Gra Shury: Shura Ake

Dokończyłam swoje jedzenia i popatrzyłam na pokemony. -No cóż, zbieramy się.- Powiedziałam do pokemonów. -Chcecie iść na trening w pokeballach czy wolicie iść na własnych łapach?- Spytałam się pokemonów. Przez chwile je obserwowałam. Kot z depresja i jaszczurka-niańka. No cóż, chyba tylko ja mam szczęście do takich pokemonów. w sumie to nawet mi to nie przeszkadza dopóki, któreś z nich nie będzie próbowało mnie zeżreć. Wstałam z krzesła i lekko oparłam się o stolik czekając na decyzje swoich stworków.

Zabrałaś się razem ze swoimi pokemonami i wyszliście po chwili z centrum pokemon, słoneczko świeciło ładnie, jak codziennie odkąd się tu zjawiliście, nie miałaś pod tym względem na co narzekać, nie padał deszcz, nie wiał wiatr, nawet twoje pokemony były zadowlone z tej jakże pięknej pogody, co do twojego pytania jak wolą się przemieszczać, pokemony po prostu szły obok siebie nie przejmując sę niczym, powoli zaczęliście zbliżać się do rynku, jednak co dokładniej planowałaś dalej ze sobą zrobić?

Rozejrzałam się po rynku. -No cóż, towarzystwo. Idziemy do pobliskiego lasu. Troszeczkę potrenujecie i was podkarmię.- Powiedziałam do swoich pokemonów. Skierowałam się właśnie w tamta stronę, gdzie ostatnio trenowałam do pokazów. Tam na pewno będę mogła spokojnie wypuścić resztę swojego przedszkola i je porządnie nakarmić. Westchnęłam cicho i sprawdziłam czy nie ma tutaj czegoś podejrzanego. Nie chciałam mieć przecież żadnych problemów. Zerknęłam na Espurra i Helioptile. Moze po treningu kotek będzie mniej smutny.

Tak więc ruszyłaś przed siebie i zaczełaś rozglądać się po okolicy nie działo się nic ciekawego, ani podejrzanego, po chwili minęłaś spokojnie arenę pokazową, po czym ruszyłaś spokojnie w głąb lasu, gdzie usłyszałaś od razu dźwięki dzikich pokemonów, które gdzieś tam domagały się czyjejś uwagi, dopiero po jakiejść chwili maiłaś okazję spotkać jednego z tych pokemonów z bliska, a wyglądał on tak:

Stworzenie siedziało na jednej z gałęzi i wydawało z siebie słodkie, ale dośc piskliwe dźwięki, brzmiało to troszkę jak nawoływanie, ale nie wiedziałaś dokładnie co o znaczy, twoje dwa pokemony szły dzielnie obok Ciebie

Popatrzyłam na pokemona, który siedział na drzewie. -Helioptile, strąć tego pokemona przy pomocy Thunder Shock.- poleciłam jaszczurce, a sam wyciągnęłam pokedex i przeskanowałam tego stworka. -Gdy go zwalisz to doskocz do niego, by uderzyć Quick Attack, a następnie wycofaj się, by załadować Razor Wind. Po tym poślij w jego oczy Mud Slap, by obniżyć jego celność. Załaduj Charge, by zwiększyć swoją specjalną obronę i poślij w stronę stworzenia Thunder Shock. Gdyby zadał ci obrażenia zregeneruj się Parabolic Charge.- Wydałam polecenia Helioptile.

Pokedex pokazał Ci takie dane:

Leavanny
samica
lvl: 23
charakter: Bardzo pokojowno nastawiony pokemon, nigdy nie szuka zwady, woli grzecznie porozmawiać o pogodzie, jednak jak wszyscy wiemy, nie zawsze się to udaje.
ataki: jak na lvl

Twój pokemon grzecznie wysłuchał poleceń i od razu rzucił się do ataku, dzięki powalił szybko na ziemię oszołomionego przeciwnika, trzeba przyznać, że mał robaczek nie spodziewał się żadnego ataku dlatego oberwał można powiedzieć podwójnie, następnie twój pokemon zaczął okłądać go niemiłosiernie wieloma kombinacjami, które trzeba przyznać dawały mu się nieźle we znaki, walka nie była aż taka ciężka, a poziom twojego przciwnika pozostawiał wiele do myślenia...

vs

Zerknęłam na Skan pokemona. -Helioptile, sparaliżuj przeciwnika przy pomocy Glare, a następnie uderz przeciwnika Quick Attack. Wycofaj się, by przy pomocy Tail Whip obniżyć jej obronę i wyceluj Mud-Slap w jego oczy. Gdy będzie oślepiona załaduj Razor Wind i po tym zaatakuj Thunder Shock. Odskocz i załaduj Charge, by zwiększyć moc elektrycznych ataków i użyj Parabolic Charge, by zadać obrażenia Leavanny oraz przywrócić sobie trochę energii.- Poleciłam żółtej jaszczurce i wypuściłam Eevee, by go przeskanować co chwila zerkając jak radzi sobie Heliptile.

