~Odnaleźć ją - Gra Lumosa~

Obudziłęś się w jakim spokoju. Z tego co pamietasz wynajołeś go bo nie chciałeś mieskzać z ojcem. Na szafce obok leżał PokeDex, 6x PokeBall (z czego jeden z twoim starterem), 5000$, 2x Potiony. Obudzilo cie jakieś piszczenie. gdy je zlokalizowales, zauwazyles ze zrodlem byl Dex. Zaspany otworzyles go by dowiedziec sie czemu tak piszczy. Gdy go otworzyles przestal wrzeszczec i zobaczyles na ekraniku takie cos:



Widocznie musiales wczoraj zasypiajac zeskanowac swojego towarzysza. A wieć jakie masz plany na dzis skoro oczy juz otworzyles, a niestety bylo jasno na dworze?[/b]

Wyjrzałem przez okno zobaczyć, jak jest z pogodą.
- Nienawidzę słońca - Powiedziałem.
Bardzo szybko podbiegłem do szafy po ciuchy.
Wybrałem dwie czarne bluzy z kapturem, dżinsy, czapkę z daszkiem i okulary przeciwsłoneczne. Spakowałem wszystkie potrzebne rzeczy do przygody. Złapałem w rękę pokeball z Heracrossem i pokazałem kły.
- Czas na polowanie. - Powiedziałem sam do siebie po czym pobiegłem z moją zdolnością szybkości do najbliższego lasu znaleźć jakąś ofiarę. Śpieszyłem się, bo nie mogłem się doczekać przygody pokemon.

Słońce na domiar złego grzało jak poje*ane... Na szczescie jako wampir sie nie pociles bo w takim ubraniu normalny czlowiek by sie rozpuscil. Pobiegles w kierunku lasu. Musiales wiedziec czy polujesz na pokemkina czy moze na czlowieka. Ostatnio jadles pare dni temu. W lustrze przebiegajac dalo sie zauwazyc ze powoli oczy nabieraja czarnego koloru. Ludzie na ulicach dziwinie sie na ciebie patrzyli. Gdy dotarles do lasu bylo w nim ciemniej bo kierowales jak najglebiej.

Wcale nie dziwiłem się tego jak ludzie na mnie patrzyli w końcu w taki upał dwie bluzy  i jeszcze dżinsy? W głębi lasu było troszkę lepiej. Postanowiłem zapolować na człowieka najlepiej na jakąś niewiastę w tej części lasu zazwyczaj pojawia się dużo nastolatków. Wyostrzyłem swój słuch i nasłuchiwałem jakiś odgłosów. Dobrze wiedziałem jakie odgłosy wydaje człowiek. Byłem coraz bardziej spragniony krwi prawie się nie mogłem powstrzymać. Moje oczy nabierały coraz bardziej czarnego koloru muszę szybko znaleźć jakąś ofiarę, bo inaczej będzie źle.
- Na  wojnie światowej mogłem pożywić się niemcem, ach czasy się zmieniają - Powiedziałem w myślach. Nie dość, że byłem głodny to jeszcze zdenerwowany tym, że nie mogę normalnie wyruszyć w podróż pokemon.

I faktycznie gdy poszedles glebiej w las znalazlas TAKA dziewczyne. Stala do ciebie plecami niczego sie nie spodziewajac. Czytala jaką kartke ipłakałą cicho. Komuś innemy byloby jej szkoda a tobie? Słyszales co prawda jeszcze inne odglosy nalezace do ludzi, inna krew w zylach ale ona byla najblizej. Co zrobisz?

Już miałem zatopić w niej kły, ale coś mnie powstrzymało jakieś uczucie.. Pobiegłem szybko do innych najbliższych odgłosów. Byłem coraz bardziej spragniony krwi jeszcze troszkę i będę mógł się napić trochę krwi, a później wyruszyć w podróż pokemon. Biegnąc do innych ofiar myślałem o płaczącej dziewczynie. Moje oczy zrobiły się całkowicie czarne właściwie to dziwne, że nie zabiłem dziewczyny żaden inny wampir by się nie opanował. Przyśpieszyłem bieg tak aby ofiara mi nie zniknęła.

