam każdego pokemona po kolei, ciesząc się z tego, że stały się silniejsze, oraz z tego, że znacznie uległu zmianie, na przykład tak jak Margot oraz Ksantos, po chwili wróciłm je do pokeballi, prawie wszystkie, musiałam zostawić dla siebie Giratinę, na czymś musiałam wrócić do hotelu prawda?
-Gratuluję- powiedziałam do Reno i jego pokemona, zmiana Monferno była czymś wspaniałym,
-Jestem troszkę zmęczona, wrócimy i odpoczniemy dobrze?- zapytałam chociaż było oczywiste, że musimy odpocząć, zerknęłam niepewnie na Reno
-Może ja jednak zrezygnuje z pokazów? Polują na nas a ja się popisuję w pokazach... nie wiem czy tak powinnam- mruknęłam cicho

- tak czy siak by nas znaleźli
Odpowiedział chłopak cofając do kuli Infernape'a
- wiesz świat się nie skończy przez to że 3 dni będziesz brać udział w pokazach, to nie jest takie szybkie i proste
Spojrzał na Ciebie po chwili spojrzał na niebo, mogliście zauważyć że nadchodzą ciemne chmury, dosłownie, coś w stylu tropikalnej burzy.

Zerknęłam na niebo zaraz po nim
-Ruszamy, czy zostajemy u Craine?- mruknęłam tylko nie zapowiadało się to za ciekawie, mieliśmy dwie opcje, ale tym razem to mój towarzysz musi zdecydować co chce ze sobą zrobić, sama nie wiedziałam kiedy dokładnie ta burza się zacznie, Giratina była szybkim pokemonem może dałaby radę, w sumie wypadałoby się jej zapytać
-Furie dasz radę dolecieć do miasta i ominąć tą burzę?- zapytałam patrząc w wielkie ślepia pokemona

Furie kiwnęła głową że oczywiście da radę.
- Lećmy do miasta, nie nadużywajmy gościnności może kiedyś będziemy potrzebować bardziej pomocy niż z burzą.
Uśmiechnął się do Ciebie i podszedł w kierunku Giratiny która uśmiechnęła się do niego, chłopak pogłaskał ją po pyszczku a ta aż zapiszczała zadowolona.
- to wskakuj czym prędzej.

Podeszłam od razu do pokemona, po czym wskoczyłam na niego, siadłam za Reno wtulając się mocno w jego plecy, owinęłam go łapkami
-W sumie masz rację- mruknęłam do chłopaka
-Furie ruszaj- powiedziałam do swojego pokemona, miałam nadzieję, że uda nam się ominąć burzę, nie chodzi o to, że nie chciałam zmoknąć chodziło o coś zupełnie innego, bałam się, że coś nam się stanie, oparłam głowę o plecy chłopaka i zerknęłam na niebo jak blisko jest burza.