Gra Lioli: Alice

Można było tylko pogratulować swojemu pokemonowi, sp-isał się na prawdę po kilku kolejnych ciosach osłabił przeciwnika jeszcze bardziej, po czym wykończył go szybkimi i mocnymi ciosami, rywal padł a tobie można było pogratulować wygranej walki

Riolu + 1,2 lvl

Chwilkę po zakonczeniu walki twój pokemon zaczał się świecic, a jego ciało znacznie się powiększyło, po chwili na środku areny przed tobą stał taki pokemon:

Stworek spojrzał na sowje ciało przyglądając się dokładnie każdemu szczegółowi swojego zmianionego ciała, widać było, ze jest bardzo zdziwiony tym co się stało, jednak zasługiwał na jakieś gratulacje prawa?

Podbiegłam do swojego pokemona i go przytuliłam. - Rio... Lucario! Byłeś niesamowity, jeszcze nigdy nie widziałam żeby jakiś pokemon tak szybko zrobił tak duże postępy. A dzięki ewolucji jesteś jeszcze silniejszy. Uśmiechnęłam się do stworka i pogłaskałam go po łebku. Wyciągnęłam pokedex i go zeskanowałam, potem chwyciłam go za łapkę i pociągnęłam na miejsce gdzie wcześniej stałam, jeśli się nie mylę to przecież czeka mnie jeszcze jedna walka prawda?

Pokemon odwzajemnił twój uścić z wielkim zadowoleniem, wyciągnęłaś pokedex i przeskanowałaś pokemona oto dane które otrzymałaś:

Lucario
samiec
lvl 15
Charakter: Zauważył w swojej trenerce idealną osobę, może jej zaufać wie, że zadba o jego trening, nie jest nastawiony do niej agresywnie, a nawet lubi się do niej przytulać, nie jest agresywny, nie jest samotnikiem, aż takim jak kiedyś jednak mania do uciekania czasami po nocach dalej zostałą.
Ataki: Bullet Punch, Foresigh, Quick Attack, Endure, Swift, Counter, Feint, extreme speed, dragon pulse, close combat, aura sphere, detect, metal claw

Zostałaś zatrzymana na arenie ponieważ kolejny rywal dla Ciebie został już wyznaczony, po chwili przed tobą pojawiła się jakaś dziewczyna z lekkim uśmiechem ukłoniła się i wypouściła swojego pokemona:

Stworzenie na prawdę sprawne, szybkie a także waleczne musiałaś na nie uważać, znaczy się musisz na nie uważać, nie martw się powinno być okej, Lucario sam wrócił do pokeballa nic innego mu nie zostało, a ty musiałaś pokazać co na prawdę potrafisz w kolejnej walce.

Kotek okazał się być dziewczynką więc wszelkie ataki zauroczające nie miały sensu, jak wiadomo ruchy tego typu nie działają na pokemony tej samej płci, kotka od razu rzuciła się na twojego pokemona nie dając mu praktycznie szans na cofnięcie się, lub skontrowanie ataku, chciałaś mocnego przeciwnika to go masz, dopiero po jakiejś chwili twój pokemon powoli zaczął wracać do walki, fire blasty mimo wszystko działay dobrze na przeciwnika

vs

- No cóż... nie można mieć wszystkiego na raz... - Świetnie mała. Wystrzel kilka Fire Blastów a następnie zbliż się do przeciwniczki. Spoliczkuj ją za pomocą Pounda. Jeśli będzie próbowała Cię zaatakować wystrzel z bliska Fire Blast. Oddal się od niej używając w międzyczasie Fire Blast w razie gdyby chciała się zbliżyć. Jej atak jest nadal za silny więc użyj Charm, który dość mocno go obniży. Następnie dalej wystrzeliwuj Fire Blast, może uda się poparzyć futrzaka. Gdy kotka będzie próbował Cię zaatakować z bliska zrób unik schylając się i nurkując pod nią a następnie od dołu wystrzel Fire Blast. To powinno wyrzucić kotka w powietrze. Gdy tak się stanie używaj Fire Blast tak długo aż nie spadnie na ziemię.

