Polana - Yuya

Stan poprzedniego safari:
2 Stron.
Pokemony:

Budew - 1 strona - opuszczony

Safari po prostu idzie dalej i dodajemy powyższy wpis do liczby stron.

Tak więc znudzona idę dalej, głaszcząc moją Pachirisu i jednocześnie rozglądając się na boki w poszukiwaniu pokemonów. To wielki las, przecież coś musi tutaj być!

Pachirisu było tak dobrze że zamknął oczy i strzelił sobie komara. Rozglądając się na boki, widziałaś tylko małe krzaki i bardzo wysoką trawę, żadnego ruchu, nie licząc liści kołysanym przez wiatr. Niby polana pełna pokemonów, a wszystkie się poukrywały.

raz

Delikatnie głaszcząc Pachi żeby jej nie obudzić idę sobie dalej. Liście, krzaki, drzewa... norma, zawsze zaczyna się tak samo. A potem! Te pokemony, pościgi, strzelaniny... znaczy się szukam dalej, wychodząc z założenia że będąc wystarczająco upierdliwa osiągną wszystko.

Szukasz, szukasz, szukasz i szukasz. Znaleźć jak na razie nic nie możesz. Poza spokojem i przyjemnie grzejącym słońcem. Pachirisu podczas swego snu, co jakiś czas delikatnie pochrapywał.

dwa

Zerkając na swojego pokemona zastanawiałam się, czy pokemony też mają sny. Chyba tak, bo w sumie czemu miałyby nie mieć? Odwróciłam w końcu wzrok od wiewiórki i ponownie zaczęłam się rozglądać, przystając przy każdej większej kępie krzaków by pod nią zajrzeć.

Pokemony chyba mają sny, bo kiedy o tym rozmyślałaś, Pachirisu jakby się wzdrygnął i na jego twarzy pojawił się uśmiech. Po podejściu do pierwszego większego krzaka niby nic nie było widać, ale nagle na twojej ręce spoczęła jakaś gałąź.

trzy

Momentalnie znieruchomiałam, nie chcąc przestraszyć ewentualnego celu. Delikatnie i powoli, bez gwałtownych ruchów rozglądam się w poszukiwaniu stworka lub jakichkolwiek anomalii. Jeśli znajdę stworka rzucam mu karmę i skanuję.

Stworek bardzo chętnie przyjął karmę, zdjął swoje pnącza z twoich ramion i przystąpił do jedzenie. Tymczasem czerwone pudełeczko zapimpało i twoim oczom ukazały się następujące informacje

Bellsporut #69
Płeć:
Lvl: 4.oo
Charakter: Bellsprout jest łakomczuchem. Lubi wszystko co da się zjeść. Dla jedzenia jest zrobić prawie wszystko, ale przyjmuje tylko jedzenie od przyjaźnie do niego nastawionych ludzi.
Ataki: Vine Whip, Knock Off(!MT!)
Ability: Chlorophyll

cztery

Zadowolona skinęłam głową. W końcu coś znalazłam! Podałam pokemonowi jeszcze trochę karmy i delikatnie pogłaskałam go po głowie.
-Nie bój się, jedz. Powiedz, nie miałbyś ochoty pójść dalej z nami? Karma i dobra zabawa gwarantowane!

Bellsprout radośnie pałaszował karę ale kiedy usłyszał to co powiedziałaś stanął dęba. Nic nie jadł, w jego oczach pojawiły się łzy wielkości monety 5 złoty. Kiedy spadła pierwsza z tych łez zarzucił swoje pnącza na Ciebie i mocno ścisnął cały czas płacząc. Wielki uścisk i łzy szczęścia, nic dodać nic ująć.

pięć

Starałam się nie dać się udusić, ale jednocześnie pogłaskać wzruszonego pokemona.
-No już już, to nic takiego-dodałam uspokajająco.
Gdy już się ode mnie odwinął pogłaskałam go jeszcze po głowie i pacnęłam ballką.

Piłeczka wchłonęła pnączo-pokemona i po chwili usłyszałaś znajome Biiiiiing! Pokemon złapany, radosny i oczekujący w przyszłości dużej ilości jedzenia!

sześć

Zadowolona zabieram kuleczkę i podskakując wesoło ruszam dalej. Właśnie dostałam dowód na to, że są tu jakieś pokemony i tylko na mnie czekają! Podbudowana tą wiadomością poczułam nowe siły i wznowiłam swoje poszukiwania.

Są tu pokemony, nie da się tego ukryć, trzeba jednak mieć szczęście. Kolejne dawki drzew, krzaków i na razie żadnego pokemona.

Spokojnie idę przed siebie, traktując całą sytuację jako dobrą okazję do spaceru, dotlenienia się i relaksu. W sumie nigdzie mi się nie spieszy, pokemony nie uciekną. Chyba... A co tam, nawet jak uciekną to i tak je dogonię!

Cóż, wydawać by się mogło że chodzisz cały czas w kółko. Cała magia drzew i krzewów, które jakoś dziwnie są podobne do siebie. Może nie podobne? Może naprawdę kręcisz się w kółko? Kto to wie, po pokemonach żadnego śladu.

raz

Ze średnim zainteresowaniem przyglądałam się krzakom i drzewom, obawiając się że faktycznie chodzę w kółko-a w ten sposób raczej daleko nie zajdę. Na chwilę przystanęłam i zaczęłam nasłuchiwać jakiś dźwięków wydawanych przez pokemony.

niestety nic nie usłyszałaś, las jest bardzo rozległy a do tego poki tu rezydujące są raczej ciche, dzień powoli zbliżał się do jego połowy, słońce stało w zenicie przypiekając tam gdzie przebijało się słońce przez drzewa.

Hmm... postanowiłam zmienić strategie. Stanęłam niedaleko drzew, rozrzuciłam trochę karmy wokoło i skryłam się w krzakach, pociągając Fizzy ze sobą. Teraz miałam zamiar siedzieć tu, patrząc czy nic nie podejdzie...

do karmy zleciało się kilka butterfryów lecz zaraz rozgonił je heracross, wziął karmę i uciekł w krzaki, no cóż to chyba tyle jeśli chodzi o zastawianie pułapek.

Nie no, fajnie. Czyli tak się nie uda. Dobra, huzia za chrząszczem! nawet jak go zgubię biegnę dalej aż się nie zmęczę, dopiero wtedy przystaję i rozglądam się za jakimiś ofiarami *W* Przez jakiś czas czekam, chcąc odzyskać oddech.

pobiegłaś poobijałaś się po krzakach jeszcze na dodatek przywaliłaś twarzą w gałąź lecz nic nie znalazłaś, poza tym że jeszcze bardziej się zgubiłaś (o ile bardziej się dało) nic, żadnego pokemona a gdzie okiem nie sięgnąć wszędzie te cholerne drzewa.

Zatrzymałam się i rozejrzałam podejrzliwie, wcale mi się to nie podoba, nic a nic. Rozejrzałam się uważnie, po czym wybrałam kierunek gdzie drzew było najmniej i ostrożnie ruszyłam przed siebie, rozglądając się na wszystkie strony w poszukiwaniu pokemonów.

las trochę się przerzedził, nagle doszłaś do jakichś skał na których były dziwne malunki chyba pokemonów po prawej były namalowane dziwne wodorosty jakby macki i dziwne "kleszcze" a po lewej motyle i owce