Gra Koorina: Koorin "Ice" Morgernstern

Dziewczyna siedziała i rozglądała się co chwilke zatrzymywała oczy na obrazkach wiszących na ścianach, widocznie lubiła takie klimaty, każdy jest inny, prawda? Po chwili podeszła do was ta starsza pani i podała wam wasze zamówienie, niosła wieeelką tace, przy której wyglądała na na prawdę maleńką, podała wam jedzenie i napoje po czym zniknęła lekko się kłaniając i życząc wam smacznego
-Smacznego- powiedziała chwilke po niej twoja kompanka i zaczęła powoli jeśc odkrawając po małym kawałeczku ciasta

- Nawzajem - odparłem uśmiechając się. Po chwili zastanowienia wypuściłem Kyuunga z pokeballa i poczęstowałem go kawałkiem placka. Uśmiechnąłem się - był moim najbliższym kompanem... Spojrzałem na dziewczynę z ciekawości, jak zareaguje. A zresztą, co mnie to obchodzi.

Ariel siedziała spokojnie i jadła sobie jej ciasto wygolądało wręcz cudnie
-Chcesz może trochę? -zapyta la i podsunęła Ci swój talerzyk pod nos, wypuściłeś swojego pokemona, a ten wdrapał się na krzesło obok Ciebie i zjadł kawałek ciasta, którym go nakarmiles, bardzo mu zasmakowało i otworzył pyszczek, zębyś dał mu jeszcze
-Wiesz, że ta pani sprzedaje puffinki dla pokemonów? Ponoć są bardzo dobre ja jeszcze nigdy nie brałam, bo nie było okazji, jakoś nie chciałam wchodzić tylko po nie.

Roześmiałem się na widok mojego pokemona i dałem mu jeszcze jeden mały kawałek. Potem spojrzałem na ciasto
- Nie, dziękuję. Nie lubię białej czekolady. Hm, puffinki, mówisz? To chyba by był dobry pomysł. Chyba wezmę kilka. A ty? - spytałem, gładząc Kyuunga po łebku

Jak będziesz brał weźmiesz mi po 3 z każdego smaku, oddam Ci pieniądze- powiedziała do Ciebie dziewczyna i wróciła z talerzykiem pod swój nos, po czym spokojnie zaczęła jeść dalej swój deser, nagle twój Vulpix zeskoczył z krzesła i zaczał kręcić się po całej knajpie, widziałeś, ze kręcił się niebezpiecznie blisko nóg starszej pani kiedy ta niosła tace
-Zabierz go lepiej- powiedziała lekko spanikowana białowłosa

- Kyuung, nie można tak rzuciłem, wyciągając pokeball - Powrót. Wypuszczę cię, jak stąd wyjdziemy - powiedziałem nieco łagodniejszym tonem
- Bardzo przepraszam - powiedziałem, patrząc na starowinkę. Gdy weszła za ladę podszedłem do niej i z przepraszającym uśmiechem spytałem
- Jakie puffinki mogę u pani kupić? - nie wiedziałem czy sprzedaje wszystkie smaki czy tylko jakieś określone.

Kobieta odpowiedziała Ci tylko uśmiechem na przeprosiny za pokemona, szczerze mogło się to bardzo źle skończyć, ale pokemon bez większego problemu wrócił do balki, twoja towarzyszka siedziała spokojnie i jadła, a ty poszedłeś zaopatrzyć się w jedzenie dla pupili
-No to tak, mam puffinki dla praktycznie każdych pokemonów, są one odpasowane do typów, dla ognistych pokemonów są lekko ostre, dla latające z duzą ilością wanili, nastomiast dla trujących są to puffinki o smaku malin- powiedziała spokojnie ze sporym uśmiechem na twarzy
-Powiesz mi typ swoich pokemonów młody człowieku, a ja dobiorę dla nich odpowiednie smakołyki- powiedziała spokojnie

- Bardzo dziękuję. To poproszę po trzy ze wszystkich... i po trzy dla ognistych, latających, elektrycznych i roślinnych. Te dwanaście prosiłbym osobno... jeżeli to nie problem - rzuciłem, uśmiechając się. Mało brakowało, a mogłem narobić kłopotów. Muszę więcej mysleć...