W koncu dopadles jakas ofiare. Byl to jakis mlody mezczyzna, jednak nie zdazyles mu sie przyjzec bo zew krwi zapanowal nad toba. Oczy z kazdym lykiem wracaly do swojego normalnego koloru. Twoj sluch nadal "odbieral" lkajaca dziewczyne. Wygladala na jakies 17/18 lat. NIe byla jakas sztucnz.a Normalna najnormalniojsza nastolatka. Twoja ofiara wydala ostatni "kwik", gdy skonczyla zycie. Oj wampir zabojca? Ładnie to tak. Jednak usprawiedliwic moze cie to ze byles cho*ernie glodny.

Po wypiciu krwi poczułem się o niebo lepiej co prawda krew mężczyzny była słona, ale lepsze to niż nic. Schowałem swoje zęby, otarłem twarz i już miałem biec do domu, ale zaciekawiła mnie płacząca dziewczyna. Postanowiłem pobiec do niej i poznać się z nią. Wykorzystałem swoją zdolność szybkiego biegania i pobiegłem w stronę dziewczyny. Przy okazji troszkę się pobawiłem skacząc po drzewach. Byłem zaciekawiony kto skrzywdził tę biedną dziewczynę. Pierwszy raz jako wampir zobaczyłem jakąkolwiek dziewczynę w lesie i to jeszcze samą.

Dziewczyna tym razem siedziala pod drzewem, przestala blakac i oddychala miarowo. Widocznie musiala zasnac wyczerpna. Twarzy jej nie widziales bo miala oparte czolo na kolanach zas nogi oplotla rekami. Wiatr wial od twojej strony wiec gdyby byla drapieznikiem wyczulaby cie od razu, pod warunkiem, ze za mocno nie spala. Obok niej zauwazyles jakis plaski kamien na ktorym moglbys usiasc.

Spojrzałem się na śpiącą dziewczynę z uśmiechem na twarzy. Niepewnie usiadłem na zauważonym kamieniu. Posiedziałem tak około pięciu minut i postanowiłem obudzić śpiącą dziewczynę, ale może się mnie przestraszyć. Lepiej nie ryzykować.. Posiedziałem tak jeszcze przez chwilę aż w końcu do głowy wpadła mi myśl o mojej przygodzie pokemon.
Totalnie zapomniałem! Nie chciałem narażać dziewczyny na atak jakiegoś pokemona dlatego postanowiłem ją obudzić. Szturchnąłem ją lekko tak, żeby się obudziła.

Co jest? Co się dzieje? dziewczyna zaspanym glosem spojrzala na ciebie, gdy ją szturchnąłeś.
Kim ty jesteś? powiedziala juz przytomniaj swoim melodyjnym głosem. Był on trochę niski jak na dziewczyne, ale przyjemny dla ucha. Podniosla sie do pozycji siedzacej, zmięła kartke, ktora wczesniej widziales ze czytala jak wczesniej tu byles. Gdy usiadla mogles sie jej lepiej przyjzec. Dziewczyna miala zielono-szare oczy, piekne rysy twarzy, jakies zadrapanie na szyi. Mogles z poczatku wziac go za jaki pieprzyk, tatuaz badz cos ale wiedziales ze to zadrapanie, ew slad po klach jakby sie wyrywala. No ale nie popadajmy w paranoje, moze poprostu ma kota?

- Jestem Peter Carter - Przywitałem się. Kiedy zobaczyłem bliznę na twarzy dziewczyny pomyślałem sobie, że może jest wampirem. Pierwszym, a raczej drugim jakiego spotkałem.
- Też jesteś trenerką? - Spytałem się dziewczyny po czym wstałem z kamienia i otrzepałem tyłek.
Nie chciałem pokazać dziewczynie moich oczu taki kolor nie jest często spotykany.
- Co to za list? - Zapytałem z ciekawości

Witaj. Jestem Kate Yi. usmiechnela sie smutno patrzac na ciebie uwaznie. Ty chciales zakryc oczy a ona slad na szyi, wyszlo na to ze wstaliscie jednoczesnie co poskutkowalo zderzeniem sie glowami.
Przepraszam nie zdara ze mnie. usmiechnela sie rumieniac. Ahhh ten list. Znalalzlam go gdy wrocilam do domu. A raczej jego zglisz. dodala cicho drac go na kawaleczki jakby chcac odgonic mysli od tego co w nim bylo. Nic wanzego. A co cie tu sprowadzilo? Nigy nie widzialam tutaj nikogo hym ... Normalnego. spytala mierzac cie od stop do glow. Niska to ona nie byla miala jakies 170 wzrostu, co teraz mogles bardzo dobrze zobaczyc. Teraz po baczniejszym przyjzeniu sie zauwazyles ze moze miec jakie 18/19 lat choc z pozoru wygladala na mlodsza.