Twójemu pokemonowi udało się zparaliżować przeciwnika i walka szła o wiele łątwiej, o ile nie można powiedzieć, że już szła aż za łatwo, twój pokemon napierał a przeciwnik nie mógł za wiele z tym zrobić, bo niby jak? Po chwili jednak przeciwnik się ogarnął i zaczął atakować dość skutecznie twojego pupila

vs

Co do samego pokemona, którego wypuściłaś, ten zawarczał na Ciebie, a pokedex pokazał takie dane:

Shadow Eevee
samiec
lvl: 10
charakter: Mały agresor wszędzie szuka zwady nie boi się nikogo, ani nikomu nie ufa, kocha walkę i ciemne miejsca, nie przejmuje się uczuciami innych kiedy tylko ma okazje pokazuje swoją wyższość nie tylko nad obcymi pokemonami, ale również nad "swoimi"
ataki: Tackle, Tail Whip, Helping Hand, Sand-Attack, Baby Doll-Eyes, Shadow Claw, Growl, Swift,

Eevee widząc małego kotka stojącego bok niego kiedy tylko się pojawił od razu rzucił się na niego z zębami chcąc go pogryźć, tak też zrobił spowodowało to wielką histerię o jednego z twoich pupili.

Prychnęłam i szybko złapałam liska za skórę na grzbiecie, by odciągnąć go od Espurra. -Spokój kupo fura, bo cie na czapkę przerobię.- Pogroziłam Eevee palcem, ale tak, by nie mógł mnie chapnąć. Zerknęłam na Helioptile cały czas trzymając futrzaka tak, by nie złapał mnie zębami. -Helioptile, uderz przeciwnika Quick Attack i odskocz, by sypnąć jej w oczy Mud-Slap, wykorzystaj potem jej oślepienie i zaatakuj ją Thunder Shock. Załaduj Charge, by zwiększyć siłę  elektrycznych ataków i przy pomocy Parabilic Charge odnów sobie energie, by po tym znowu uderzyć Quick Attack.- Poleciłam jaszczurce.

Mały lisek od samego początku kiedy go złapałaś pokazywał żąbki i od razu chciał Cię chapsnąć, jednak trzymałaś go mocno i nie miał szans na to, żeby cokolwiek Ci zrobić
Co do samej walki toczyła się powoli dalej i dość spokojnie przeciwnik na pewno nie miał już szans, byłaś tego pewna, obrywał na prawdę niemiłosiernie, aż szkoda się go robiło, ale co poradzić, akurat dzisiaj trafiło na niegoo

vs

Co do małego kotka, który zostrał dziabnięty, siedział teraz gdzieś pod drzewkiem i skamlał masując swoją ranną łapkę.

Westchnęłam tylko i schowałam na razie agresywnego futrzaka do kulki. Na razie nie miałam zamiaru się z nim użerać. -Helioptile, doskocz i uderz przeciwnika Quick Attack, a następnie sypnij mu Mud-Slap w oczy i załaduj Razor Wind, by zaraz po tym uderzyć Leavanny Pound. Wycofaj się i okrąż przeciwnika, by gdy znajdziesz się za jej plecami zaatakować Thunder Shock. Znowu uderz w niego Quick Attack, by po tym odnowić trochę energii przy pomocy Parabolic Charge. Gdy ruszy na ciebie użyj Tail Whip, by obniżyć jego obronę i przy okazji uderz nim w jej nogi, by ją przewrócić oraz po tym uderzyć ją Quick Attack.- Poleciłam jaszczurce i ruszyłam w stronę Espurra. -Spokojnie. Już ten mały terrorysta siedzi w pokeballu.- Powiedziałam do kotka.

