Polana - Yuya

Chwilę przyglądałam się malunkom z ciekawością, zastanawiając się kto był ich twórcą. Rysunki po lewo skojarzyły mi się z wilgocią i morzem, a te po prawo z letnią łąką... Po chwili kontemplacji ruszam w prawo, mając nadzieję na znalezienie większej ilości takich ciekawych rzeczy.

No i ruszyłaś dalej. Wszystko pięknie ładnie, krajobraz cudowny. Ale chyba nie jesteś tutaj by podziwiać więc.. nie zbyt fajnie. Pusto, cicho i monotonnie. Dosłownie nic się nie dzieje, a droga.. jakbyś krążyła dookoła.

1.

Ogarnęło mnie nieprzyjemne uczucie Deja Vu, więc wysłałam Fizzy przodem i przyspieszyłam kroku. Energicznie idąc rozglądałam się wśród drzew, starając się wypatrzyć jakiegokolwiek pokemona, nawet malutkiego Caterpie.

Twój pokemon ruszył przodem. Sama po chwili zdałas Sobie sprawę, że zniknęła Ci z oczu. Może coś znalazła? Albo się zgubiła, no cóż.. Tak czy inaczej nie widać jej.

2.

Gdy Fizzy zniknęła nawet się nie zdziwiłam, raczej przyszło mi na myśl "znowu?" Westchnęłam i chcąc nie chcąc szukałam tym razem mojego pokemona. Wołałam wiewiórkę, spokojnym krokiem idąc w stronę gdzie przed chwilą zniknęła.

Twojego pokemona ani widu, ani słychu. Wołałaś ją, ale to nic nie zdziałało. Natomiast coś zaszeleściło po prawej stronie, moment później usłyszałaś "pisk" Twojego pokemona. Co robić?

3.

Szybkim ruchem rzucam się w krzaki, po czym donośnym głosem wołam:
-STAĆ, NIE RUSZAĆ SIĘ, TU POLICJA!!!
Staram się jako pierwsza zorientować w sytuacji, groźnie mierząc wzrokiem wszystkich których tam znajdę.

Fizzy lekko się przestraszyła, a po chwili śmiała się w niebo głosy. No, no, nabrała Cię. Mina bezcenna, teraz tarzała się w trawie o mało nie pękając ze śmiechu. Nie ma co, udało jej się Cię nabrać, spryciuula.

4.

Już mi narobiła ochoty! A to mała świnia! Łapię wiewiórkę i czochram ją ze śmiechem wołając:
-Ale ty jesteś głupia Fizzy! Omal nie dostałam zawału! Nie znikaj mi tak więcej, bo kiedyś w końcu wpadniesz w jakąś dziurę gdzie cie nie znajdę!
Kładę elektrycznego pokemona na głowie i ruszamy dalej.

Pokemon spuścił ogonek i zrobiła smutnawą minę. No ale, jak można gniewać się na taką słodkość. Z stworkiem na głowie ruszyłaś przed Siebie i ciągle pustki. To jest polana, czy może opuszczone miasto, wychodzi na to drugie...

Cwaniara, nie ma to jak zgrywać rozkoszniaka. Ale trzeba przyznać, metoda skuteczna... Spokojnie idę sobie dalej, szukając jakichkolwiek pokemonów-nie muszą to być shiny Aerodactyle ani Giratiny, niech będzie cokolwiek...

1. Było bardzo spokojnie, Fizzy mamrotała Sobie coś pod nosem, ale rozglądała się także. Po chwili, coś pojawiło się przed wami. To "coś" wyglądało następująco:

No, w końcu! Chwilę kontemplowałam szyszkę, zadowolona ze spotkania poka który mi raczej nie ucieknie.
-Witak malutki, jak się masz?
Podchodzę zgrywając słodką idiotkę, częstuję Pineco karmą i skanuję.

Pokemon capnął żarcie, ty spojrzałaś do kieszeni/torby, ażeby wyjąć Dexa, już zaciągnęłaś go do góry i zaczęłaś skanować. Dex tylko wydał głupkowaty dźwięk. Myślałaś, że to wina urządzenia, ale nie.. Nie zeskanował, bo nie było czego.. Pokemon gdzieś się schował...

1.

Już miałam się uciechać i rzucać pokeballem, a tu ta świnia mi zwiała. Szybko rozglądam się za kulką, wołając jednocześnie:
-Heej, nie bój się! Nie zrobię ci krzywdy! Proszę, zjedz jeszcze trochę!
Rzuciłam mu trochę więcej karmy i znów naszykowałam PokeDex.

2. Pokemon dalej był nie pewny. Szybko, zwinnie podbierał co rusz to więcej karmy i chował się przed Tobą. Już chyba wiadomo jaki będzie miał charakterek, tak czy inaczej, ciągle nie udało Ci się doznać całego skanu.

Na razie schowałam Dex i wyciągnęłam do pokemona puste dłonie.
-I czego ty się boisz? Widzisz, nie mam zamiaru cię skrzywdzić. Poza tym jak mogłabym coś zrobić takiemu silnemu, opancerzonemu stworzeniu? To jak, sztama?
Wyciągam ku szyszce trochę karmy na dłoni.

3. Stworek chyba się przełamał. Dodatkowo pochlebiłaś mu słowem "silnemu". Wyszedł z kryjówki i podszedł do Twojej ręki, zjadając całą karmę na niej położoną. W końcu uda Ci się dowiedzieć o nim troszkę więcej.

Delikatnie poklepałam szyszaka po głowie (?) i dałam mu jeszcze trochę karmy.
-I widzisz? Czego się było tak denerwować?
Zezuję za moim pokemonem i skanuję szyszkę.

W końcu udało Ci się go zeskanować. Dex pokazał takowe informacje:


Pineco{MALE} || 13.00
Charakter: Strachliwy pokemon. Trudno jest go oswoić i przypodobać do Siebie. Jednakże jeśli już Ci się to uda, gwarantuje, że będzie tego wart. Świetny pokemon, walczący, troskliwy i opiekuńczy. Bardzo przywiązany do trenera, jest mu oddany w 100%.
Ataki: Tackle, Protect, Selfdestruct, Bug Bite, Take Down

Zadowolona skinęłam głową.
-Pineco, nie miałbyś ochoty ruszyć dalej z nami? Mogę ci zagwarantować duużo jedzenia i miłe towarzystwo. No i przygoda! Chciałbyś zobaczyć trochę świata, poznać nowych ludzi i pokemony?

1. Pokemon był nie pewny, aczkolwiek.. po tym jak co raz bardziej go "zapraszałaś" do swojej ekipy, był zaciekawiony. Po chwili skinął ochoczo głową.

Szczęśliwa uśmiechnęłam się do niego szeroko.
-Nie bój się mały, nie pożałujesz!
Wyciągnęłam z plecaka Safariballa i pacnęłam go delikatnie.

2. Pokemon już wyraźnie wesoły, dał się "cyknąć" ballką i bez oporów stało się jasne, że od teraz to już Twój pokemon.

Zadowolona zabieram ballkę i ruszam dalej, na poszukiwanie kolejnych pokemonów. W pewnym momencie przystanęłam i jeszcze rozejrzałam się za moją Fizzy, chcąc upewnić się że nigdzie jej nie zgubiłam.