Miasto - Nikotynka

3. Szłaś dalej, jednak wciąż nic nie było widać. Z jakiegoś powodu pokemony widocznie omijały to miejsce.

Trudno wiec szłam dalej nie przejmując się tym co sie działo, raz na jakiś czas rozejrzałam się za giratiną była ważnym pokemonem dla mnie wiec lepiej zeby była gdzieś w okolicy, dalej żałowałam, że wzięłam ją na safa, była zbyt wielka jak na tą okolicę jednak co tam!

4. Giratina latała sobie nad Twoją głową. Nagle z krzaków wyskoczył taki pokemon

stworzonko stanęło przed Tobą przyglądając Ci się.

przekrzywiłam lekko głowę, po czym rzuciłam kociakowi jedzenie i ruszyłam po prostu dalej, nie byłam nim aż tak zainteresowana wiec po co miałam sie nim przejmowac i traci czas na skanowanie go?

Szłaś dalej, kotek zniknął gdzieś w krzakach. Jakieś dziesięć minut później zobaczyłaś takiego stworka

... który siedział na drzewie i nie wiedział jak zejść...



kupon na 2 shiny poki
1/2

Przeskanowałam na szybko pokemona, starałam się zachować bardzo cicho, żeby mi nie uciekł, tego by jeszcze brakowało, czekam na skan i przygotowuje trochę karmy.

6. Pokemon raczej nie zamierzał uciekać... nawet z drzewa nie mógł biedak zejść


Cyndaquil
samiec
lvl 14
charakter: Stworek ma talent do pakowanie się w kłopoty, z których potem nie potrafi się sam wydostać. Uwielbia pokazy.
ataki jak na lvl

Schowałam pokedex do kieszeni i podeszłam do gałęzi na której siedział pokemona, po czym wyciągnęłam ręce w jego stronę
-Chodź mały pomogę Ci- powiedziałam do niego miłym tonem głosu

7. Pokemon spojrzał na Ciebie i po chwili namysłu wszedł Ci na ręce, zgasił swój płomyk więc nie musiałaś się bać, że Cię poparzy

-Może pójdziesz ze mną, wtedy nie wpakujesz sie w żadne kłopoty- powiedziałam w sumie zgodnie z prawdą, nie chciałam, żeby mu się coś stało jeszcze tego by brakowało.

8. Stworek pokiwał łebkiem i wlazł Ci na ramię. Chyba Cię polubił, przytulił pyszczek do Ciebie, po czym po prostu zasnął. W okolicy nie było żadnych innych pokemonów. Ciekawe co się z nimi mogło stać... W górze usłyszałaś pomruk swojego pokemona, pewnie po prostu chciał dać znać, że wszystko u niego ok.

Dotknęłam wiec malucha pokeballem i szybko ruszyłam przed siebie zastanawiając sie co jeszcze może mnie tutaj spotkać, albo co ja mogę spotkać, po takim znalezisku aż chciało się iśc dalej

Pokemon zniknął w pokeballu i usłyszałaś DING! No i pokemon jest już Twój. Szłaś dalej jednak więcej pokemonów jak na razie nie widziałaś. Co poradzić? Musisz iść dalej...

No więc idę dalej nie przejmując się niczym, w sumie co innego mi zostało, idę dalej i rzoglądam się dokładnie po okolicy licząc na kolejnego ładnego i wyjątkowego pokemona, pogoda jak na razie nie była zła wiec mogłam podróżować przed siebie w ciszy i spokoju.

Idąc dalej usłyszałaś szelest wśród gałęzi. Po chwili z krzaków wyszło stado takich pokemonów

Wśród nich był jeden, który zdecydowanie wyróżniał się wyglądem. Stworki były zajęte sobą i póki co nie zauważyły Twojej obecności.

Skanuje tego wyrużniającego się jak widać mam dzisiaj szczęście, chociaż czy mozna to nazwać szczęściem skoro nie przepadam z atakimi pokemonami? Czekam na skan, skoro poki mnie nie zauwazyły to czekam spokojnie, nawet bardzo spokojnie

Mienfoo
samica
lvl 18
charakter: Mściwa i agresywna. Nie znosi poke robaków, najchętniej by zdeptała każdego którego tylko spotka. W walkach jest jednak niezwykle spokojna i dokładna. Każdy ruch wyprowadza z niezwykłą precyzją.
ataki jak na lvl

Pokemon zauważył Cię jednak jak na razie jeszcze nic nie zrobił. Oceniał Cię wzrokiem. Po chwili spojrzał Ci w oczy i utrzymywał kontakt badając Cię.

Mienfoo
samica
lvl 18
charakter: Mściwa i agresywna. Nie znosi poke robaków, najchętniej by zdeptała każdego którego tylko spotka. W walkach jest jednak niezwykle spokojna i dokładna. Każdy ruch wyprowadza z niezwykłą precyzją.
ataki jak na lvl

Pokemon zauważył Cię jednak jak na razie jeszcze nic nie zrobił. Oceniał Cię wzrokiem. Po chwili spojrzał Ci w oczy i utrzymywał kontakt badając Cię.

Znałam taki typ pokemonów, jak i ludzi sprawdzali Cię, chceli dowiedziec sie na jak wiele mozna sobie pozwolić, jednak ja spokojnie stałam i patrzyłam w oczy małej samiczki czekałąm aż to ona odwróci wzrok, bo czemu niby nie?

1. Przez kilka minut utrzymywałyście kontakt wzrokowy, w końcu jednak stworek spuścił wzrok. Potrząsnął lekko łepkiem i ruszył na spokojnie w Twoją stronę. Zatrzymał się jakiś metr przed Tobą i zaczął Ci się przyglądać. Tym razem jednak z wyraźnym zaciekawieniem.

Uśmiechnęłam się i wyciągnęłam w stronę pokemona odrobinę jedzenia, w sumie stworzenie zachowało dośc ciekawie jak na okolicznościw jakich sie znalazłyśmy, czekałam czy pokemon weźmie ode mnie jedzenie

3. Stworek z chęcią przyjął jedzonko. Gdy zjadł uśmiechnął się lekko i skinął głową w podziękowaniu. Po chwili jednak zaczął się nerwowo rozglądać a na jego pyszczku pojawił się wściekły grymas.

-Chcesz iśc ze mną?- zapytałam bardzo spokojnie pokemona, w sumie może przyda mi się taki maluch, od razu wyciągnęłam safariballa, może akurat się zgodzi, kto tam wie pokemony takie jak ten maluch są dośc dziwne

4. Stworek dotknął łapką kulki i zniknął w niej. Po chwili usłyszałaś charakterystyczne DING! Pokemon jest już Twój. Stado zauważyło zniknięcie jednego z nich i uciekło a Ty znów zostałaś sama ma tym pustkowiu... no jeśli nie liczyć olbrzymiej Shiny legendy, która krążyła gdzieś nad Twoją głową.

Szłam wiec dalje nie przejmujac sie niczym, bo po co szłam po prostu przed siebie a pokeballa wrzuciłam do torby nie kombinujac nic wiecej, rozglądałam się na spokojnie po okolicy, moze znajde cos jeszcze ciekawszegop