Twój pokemon zaparł się jeszcze bardziej w trakcie walki i napierał na swojego przeciwnika, przyparł go na prawdę bardzo mocno do muru, fire blasty były na prawdę silne, i nie dawały rywalowi szans na wykazanie się w zbyt wysokim poziomie, nagle po prostu przeciwnik przestał kontrolowac walkę no i w sumie jego szanse na wygraną malały z każdą chwilką coraz bardziej. Widziałąś zdenerwowanie na trenerce pokemona, z którym właśnie walczyłaś, starała się opanowac sytuację, po chwili jednak pokemon zaczął wracać do walki, zamrożenie areny wpłynęło bardzo cmono na twojego pupila, miał wielkie problemy z utrzymaniem równowagi, czasami wywracał się padając ofiarą kolejnego ataku przeciwnika

vs

- Happiny maleńka... skopiuj ruch, którym zamroziła pole walki i zaatakuj ją jej własną bronią. Następnie użyj Fire Blast by roztopić lód wokół Ciebie, uważaj by się jednak nie zranić. Niestety przeciwniczka ma pazurki, dzięki którym utrzymuje równowagę na lodzie... Użyj Charm by znów obniżyć atak kotka a potem wyślij serię Fire Blastów by znów zagonić ją pod ścianę. Okładaj ją Ognistym atakiem jak najdłużej. Nie możesz pozwolić jej znów dojść do siebie. Jesteś naprawdę silna i znasz bardzo silny ruch więc daj z siebie wszystko i nie poddawaj się bo ta walka należy do Ciebie Happiny! Happiny dawała z siebie naprawdę dużo jednak dopingowałam ją by dała z siebie jeszcze więcej. Nie chciałam, żeby przegrała, nie kiedy jest tak blisko ewolucji.

Twój pokemon zamroził nogi przeciwnika, w sumie dośc dziwnie, że ten pokemon znał lodowe ataki, jednak teraz nie czas na zastanawianie się o o dokładnie mogło z tym chodzić, twój pokemon zaparł się jeszcze bardziej i dalej okładał swojego przeciwnika, walka wyglądała na prawdę imponująco, mała Happiny dawała z siebie wszystko i nie odpuszczała ani na chwilkę, po jakiejś chwili oba pokemony padły, jednak co dziwniejsze twój pokemon chyba samą siłą woli wstał po tym starciu przeciwnik nie dał rady się podnieść

Hapinny +1,3 lvl

-Nasze walki w najniższej kategorii właśnie dobiegły końca, gratulację dla Alice, a oto twoja nagroda- podeszła do Ciebie jakaś dziewczyna, niewiele starsza od Ciebie i dała Ci niewielki pakunek, od razu rozpakowałaś go był tam:

~ water stone
~ 2 rc
~ 1000$

Dość ładna nagroda jak na tak podrzędny konkurs, jednak można było się tylko cieszyć, przecież takie rzeczy nie leżą na chodniku codziennie

Wzięłam paczkę, podziękowałam dziewczynie. Paczkę wsadziłam do torby i podbiegłam do mojego pokemona i wzięłam go na ręce. - Byłaś wielka, a teraz odpocznij sobie w pokeballu. Schowałam stworka do kuli i ruszyłam do maszyny uzdrawiającej. Położyłam pokeball z Happiny i wcisnęłam guzik. Potem przypięłam go do paska i ruszyłam do Tresha. - Pójdę do Centrum Pokemon po Nidorin, zobaczymy się później, ok? Powodzenia w walkach. Uśmiechnęlam się do niego i ruszyłam do PC.

Zajęłaś się na spokojnie samą sobą, uleczyłaś swojego pokemona, schowałaś nowe nabytki, po czym bez problemu udałaś się dotarłaś do Tresha, przedstawiłaś mu swój plan i zniknęłaś bez większych wyjaśnień, wyjście z budynku nie zajęło wiele czasu, dlatego bez większych problemów trafiłaś do centrum pokemon, na dworze było już dość ciemno, po około 20 minutach byłaś już przy recepcji, czekając na siostrę Joy, które gdzieś tam się zakręciła, po chwili jednak zjawiła się uśmiechnięta bardzo przyjemnie
-W czym mogę pomóc?

