X-men w świecie pokemon! - Gra Zerna (Część I)

- Haha mam nadzieję, że przybędziesz mi z ratunkiem - zaśmiała się dziewczyna.
Trochę sobie obijałeś pewną część ciała, bo Twoja Onix pędziła jak szalona, a dziewczyna objęła Cię od tyłu rękami i nogami, bo sporo rzucało.
- U-uspokój j-ją! - powiedziała tylko Camille.

- ONIX! POWOLI - Wrzasnąłem uspokajając pokemona. Wystarczyło by poruszała się szybciej niz my chodzimi ale bez przesady - Widzisz? Juz - Odparłem po czym rozglądałem się do okoła czy nie ma czegoś nader interesującego. Cóż, jak na razie widzieliśmy tylko drogi polne... Łąki etc ale nic poza tym. To było nieco irytujące...

Dziewczyna po chwili rozmasowała sobie pośladki.
- Uff teraz jest w sam raz - powiedziała zadowolona.
Chwilę wędrowaliście, aż na jednej z łąk ujrzałeś chmarę pasących się na łące pokemonów... Były to głównie Deerlingi i Sawsbucki.
- Fajnie... Zatrzymamy się tutaj? Chyba spróbuję jednego złapać - poprosiła Cię dziewczyna.

Zmusiłem do zatrzymania Pokemona i zaskoczyłem z niej. - Onix, poczekaj tutaj - Odparłem patrząc na nastolatkę - Dasz sobie radę? One zwiewaja szybciej niz ty na widok małego pajączka pod prysznicem - Odparłem wrednie z chytrym uśmiechem. Obserwowałem jej staranie które mogły zakończyć się fajną i zabawną porażką

- Nie boję się pająków - powiedziała. - Miałam Joltika, dopóki... Nie skończył pod miotłą mamy - westchnęła tylko.
Na Twoją kolejną tylko uwagę pokazała Ci język. Ruszyła w kierunku pokemonów i zerwała z jednego krzaka listek. Przyłożyła go do ust i zaczęła wygrywać jakąś melodię... Normalnie akcja jak w królewnie śnieżce, bo zaraz stadko pokemonów się do niej zbiegło... I albo miałeś zwidy albo jeden był shiny. Camille chyba właśnie jego sobie upatrzyła.

- Pierdziele - Odparłem siadając na ziemi i wbijając szpony w ziemie. Obrażony patrzyłem jak jej sie udaje. Ja nic nie mam takiego! To nie fair! - Jak skończysz jedizemy dalej! - Odaprłem czekając na efekt. Po tym przytuliłem ją i wskoczyłem na wężyce - Jedziemy dalej czy czekamy na zwbawienie? - odparłem

Niedługo stuknęła shiny pokeballem i popatrzyła się na Ciebie.
- Haha ktoś tu zazdrosny? - spytała i pokemon akurat się jej złapał.
Niedługo i ona siedziała na Twojej Onix. W oddali widziałeś jakby ciemną chmurę, a raczej mgłę... To było dziwne, ale moze tam czeka jakaś niebezpieczna przygoda? Miejsce, gdzie się wyszalejesz? Po około godzinie zaczynało zachodzić słońce.

- Słuchaj Załóż tu obóz. Onix zostanie z tobą, ja pójde spawdzić co dzieje się tam na górze - Odparłem wskazując palcem. Po czym udałem się przed siebie. zamierzałem sprawdzić tę anomalię. Może będzie jakoś interesująca... Ale mniejsza skierowałem się tam w celu rozrywki oraz rozpoznania terenu...

- Dobra - machnęła ręką Camille.
Wkrótce zabrała się za rozkładanie namiotu, a ta anomalia... To była dziwna mgła na bagniskach, na ogół nic ciekawego prócz tego, że wokół co chwila unosiły się czarne bańki i pękały one, uwalniając owy czarny gaz... Jego zapach drażnił Twój nos. Podejrzewałeś, ze jest łatwopalny. Do tego zaczynało się robić coraz ciemniej i coraz mniej widziałeś.

- Dobrze że mnie to nie zabije - Odparłem bardziej teraz polegając na słuchy niż węchu i wzroku... Przydatne zdolności.. Nie powiem hehe. Łatwopalny... Cholera jeśli jest tu tego tak wiele... I nagle poleci iskra... Nie będzie co zbierać z okolicy... A ja będę musiał odtwarzać sobie tkankę skórną... Nie podoba mi się to... - Dobra... Trzeba się skupić - Po czym poruszałem się do przodu w celu zbadania okolic

Nic tu nie znalazłeś interesującego, totalnie nic, jednak w pewnej chwili aż podskoczyłeś bo pokenav zapikał. Jego treść była dość niepokojąca:
"Coś łazi podejrzanego po krzakach, przyjdź bo nie mam pojęcia co to a widzę, ze to cała grupa" - wiadomość od Camilli.
Kolejne kłopoty... W sumie tęskniłeś za jakąś rozróbą.