Walka dalej szła spokojnie biedny przeciwnik na prawdę nie miał większych szans, wszystko przez to jak nastawiony był do życia, dzięki czemu walka na prawdę była łątwa dla twojego pokemona, który okładał przeciwnika niemiłosiernie, jednak wiedziałaś, że niepotrzebnie nie będzie się przeciągać, twój pokemon atakował razor windem wuick attackiem zwiększał swoją szybkość dlatego nie miał sobie jak na razie równych.

vs

Co do samego kotka uspokoił się, ale usiadł pod drzewem powstrzymując silne drżenie całego ciała, na prawdę się przestraszył

-Bardzo dobrze, Helioptile. Załaduj Charge i użyj Thunder Shock na Leavanny. Skoncentruj się teraz na atakowaniu i doskocz do przeciwnika, by uderzyć go Quick Attack. Sypnij mu w oczy Mud-Slap, a następnie załaduj Razor Wind. Cały czas wokół niego krąż i co chwila doskakuj, by uderzyć go Quick Attack. Gdy będziesz za jej plecami załaduj Charge, by następnie odnowić sobie część Hp przy pomocy Parabolic Charge.- Wydałam polecenia jaszczurce. Popatrzyłam na Espurra i westchnęłam ciężko. Coś czułam, ze tym strachliwym kotkiem będzie ciężka przeprawa.

Po chwili walka się skończyła a przeciwnik twojego pokemona padł, no niestety był za słaby jak dla twojego pokemona, sama musiałaś to przyznać, spokojnie mogłaś schować swojego pokemona do pokeballa, albo pozwolić mu zająć się kotkiem z którym złapał tak dobry kontakt ostatnimi czasy

Hel: 0,8 lvl

Jaszczurka podeszła do kotka starając się opanować malucha jak się tylko dało rozmowa pokemonów trwała dość długo jednak chwilkę po tym oba stworzenia były zadowolone z tego, że mają siebie wzajemnie

-Dobra robota.- Pochwaliłam swoją Helioptile i zostawiłam ja po za pokeballem, by pocieszyła smutnego kotka. Rozejrzałam się i wypuściłam tutaj resztę swoich pokemonów. Sprezentowałam im karmę, by mogły się spokojnie najeść. W końcu nie chciałam, by czasem próbowały mnie w nocy pożreć. Po tym podeszłam do Espeona. -Chciałabym cię poprosić o jedna rzecz. Jesteś jednym z najlepszych pokemonów w mojej drużynie i chciałabym byś pokazał Lucario atak Psychic i pomógł jej się go nauczyć, ok?- poprosiłam swojego różowego kotka i kiwnęłam na Luacario, by podeszła.

Pokemony spokojnie sobie porpzmawiały, a ty zabrałaś się za taktykę, wybłagam pokemona o pomoc, jednak zadziałało to kociak od razu zabrał się za naukę Lucario nowego ataku, spokojnie zajęł się sobą jednocześnie nie było z nimi kontaktu przez chwilkę, co do reszty w lesie jak na razie nie działo się nic, pokonałaś jednego pokemona przez co kolejne jakoś się nie zjawiały, przynajmniej ich nie widziałaś na pierwszy rzut oka, było spokojnie i przyjemnie na pogode tez nie było można narzekać.

Pozwoliłam swoim pokemonom trochę posiedzieć na świeżym powietrzu i pocieszyć się chwilowym wolnym czasem. Sama zaczęłam chodzić dookoła i obserwować swoje stworki. Popatrzyłam jak Espeon uczy Lucario i zerknęłam czy Helioptile uspokoiła już Espurra oraz przypilnowałam, by Eevee nie próbował komuś odgryźć głowy. Rozejrzałam się. Na razie walka z Leavanny wypłoszyła chyba resztę dzikich stworzeń, ale może to nawet lepiej. Przynajmniej nie muszę obawiać, ze że oprócz Eevee coś będzie chciało wyskoczyć i nas pożreć.

Schowanie Eevee jakąś chwilkę temu spowodowało, że na pewno nie odgryzie nikomu głowy, dlatego spokojnie mozesz zajmować się resztą swoich pokemonów, które właśnie spędzały czas razem nie przejmując się praktycznie niczym, dzkich stworzeń nie było, Espeon uczył ataku, Lucario się go uczył, a wszystko wyglądało dość spokojnie, nie wiedziałaś dokłądnie któa jest godzina jednak wiedziałąś, ze po wyjściu z centrum pokemon nie zostało wiele czasu do twojego spotkania z Ao, jednak mimo wszystko siedziałąś dalej w lesie, jednak spokojnie mały bojaźliwy pokemon opanował się i pod opieką Helio siedział i rozglądał się po okolicy

Czekałam aż Espeon nauczy Lucario ataku. Rozejrzałam się. Pewnie zostało mało czasu do spotkania z Ao. Kiedy trening moich stworków się skończył, schowałam je do kulek, ale jednak zostawiłam przy sobie swoją Lucario i skierowałam się z powrotem w stronę miasta. Nie chciałam przecież spóźnić się na spotkanie z Ao. Zawsze dzięki temu mogłam dowiedzieć się jeszcze kilku ciekawych rzeczy. Od czasu do czasu rozglądałam się czy czasem nikt za mną nie idzie. Ot, taka mała paranoja.