Kobiecina zaczęła spokojnie pakować dla Ciebie ciasteczka, dla Ciebie zostały zapakowane w papierowy woreczke, ozdobiony kwiatkami, cała reszta w o wiele większy z ozdobami w poke motyle
-Razem będzie 50$, razem z ciastem oraz napojami dla was- powiedziała z uśmiechem i zaczęła nabijać na kase- czekała spokojnie aż dasz jej pieniądze, za tobą stała już jedna osoba w kolejce, przyjrzałeś się dokładnie co się dzieje za ladą i zobaczyłeś, ze kobiecina ma pomocnika, wyglądał on tak:

Uśmiechnąłem się. Pokemon był taki słodki! Odebrałem zakupy i położyłem na ladzie 50$. Szybko podziękowałem i wróciłem do stolika, gdzie czekała na mnie towarzyszka. Oddałem jej torbę z jej puffinkami i spakowałem swoje

-Dziękuję bardzo- powiedziała z wielkim uśmiechem i od razu schowała ciastka do swojej torby, widziałęś, zę zostało jej jedynie picie
-Ile jeste Ci winna?- zapytała prosto z mostu pijąc napój przez słomkę, a ślicznymi oczkami wpatrywała się w Ciebie
-Hmmm co to tego jeziora, najpierw wpadnę do centrum pokemon, po strój kąpielowy dobrze? nie mam przy sobie- zapytała miłym głosem i spokojnie czekała na twoją odpowiedź

Spojrzałem i uśmiechnąłem się
- Aktualnie jedną walkę - rzuciłem. W sumie nie byłem pewien ile mi jest winna, ale czy to wypada kazać kobiecie oddawać pieniądze? Nie za bardzo, więc...
- Pewnie, ja też muszę znaleźć coś dla siebie - odparłem uśmiechając się. Jeszcze troche i mi usta zdrętwieją...

No i po chwili zjedliście wszystko no i mogliście już iść
- To co idziemy?- zapytała spokojnie i powoli zaczęła wstawać jednocześnie dając Ci do zrozumienia, zę wypadałoby już się zebrać, jednak spokojnie czekała aż pójdziesz z nią, zasunęła ładnie krzesło zebrała talerze i odniosła je do starszej apni, która zaczeła od razu mówić, zę nie trzeba było, że sama by się tym zajęła i inne tego typu

- Jasne, chodźmy - odparłem, patrząc na nią. Gdy wyszliśmy z budynku rozejrzałem się
- To teraz do Centrum. Znowu. A potem nad słone jezioro! - rzuciłem udając podekscytowanego. Chociaż akurat nie musiałem udawać, lubiłem pływać. Kiedyś... Eh. Szkoda, że czasy przeszłe już nie wrócą...

Dziewczyna od razu ruszyła w stronę centrum pokemon, spokojnie doszliście do pc i rozdzieliliście się, twoja towarzyszka zniknęła Ci z oczu bardzo szybko, miałeś trochę czasu, jednak wszelkie swoje rzeczy miałeś w plecaku, więc musisz zacząc od załawienia sobie jakiegoś pokoju, zeby móc się przebrać, tak więc znowu czekała Cię rozmowa z siostą Joy, jednak tym razem o pokoju.

Ta siostra jeszcze trochę i będzie miała mnie powyżej uszu - pomyślałem uśmiechając się. Podszedłem do niej
- Dzień dobry, siostro Joy. Czy ma siostra może jakiś wolny pokój na jeden dzień? - zapytałem, mając na względzie to, że będę musiał tu wrócić i zapewne nie wyruszę dalej przed nocą. Za to jutro z samego rana idę dalej, postanowiłem.