- Chciałam odebrać mojego Nidorino. Zostawiłam go to jakiś czas temu. Spokojnie poczekałam aż pielęgniarka przyniesie pokeball z moim pokemonem. Przypięłam go do paska podziękowałam kobiecie za opiekę nad stworkiem i wyszłam z centrum. Sprawdziłam godzinę... jeszcze trochę i rozpocznie się pokaz sztucznych ogni. Wypuściłam Lucario z pokeballa. - Amerso, zechcesz mi towarzyszyć? Nie chcę o tej porze kręcić się sama po obcym mieście... Uśmiechnęłam się do stworka. - Ciekawe jak to jest panować nad aurą... wyczuwać ją i wogle... mogłabym się porozumiewać z moim pokiem... i wyczuwać wrogów... no i ez większych przeszkód podróżować nocą... bo przecież nieożywione przedmioty też mają swoją aurę... - Proszę... jeśli wyczujesz za pomocą aury kogoś kto może nam zagrozić ostrzeż mnie dobrze? Ruszyłam spokojnym krokiem w stronę areny gdzie niedawno wygrałam całkiem niezły zestawik.

Kobieta bez zbędnych pytań, czy zaczepek oddała Ci pokeballa z twoim pokemonem a ty sama ruszyłaś dalej, wypuściłaś od razu Lucario, a ten z zadowoleniem przywitał się z tobą, jakby nigdy nic
-Cario- mruknał kiedy powiedziałaś mu aby Cię ostrzegł, zastanawiałaś się nad aurą i innymi sprawami, jednak najpierw powinnaś chyba opanowac swoje moce, zanim zajmiesz się opanowywaniem czegokolwiek innego, zerknęłaś na zegarek była godzina: 21:34, miałas jeszcze troszkę czasu, na spokojnie mogłaś zając się sobą, jednak co masz zamiar ze sobą zrobić? Iść znowu na mini arenę? Porozglądać się po mieście? Wiedziałaś, że pokemon Cię nie zostawi więc nie musiałaś bać się o swoje bezpieczeństwo.

- Amerso... zmiana planów nie będziemy jeszcze szli na arenę... Rozejrzałam się szybko po okolicy próbując ustalić gdzie jestem no i jak najszybciej wydostać się z miasta. Moim celem było jakieś odosobnione miejsce...niewielka polanka, najlepiej osłonięta ze wszystkich stron drzewami albo gęstymi krzakami albo coś podobnego. Gdy już znalazłam takie miejsce wypuściłam Leafeona, Fletchlinga i Poochyenę. - Tau, Valor, Wilczek, Amerso... sprawdźcie okolicę. Muszę być pewna, że nikogo tu nie ma. Sprawdźcie w promieniu kilometra, tylko szybko i wracajcie zaraz.

Ruszyłaś poza miasto i na spokojnie rozejrzałaś się po okolicy, dopiero po jakimś czasie dotarłaś na polankę, która była otoczona drzewami, wysłałaś swoje pokemony aby rozejrzały się czy w pobliżu nikogo nie ma i miałaś rację nie było nikogo, więc na spokojnie mogłaś zając się sobą, pokemony wróciły i były przygotowane na twoje kolejne polecenia
-Cario?- mruknął pokemon kiedy mały ptaszek usiadł na jego łapie i zerkał to na niego to na Ciebie.

- Tau, Wilczek wracajcie do pokeballi. Happiny, Rocky, Tendra (Milotic) chodźcie do mnie. Happiny nauczysz Rocky'ego Fire Blasta ok? Odejdźcie sobie na skraj polany i tam trenujcie. Odczekałam chwilę aż troszkę odejdą. - Tendra, zrób mi tu niewielką kałużę używając Water Guna a potem przypilnuj by tamta dwójka niczego nie podpaliła. Amerso i Valor macie trochę wolnego. Tylko nie oddalajcie się zbytnio stąd dobra? Gdy skończyłam mówić podeszłam do kałuży Tendry. - Pora trochę potrenować. Zaczęłam próbować ruszyć wodę... na początku niewielkie fale.