Od razu pobiegłem do obozu. Byłem gotowy do walki, nawet wysunąłem szpony w trakcie biegu. Po wskoczeniu szybko się rozejrzałem, przeanalizowałem sytuacje oraz sprawdzałem gdzie była Camille. - Nic ci nie jest? I gdzie to widzisz? - Odparłem po zlokalizowaniu jej po czym czekałem na odpowiedź w sprawie danego problemu. Cóż, paliłem się na to

Dziewczyna stała obok Onix przy częściowo rozłożonym obozie i trzymała w rękach pokedex a chyba na widok skanu miała nietęgą minę.
- Chyba wiem czemu nie odwiedzają bardzo tych rejonów - powiedziała.
Pokazała Ci po chwili skan Swalota i wskazała na jego charakter:
"Istny poke-erotoman. Zmolestuje każdego człowieka jakiego tylko zobaczy, oczywiście razem ze swoimi kumplami"

- Tak? Dobra... Donphan! Blaze - Wrzasnąłem wzywając pokemony a samemu pomagając wejść Camille na Onix'a - Dobra Blaze! Zacznij Od wskoczenia na Donphana a nastepnie Flamethrower! Potraktuj ich ogniem. To zawsze dobrze na nich zadziała! A ty Donphan, One sa na ciebie podatne! W takim razie Buldoze! Następnie Pozwól Blazo'owi zacząć strzelać do nich Dragon rage! ty natomiast zastosuj Magnitude! Wasze połączone moce zawsze były efektowne. Ty Camille zostań Onix, pilnuj jej tobie te ataki nic nie zrobią - Odparłem zeskakując do poków. - Dobra panowie, Blaze Flamenthower! Donphan Rollout! - odparłem wysuwając szpony i samemu atakując rywali. Nasza trójka walczyła niczym 300 spartiatów!

Pokemony szybko padły pod atakami stworów. Były bardzo silne no i kilka z nich próbowało Cię zmolestować, ale rozcinałeś je swoimi szponami i te uciekały. Po kilkunastu minutach udało Ci się przegonić wszystkie, a było ich z 30... Camille odetchnęła z ulgą.
- Cóż to dokończę robotę - powiedziała.
Kilka minut potem namiot był gotowy. Dziewczyna chyba ciągle była trochę roztrzęsiona.

- Chłopaki powrót, chociaż trochę zyskaliście - Odparłem po czym usiadłem obok. - Mayby, ale wiesz Onix na straży moze zrobić prowizoryczny mur wokół namiotu. Poza tym z moimi zmysłami nie podejdą nas tak łatwo - Oparłem delikatnie calujac ją w usta a następnie szyję - Nie musisz się niczego bać. Chyba tylko tego że masz chłopaka psychopatę

Camilla się zaśmiała.
- No fakt, psychopatyczne zapędy to ty masz - powiedziała.
Rozsiadła się w namiocie a po chwili przytuliła się do ciebie.
- W sumie mój ojciec też czasami zbyt.. Szalał - powiedziała.

- Taa heh - Po czym wstałem i włożyłem Camille do namiotu. - Onix, położ się wokół namiotu - odaprłem wchodząc do niego i kładąc się gdzieś... - Jutro trzeba iść dalej... Ale jak nam to pójdzie cholera wie - powiedziałem idąc spać w namiocie na zasadzie śpie ale zmysły działają na pełnych obrotach. W razie najmniejszego problemu pobudka i szpony.

Niedługo obydwoje zasnęliście, ale zbudził cie przyśpieszony oddech i jej jakby rzucanie się. Przyłożyłeś jej dłoń do czoła i okazało się, że ma gorączkę.
- N-nie, dlaczego my to musimy zrobić, dlaczego?! - majaczyła.
Chyba miała niezbyt przyjemny sen.

- Dobra, Onix Pobudka - Odparłem wychodząc z namiotu - Jedziemy do miasta a raczej najbliższego lekarza - Odparłem biorąc Camille na ręce i wchodząc na pokemona. Zabrałem wszystkie rzeczy a namiot zostawiłem - Jedziesz! Tylko nie za szybko by nie zrzucić nas! - odparłem trzymając na rękach Dziewczynę...

Dziewczyna rzucała się przez sen, więc musiałeś użyć trochę siły by ją utrzymać.
- Nie, nie róbcie tego! - krzyknęła w pewnej chwili.
Onix starała się was nie zrzucić. W nocy udało wam się ujrzeć jakieś niewielkie miasteczko w dolinie. W dzień nawet go nie było widać. Potem wiedziałeś dlaczego... Domy ukryte w koronach drzew!

- Onix! Jedziesz tam! - Rozkazałem trzymając dziewczynę. Patrzyłem jak mniej więcej daleko byliśmy. Wewnątrz siebie miałem nadzieje że jest tam jakiś szpital, znachor... Cokolwiek. Po dostaniu się od razu zeskoczyłem i udałem się tam gdzie zmysły i węch mówiły mi że śmierdzi szpitalem... - Onix, za mną! - Wrzasnąłem idąc przed siebie z dziewczyną na rękach. Po wejściu z Kopa - Lekarza! Szybko jak nie to was ZABIJĘ!

Jak się okazało był tu jakiś lekarz. Z daleka wyczułeś zapachy lekarstw i ziół. Chociaż ten lekarz był ubrany dość... Archaicznie.
- Daj ją tu - powiedział i wskazał na matę.
Onix zaglądała zaaferowana przez okno, a mężczyzna przygotował jakieś zioł , kadzidło itd...
- Co mi o niej powiesz? - spytał w pewnej chwili.

- Tyle że ma gorączkę, majaczy i ma koszary. To raczej z tym 1 jest problem. - odparłem czekając aż zacznie - Jeśli jej jakoś nie pomożesz - Odparłem wysuwajać szpony i kierując je na niego - Ja sprawnie zajmę się odesłaniem ciebie na 2 stronę - dodałem czekajac na jego reakcje. Raczej wątpie by się ucieszył widząc potwora z metalowymi szponami grożącemu jego osobie

- Chciałem się dowiedzieć o jej charakterze, życiu... - powiedział. - Mimo iż ukończyłem kurs lekarski to i tak odwoluje siędo medycyny pprzodków - wyjaśnił.
Na widok twoich szponow zrobił tylko duże oczy.
- Spokojnie, Wolverine, postaram się jak mogę - uśmiechnął się lekko.