Kobieta zaczęła coś szukać, przewracała kartki w wielkiej książce, po chwili podała Ci jeden klucz
- Pokój numer 14, na pierwszym piętrze- powiedziała i usiadła na swoim wcześniejszym miejscu, po chwili spokojnie dotrałeś trafiłeś do swojego pokoju, było łóżko, stół, krzesło, łazienka i spore okno, więc wszystko co potrzebne

No i elegancko. Plecak położyłem na podłodze i skoczyłem do łazienki, żeby się przebrać. Pokeballe wrzuciłem do specjalnej kieszonki. Zadowolony zabrałem potrzebne rzeczy, takie jak ręcznik do pustego plecaka. Resztę rzeczy położyłem na stole, zabrałem też pokedex i puste balle, tak na wszelki wypadek. Potem zamknąłem pokój na klucz i wyszedłem, by spotkać się z Ariel.

Przebrałeś się, spakowałeś wszystko co chciałeś i zniknąłeś z pokoju, zamknąłeś dokładnie drzwi i ruszyłeś na spotkanie z towarzyszką, Ariel czekała na Ciebie przed drzwiami centrum pokemon, miała na sobie białą koszulę, ledwo co zapiętą, a do tego miała buty na obcasie i spodenki jeansowe, kiedy Cię zobaczyła od razu Ci pomachała i uśmiechnęła się od ucha do ucha
-Długo Ci zeszło- powiedziała spokojnie kiedy się przy niej znalazłeś, dziewczyna od razu ruszyła w wybranym przez nią kierunku.

- No... em... tak jakoś wyszło - rzuciłem nieco zaskoczony. Nie pokazałem jednak nic po sobie i ruszyłem razem z nią
- Em... jak daleko do tego jeziorka? - spytałem cicho. Jeżeli niedaleko, mogę wypuścić pokemony, żeby pooddychały. Albo chociaż Shinxa, by się oswoił nieco ze mną...

Szliście przez miasto dość w spokojnym tempie, wszystko wyglądało dośc spokojnie, ale co poradzić, wiadomo przynajmniej, że nie będziesz miał tu do czynienia z niczym złym, albo coś w ten deseń
-Wiesz idzie się około trzydziestu minut, nie jest to wiele w sumie- powiedziała spokojnie, po chwili już byliście za miastem i szliście po wielkiej łące, widziałeś z daleka jakieś góry, ale raczej to nie był wasz cel

Uśmiechnąłem się nikle i wyjąłem pokeball z Shinxem. Obawiałem się jego reakcji na obcą osobę
- Wiesz, chciałem wypuścić Shinxa, ale jest trochę płochliwy. Chciałem, żeby mi zaufał - wytłumaczyłem się nie wiadomo czemu i wypuściłem Shinxa. Kucnąłem i wyciągnąłem rękę
- Cześć, mały. - rzuciłem cicho ciepłym głosem.

Szliście dalej, wypuściłeś swojego pokemona, odskoczył od Ciebie od razu, zewarczał cicho widząc twoją towarzyszką, jednocześnie zapiszczał cicho, wiedziałeś doskonale o co mu chodzi, bał się, ale pokazywał to w troszkę dziwny sposób, to warknięcie to cichy pisk, to położył uszy po sobie, innym razem niepewnie merdał ogonem, no i kurde sam nie wiedziałeś jak masz go potraktować
-Może Vulpix mu pomoże się oswoić?- zapytała drobna dziewczyna stojąca obok Ciebie, może miała rację?

- To może być dobry pomysł. Genzai będzie miał przykład tego, że nie musi się nas bać -rzuciłem i wypuściłem Kyuunga. Przykucnąłem i pogładziłem go po łbie. Kyuung jeszcze nie widział Genzai'a...
- Kyuung, to jest Shinx, Genzai. Genzai, to mój przyjaciel, Vulpix Kyuung. Poznajcie się - rzuciłem, czując się wyjątkowo głupio.

Pokemony popatrzyły na siebie niezwykle zdziwione, obwąchały się, co wyglądało bardzo dziwnie, no i po chwili stało się, poki gdzieś pobiegły, oba, razem jakbym im coś odbiło, sam nie wiedziałeś dlaczego tak, ale ruszył szybko w głąb lasu zostawiając was za sobą, twoja towarzyszka pobladła lekko widząc, że jej pomysł okazał się bardzo zły, poleciała szybko za nimi, a ty biedny zostałeś sam sobie.