#002 - Nikotynka - Jajo Duosion

Nr. Podania: 02
Pakiet: ten darmowy?
Jajo Pokemona: jajko Duosion
Średnia lv:40

Rozbiłaś swój obóz niedaleko zatoki przez co miałaś pewność że jeśli ktoś jeszcze przypłynie na wyspę to go zauważysz, dawało Ci to poczucie bezpieczeństwa jak i pewności że nic Ci nie grozi. Ognisko było już rozpalone tak jakby czekało na twoje przybycie ponieważ nie zostało zbyt wiele patyków wkoło, maksymalnie 5-6 godzin i będzie po sprawie także musisz się tym zająć, tak samo jak odpowiednimi warunkami dla swojego jaja, przecież nie będzie leżeć na zimnej posadzce.

Okryłam szybko jajeczko wszelkimi ubraniami które ze sobą zabrałam, musiałam o nie zadbać innego wyjścia nie będzie prawda? Kiedy już okryłam małe jajeczko od razu zajęłam się szukaniem patyczków, skoro ognisku miało już dogasać, znaczy się miało wygasać za jakiś czas ale lepiej się zabezpieczyć na zaś, wolałam nie siedzieć w mroku sama i bezbronna, dlatego od razu zaczęłam poszukiwania.

Kiedy zebrałam już gałązki usiadłąm po turecku przed niewielkim ogniskiem i spokojnie wtuliłam w siebie jajko, siedziałam na tyle blisko sotsu znalezionych gałązek żeby raz na jakiś czas dorzucać jedną z nich do ogania, musiałam spokojnie przeczekać noc, wiedziałam, że nie mogę spać, jeśli zasnę mojemu małemu przyjacielowi na pewno coś się stanie, a na to nie mogłam pozwolić.

Przyleciałam ponownie do jajeczka, nazbieranie gałązek wcale nie było fajne, w sumie nawet mi się nie chciało jednak opcja, że mam zamarznąć wraz z tym maluchem wcale mnie nie bawiła, przecież mogłam się zaziębić, nie daj boże jeszcze umrzeć, nie miałam za bardzo co robić nie miałam z kim pogadać jednak siedziałam i nudziłam się czekając aż jajko się wykluje a do tego niestety brakowało na prawdę wiele.

Przesiadywanie ze swoim jajkiem to coś o czym w sumie zapomniałam, a raczej nie powinnam małe istnienie które nie da sobie rady beze mnie dopiero teraz o tym pomyślałam, ja głupia... za głupia żeby opiekować się koljenym małym pokemonem szkoda mi go dlatego jajko mocno przytuliłam do siebie i nie puściłam go ani na chwilkę, w ten sposób zaczełam się przechadzać wokół ogniska, które rozpaliłam jakiś czas temu.

Zajmowanie się jajkiem męczyło mnie lekko,a le co miałam z tym zrobić musiałam się nim opiekować jak nie ja to kto? Siedziałam dalej przy ognisku zajmując się jajkiem patrzyłam czy czasem skorupka już nie pęka, może akurat coś dzieje się z jakiem, jeśli nie to trudno dam sobie radę i wytrwale będę siedziała spokojnie czekając co dalej się wydarzy o ile w ogóle się coś wydarzy prawda? Siedze sobie dalej przed ogniskiem, znaczy się przy ognisku.

Siedzienie z niewyklutym pokemonem męczyło, chciałam iśc spać, chciałam coś zjeść, chciałam móc zając się sama sobą, jednak wiedziałam, że małe stworzenie nie da sobie beze mnie rady, nie czułam do niego jak na razie nic, był to dla mnie tylko mały pokemon któremu trzeba pomóc przyjśc na ten świat, może jakoś mi się uda nie umrzeć z nudów? Jednak tylko mozę jak an razie wiedziałam że muszę przytulać malucha i dbać o niego, nie bałam się, że coś m się stanie pilnowałam go, jednak wiedziałam ze za chwilke moje oczy sie zamkną.

Już niedługo, za pewien czas skonczą się te męczarnie siedzienie z pokemonem, nie spanie, aby wszystko było dobrze, oczekiwanie na to aż jajko sie poruszy jak jego skorupka odrobinkę pęknie, męczyło to już, było to coś na kształt upierdliwego zajęcia, jednak musiałam się spisać obi9ecałąm więc się zajmę jajkiem prawda? No musiałam innego wyjścia nie było, a może akurat będzie z niego jakiś pożytek? Może kiedyś mi się przyda, albo sprzedam go za wielką kasę, o tak zarobie majątek na opiekowaniu sie jajkami

Zabrałam jajko i bez zastaowienia postanowiłam po prostu ryszyć przed siebie nie miałam ani ochoty ani czasu siedzieć w tym samym miejscu tak długo, zabrałam swoje zabaweczki i ruszyłam rozglądając się po plaży, ciekawe było to co mogłam tu znaleźc, muszelki nie muszelki, wszystko takie ładne małe i przyjemne w dotyku, szłam spokojnie przed siebie nie myśląc na temat tego co jeszcze może mnie tutaj spotkać, byłam tutaj tylkow jednym celu, a dokładniej po to, zeby zając się małym pokemonem na którego musiałam jeszcze troche poczekać.

Szłam przed siebie pogoda była na prawdę ładna, wszystko wyglądało dość przyjemnie dla oka a moim celem było dalej zajmowanie się tym jajkiem, musiałam sobie dać jakoś z tym radę, nie wiele już brakowało, niewiele czasu zostało jeszcze jeden dzień, jeszcze chwilka, skorupka jajka pękała powoli, ale bardzo powoli, miałam jednak szczęście, że pogoda się nie psuła, podróżowanie w takiej okolicy nie byłoby na pewno niczym ciekawym.

Opieka nad pokemonem dobiegała konca, nie musiałam martwić się tym co bedzie z nami dalej, po prostu musiałam iśc przed siebie aż skorupa pokemona nie pęknie, zajmowałam się nim codziennie, pilnowałam go, przytulałam, może bęzie z niego czułe stworzenie, na pewno nie będzie seryjnym mordercą, to jest pewne, szłam dalej przed siebie trzymając pokemona blisko klatki piersiowej zapewniając mu odpowiednie ciepło

Po kilku minutach usłyszałaś trzask skorupki i z jajka wyskoczył taki pokemon:

Duosion
samiczka

Poziom: 5
Charakter: Miły pokemon, który jest bardzo przywiązany do trenerki chociaż ona traktowała go troszkę po macoszemu. To urocze stworzenie jest bardzo ciekawe świata i chciałoby podróżować. Bardzo lubi zalki.
Ataki: psywave, Reflect, Rollout, Snatch,
Zdolność: Regenerator