- Miło mi Cię poznać Katie. - Powiedziałem nieśmiało
Popatrzyłem się z lekkim zdziwieniem na dziewczynę drącą list, ale nie ładnie się tak zapytać dlaczego go podarła.
- Jeśli mogę spytać to skąd masz tę bliznę na szyi.. ? - Spytałem grzecznie dziewczyny.
Dziewczyna uznała mnie za normalnego no, ale wcale tak nie było przecież jestem wampirem.
- Wiesz ja miałem wyruszyć w podróż pokemon, a Ty co robisz sama w lesie? - Spytałem z uśmiechem na twarzy.

Długa historia. mruknela cicho poprawiacac kołnierz bluzy. W sumie dopiero teraz zauwazyles jak jest ubrana. W sumie ubiorem nie roznila sie za bardzo od ciebie. Z tym, że nie była to czarna bluza i czarne dżinsy ale niebieskie dżinsy i szara bluza. Na głowie miała okulary.
Też miałam wyruszyć z tym, że za tydzień kończe dopiero 18 lat. U mnie tradycja w domu bylo, że po skończenu 18 lat wyrusza sie w podroż. Dziś miałam sobie dopiero pokemona złapać. Pobiegłam do domu by wziąć pokeballa i karme ale niestety domu nie zastalam. przystapila z nogi na noge poprawiajac kucyka na glowie.
Wiec nie bede ci przeszkadzac w podrozy. Szczescia zycze i ... Wpadnij kiedys do miasta, moze jeszcze sie spotkamy. odwrocila sie w celu odejscia.

- Poczekaj! - Krzyknąłem i złapałem dziewczynę za ramię. - Jeśli mogę spytać to co się stało z twoim domem?- Spytałem nieśmiało. Poprawiłem sobie czapkę i spojrzałem się na dziewczynę czekając cierpliwie na odpowiedź. Nie chciałem rozstawać się z dziewczyną, bo to pierwsza osoba od 160 lat z którą mogłem pogadać. Myślałem nad tym, żeby dziewczyna ruszyła razem ze mną, ale nie chciałem narażać jej na niebezpieczeństwo wypicia krwi.
- Ja chyba będę musiał iść.. Ale nie martw się mam przeczucie jeszcze się spotkamy. - Powiedziałem do dziewczyny.

Łowcy wapirów. odparła krótko i oddalila sie powolnym krokiem.
Też mam takie przeczucie.[/]i] uslyszales w swojej glowie jej glos. I tyle ja widziales. W zasiegu sluchu tez nie byla, albo musisz bardziej go wyczulic. Teraz mogles smialo wyruszac w podroz.
[i]Nie narazilbys mnie spokojnie. uslyszales gdy pomyslalaes o narazniu jej na to ze bylaby twoim dawca krwi.

Wystraszyłem się kiedy dziewczyna powiedziała, że przebywa w klubie Łowców wampirów w końcu sam nim jestem. Jeszcze bardziej się zdziwiłem kiedy usłyszałem dziewczynę. Poczekałem aż dziewczyna odejdzie trochę dalej, żebym mógł szybko pobiec za pomocą mojej zdolności. Kiedy dziewczyna odeszła pobiegłem szybko do domu, zabrałem wszystkie potrzebne rzeczy i wyszedłem na zewnątrz. Wyciągnąłem z kieszeni ball z Heracrossem i wypuściłem poke-żuka.
- Heracross gdzie idziemy? - Spytałem się pokemona, bo kompletnie nie wiedziałem gdzie iść.