Po chwili nauka się skończyła, schowałaś wszystkie pokemony do pokeballi, po czym ruszyłaś w stronę miasta, nikt się za tobą nie rozglądał nikt Cię nie śledził mogłaś być spokojna po chwili znalazłaś się w mieście i znalazłaś się na miejscu spotkania, idealnie w miejscu gdzie miał czekać na Ciebie Ao, jednak jak na razie się nie go tam nie było, musiałaś czekać i okazało się, że około po 5 minutach Ao się pojawił
-Witam śliczna- powiedział z uśmiechem, a Ciebie lekko zamurowało

Popatrzyłam na młodego Ao. -Cześć.- Odpowiedziałam po chwili. -No cóż, tak jak obiecałam przyszłam tutaj. w takim razie co będziemy robić?- Spytałam się i ukradkiem się rozejrzałam. Miałam nadzieję, ze jednak obawy Seeda były bezpodstawne. Pokazałam na swoją Lucario. -Teraz też mam swojego niebieskiego psa.- Dodałam nieco rozbawiona. -Robiłeś coś ciekawego przez te kilka godzin?- Dopytałam się. -Bo ja się zajmowałam swoimi pokemonami i mój Eevee o mało mnie nie użarł.- Dodałam drapiąc się po policzku.

Rozglądając się nie zauważyłaś nic ciekawego, żadnej osoby zainteresowanej waszymi osobami, no może poza niektórymi paniami, które spoglądały na pewne części sylwetki młodego Ao, jednak jakoś specjalnie nie domagały się waszej uwagi, dlatego spokojnie ty mogłaś się nim zaopiekować, jednak mniejsza, chłopak zerknął na twojego pokemona i uśmiechnął się miło na jego widok
-Bardzo ładna samiczka, witam Markus jestem- powiedział do pokemona i wyciągnął dłoń do twojego pokemona, który na początku lekko się zawchał jednak po chwili uścisnął jego dłoń bardzo zadowolony, po chwili chłopak zerknął na Ciebie i uśmiechnął się
-Najpierw musisz schować pokemona, idziemy do reastauracji a tam średnio wypada mieć wypuszczone pokemony prawda?

// Niko przechrzciłaś Ao ;x On miał na imię Joshua, a Marcus to inny koordynator.

-Dziękuje.- Odpowiedziałam i zerknęłam na swoja samiczkę Lucario. -Dostałam ją jako Riolu od swojego przyjaciela. Od tamtego czasu "troszeczkę" urosła.- Dodałam trochę rozbawiona. -Do restauracji, powiadasz? Okey, chwilka i możemy iść.- Powiedziałam zamyślona. Schowałam do kulki Lucario i wypuściłam Zorue, którego nakarmiłam jednym Rare Candy, by ewoluował. Przy okazji od razu go przeskanowałam i z powrotem schowałam do kulki.

A widzisz! Bo ja mam sklerozę, no wiedziałam, że kurde wiedziałam!! Dlatego od dawna nie pisałam jego imienia wybacz mi i no przepraszam

Chłopak wysłuchał dokładnie co masz do powiedzenia, po czym widząc, że wypuszczasz kolejnego pokemona po prostu poczekał grzecznie obseruwjąc co masz zamiar zrobić, dałaś swojemu pokemonowi rc

Zorua +1 lvl

Po chwili stworzonko zaczeło się świecić i zmieniać swój wygląd jego ciało powiększyło się znacznie a łapki wydłużyły się, po chwili kiedy brlask evowlucji opadł zobaczyłaś takie stworzenie:



-Zaaar- zawołał pokemon i przechylił lekko łeb patrząc na Ciebie bardzo zaciekawiony, widocznie nie poznał Cię, a to było bardzo dziwne.

-Cześć.- Przywitałam się ze swoim mrocznym lisem i przeskanowałam go. -Jeśli mnie nie pamiętasz to się przedstawie. Jestem Shura, twoja trenerka.- Powiedziałam do pokemona i czekałam na to co powie moje urządzenie. Nie poznał mnie? Az tak długo u dziadków z Day care przecież nie siedział. Zerknęłam na swojego Zoroarka. -Chyba nie chcesz mnie zjeść, co?- Łypnęłam na niego i czekałam na reakcje pokemona. No bo chyba nie chciał mnie zjeść? -Nie śmiej się tylko.- Burknęłam do młodego Ao.