Gra Koorina: Koorin "Ice" Morgernstern

Dziewczyna bez odpowiedzi zaczęła iść za mężczyzną i nie mając chyba wyboru musiałeś do nich dołączyć. Szliście w ciszy przez dłuższą chwilę, aż nieznajomy zauważył, iż przyglądasz się jego pokemonowi.
- Dostałem go na piąte urodziny, gdy był jeszcze Teddiursą...
A tak poza tym to nazywam się Alvar. Zajmuję się badaniem dzikich Ursaringów z tych terenów i czasami pilnowaniem ich aby nie wyrządziły komuś krzywdy. Mimo wielu znaków ostrzegawczych ludzie często się tutaj wybierają aby potrenować. Większość z nich nie zdaje sobie sprawy jak niebezpieczne mogą być te pokemony co ma zazwyczaj fatalne skutki...

- Wow, czyli jesteście razem już bardzo długo - rzuciłem, przyglądając się pokemonowi z podziwem. Zaraz potem jednak pokręciłem głową.
- Ja jestem Koorin. A to Ariel - pokazałem moją towarzyszkę. Choć pewnie już niedługo, bo po tym, co odwaliłem, pewnie wolałaby już się ode mnie oddalić. Bo w końcu to moja wina, że Genzai i Kyuung tam skoczyli, a potem zaatakował nas Ursaring, no i mimo obietnicy jej nie złapałem. Ech, jestem gamoniem i tyle...

Twoja towarzyszka tylko lekko się uśmiechnęła, gdy na nią wskazałeś po czym opuściła głowę, wlepiając swój wzrok w ziemię.
Alvar zauważając to zwrócił się do niej.
- Albo zawsze tak cicho siedzisz albo musisz być bardzo zmęczona... Jednak nie martw się. Jeszcze parę minut drogi i dojdziemy do najbliższego wyjścia. Jeśli też będziecie chcieli to mogę was podwieźć do miasta. No chyba, że wolicie iść piechotą.
Tak jak mówił po niedługim czasie dotarliście do jakiejś ścieżki obok której znajdował się jakiś drewniany domek i kilka znaków ostrzegawczych przed Ursaringami.
- Więc mam was podwieźć czy zrobicie sobie kolejny spacer?
Ariel rzuciła mu mordercze spojrzenie dzięki, któremu chyba zrozumiał jaka jest odpowiedź.
- No to ja idę po samochód...

Uśmiechnąłem się na widok miny Ariel, po chwili jednak zrobiłem minę smutnego psa
- Wybacz, że cię w to wciągnąłem. Gdyby nie ja, być może nie byłoby cię tutaj. Ale nie martw się. Niedługo i tak pójdę swoją drogą i nie będziesz musiała mnie dłużej oglądać. - rzuciłem, patrząc na swoje nogi

- Hmm. Zachowujesz się tak jakbyś chciał uciec od problemów. Nie zawsze wszystko idzie zgodnie z planem. Każdy ma swoje wzloty i upadki. A dzięki przyjaciołom można się z takich upadków szybciej pozbierać. Chyba, że uważasz, iż nie masz przyjaciół...
Jeśli chcesz iść swoją droga sam to nie widzę przeszkód. To w końcu twoja decyzja.
Po jej słowach staliście chwilę w ciszy, którą przerwał Alvar podjeżdżający swoim terenowym samochodem.
Dziewczyna ruszyła więc w jego stronę.
- Tak poza tym to raczej moja wina, że tutaj jesteśmy. Przecież to ja zaproponowałam wypad nad jezioro. - rzuciła dość cicho po czym zajęła miejsce obok kierowcy. Zdany więc byłeś na tylne siedzenie.

- Chodzi o to, że nie mogę mieć przyjaciół. Za bardzo bym ich narażał- - westchnąłem smutno. Ariel była bardzo miła i chciałem jej powiedzieć. Nie, musiałem jej powiedzieć, ale wtedy nadjechał ten facet. Eh.
- Tak, ale to ja wypuściłem Genzai'a i Kyuunga. Z tym, co powiedziałem wcześniej... później ci wyjaśnię, dobrze? Nie przy... - przerwałem i wsiadłem do samochodu na tylne siedzenie. Muszę teraz skupić się na zadaniu. Znaleźć i pokonać Leandra, lecz wcześniej... podszkolić Kyuunga, by bł pokemonem z legendy. Jeśli nie będziemy silni, nie damy rady. A Kyuung i Genzai są ranni... Jestem do bani.

Na twoje słowa dziewczyna nic nie odpowiedziała. Wsiadła do samochodu i wlepiła wzrok w przednią szybę. Z racji, iż żadne z was się nie odzywało Alvar postanowił interweniować i włączając radio, przerwać tą ciszę. Trafiliście akurat na PSY - Gentleman, a wasz kierowca chyba lubił ten kawałek bowiem zaczął go po chwili śpiewać...
- Varriya, damn girl, i'mma party, morphine~ ♪
I-I-I I'm a, I-I-I I'm a
I-I-I I'm a, mother-father-gentleman~ ♪
Ariel spojrzała tylko na niego z miną Oh Arceus Why po czym odwróciła wzrok na boczną szybę, obserwując mijane przez was drzewa.

Jezu chryste, zwariował chłop kompletnie! Zaraz mi uszy pękną! AAAaaaaAAAAaaaa! Pomocy!
Nic jednak nie powiedziałem, gdyż nie chciałem, by nas wysadził w połowie drogi. Na szczęście te męczarnie niedługo się skończą. Oby, kurde, oby...
Popatrzyłem na balle z Kyuungiem i Genzai. Hmm... Będzie trzeba parę spraw wyjaśnić mojej małej armii. Po przeszukaniu kieszeni znajduję jeszcze ballkę z Yarkiem - Snease'em. On też musi wiedzieć.