Nie jestem łowca wapirów ale łowcy wampirów napadli moj dom w poszukiwaniu mnie i mojej rodziny. uslyszales w swojej glowie. Dziewczyny nie bylo ale nadal siedziala w twojej glowie. Szybko znlalazeles sie w domu, rownie szybko zgarnales co trzeba do torby i wyszedles. Poke-żuk gdy wyszedl z balla przeciagnal sie leniwie, rozprostowal odnózna oraz pomachal skrzydelkami jakby mowiac "jak dobrze byc na zewnatrz". Pokemon na twoje pytanie zakrecil sie dookola jakby szukajac kierunku w ktorym moglibyscie sie udac. Jednak wyszlo na to ze pokazal ci park.

Po usłyszeniu następnych słów dziewczyny w myślach, że to łowcy wampirów ją napadli przyszło mi do głowy, że ona też może być wampirzycą. Popatrzyłem się na Heracracrossa i na park. No to idziemy do parku. Podniosłem Heracrossa i pobiegłem z nim prosto do parku. Kiedy zbliżałem się do parku zwolniłem, żeby ludzie nie zauważyli moich wampirzych zdolności. Kiedy byłem już na terenie parku położyłem Heracrossa spowrotem na ziemi.
- Okej Haracross to może poszukamy jakiegoś pokemona? - Pewnie spytałem mojego pokemona.

Heracross rozejrzal sie po parku i polecial w glab parku. Ludzie i tak sie na cb dziewnie patrzyli bo niosles 1.5 metrowego poka ktory wazy ponad 54kg. Do tego bardzo szybko z nim biegles. Chyab bedzie trzeba w miejscach w ktorych wystepuja ludzie zaprzesac sztuczek, bo moze cie trafic taki los jak Kate. Skoro ona jest z tego miasta, a napasc zostala wykonana dzis to zapewne jeszcze kreca sie w miescie. Park byl dosc zaludniony jednak bylo moza spokojnie chodizc po alejkach. Park byl t odosc rozglegy teren zielony w ktorymn mogles znalezc i jakas wode i dosc gestszy las.

Rozejrzałem się wokoło wypatrując ciekawe pokemony. Postanowiłem pobiec za Heracrossem, ale już normalnie nie zdolnością wampira.
- Heracross poczekaj! - Krzyknąłem lekko przyśpieszając. Podczas biegu wyciągnąłem już pokeball tak aby mieć jak największe szanse złapania pokemona. Podczas rozglądałem się za jakimikolwiek pokemonami. Miałem nadzieje, że jakiegoś złapie i wyruszę w podróż do jakiegoś innego miasta takiego jak Alamos Town?

Tak wiec twoj pokemon zuk zatrzymal siew w miejscu gdzie byl las. Zauwazyles w nim jakas niewyrazna postac kobiety.
Spotykamy sie ponownie. uslyszales i kobieta odworcila sie do ciebie przodem. Okazala sie nia Kate. Trzymala w reku pokeball, ktory wlasnie skanczyl pikac. widocznie zlapala pokemona. Na drzewach widziales pelno poke ptakow. Od Pidgeyi, przez Piodovy az do Starlych. Dziewczyna usmiechnela sie, a gdy do nie j podszedles powiedziala.
Moze chcesz towarzyszke w podrozy?

Kiedy zobaczyłem Kate troszkę się zdziwiłem.
- Jak widać.. - Widać złapałaś pokemona jaki to gatunek? - Zapytałem się Kate.
Kiedy dziewczyna dała propozycje wspólnego podróżowania spojrzałem się na Heracrossa jak bym nie wiedział co zrobić.
- Wiesz.. wolałbym podróżować sam..Nie to, że Cię nie lubie tylko nie jestem przyzwyczajony do jakiegokolwiek towarzystwa. - Powiedziałem nieśmiało do dziewczyny.

Słodka tajemnica. i zniknela jakby przeczuwajac co jej odpowiesz. I tak sie spotkamy nie martw sie. tak wiec jak ona zniknela rozblyslo jakies jasne swiatlo i tak z drzew pouciekaly wszystkie pokemony. No moze nie wszyztskie pare spiacych patrzylo na ciebie pol przytomnie z wyrzutem czemu je budzisz.