Poki od razu odesżły na bok ucząc się nowego ataku, na spokojnie Milotic zrobiła niewielką plamę wody przed tobą, a reszta poków patrzyła na to co robisz, na spokojnie zaczęłaś swój własny trening, wiedzialaś, ze nie bedzie to łatwe jednak starałaś się, skupiłaś się i delikatnymi ruchami dłoni starałaś się, aby woda lekko ruszała się zgodnie z ruchami twoich dłoni, było to z początku dość ciężkie, jednak po około 20 minutach woda ruszała się tak jak chciałaś, powoli i równo, tak jak twoje dłonie, co prawda zmęczyłaś się już, ale siła woli nie pozwalała przerwać treningu.

Zrobiłam sobie krótką przerwę, wyciągnęłam z plecaka jeden z batoników, które zabrałam z domu i zjadłam. No cóż słodycze dodają sporo energii więc za chwilę powinnam poczuć się trochę lepiej. Dałam sobie minutę przerwy i wznowiłam trening. Tworzenie niewielkich fal szło mi już całkiem nieźle więc postanowiłam przejść dalej. Stanęłam w lekkim rozkroku i skupiłam się na wodzie następnie spróbowałam podnieść niewielką jej ilość. Przy falach zauważyłam, że ruch rąk ma bardzo duże znaczenie więc i teraz starałam się by moje ruchy były opanowane i płynne. Ćwiczyłam tak długo póki nie udało mi się unieść niewielkiej kuli z wody na wysokość około metra i utrzymać w miejscu przez chociaż dziesięć sekund.

Zjadłaś na spokojnie, żebyś mogła dalej trenować, poki dalej patrzyły na Ciebie, jednak nie przejęłaś się tym trenowałąś dalej, uniosłaś lekko dłonie, unosiłaś je i opuszczałaś aż z kałuży do momentu aż udało Ci się oderwać trochę wody z niej, zajęło to chwilkę, jednak po pewnym czasie udało się, utzymywałaś wodę nad powierzchnią ziemi jednak męczyłaś się przy tym jeszcze bardziej niż przy wcześniejszym zajęciu, seria głębokich wdechów już nie pomagała, musiałaś usiąść i odpocząć.

Położyłam się na chwile na trawie by odpocząć. Gdy siły nieco mi wróciły sprawdziłam godzinę. na pokenavie. - Na dzisiaj chyba wystarczy... Wstałam i rozejrzałam się sprawdzając co robią moje pokemony. W razie czego odczekałam aż Happiny i Rocky skończą po czym schowałam wszystkich poza Amerso i Valora do pokeballi. - Valor leć przodem i znajdź Tresha, potem wróć do mnie i pokażesz nam drogę. Amerso Ty znów będziesz mi towarzyszył w drodze... Gdy ptaszek odleciał ruszyłam w stronę areny gdzie ostatnio widziałam swojego towarzysza.

Poki nauczyły się już ataków, wszystko pięknie i ładnie więc na spokojnie mogłaś ruszyć przed siebie, posłałaś swojego poke ptaszka przed siebie, ten lecac spokojnie, za to Lucario szedł koło Ciebie, droga do miasta nie była długa więc już po chwili znalazłas się na miejscu, w tym samym czasie dotarł do Ciebie Valor, zapiszczał i od razu rzucił się na łapę niebieskiego pokemona, może ma taką potrzebę? Kto tam wie co siedzi w ich głowach, Lucario odgonił go, a ten machając skrzydłami od razu odleciał jednocześnie wskazując Ci drogę do Tresha.

Ruszyłam za ptaszkiem, no bo co innego miałam zrobić? Musiałam dotrzeć do Tresha a to był najszybszy sposób. Znów sprawdziłam godzinę na pokenavie... nie ma to jak patrzeć na telefon żeby sprawdzić godzinę i po kilku sekundach zapomnieć która jest. Szłam spokojnie za pokemonem, raz na jakiś czas rozglądałam się by wiedzieć gdzie mniej więcej jestem, unikałam jednak zatrzymywania się póki nie dotarłam do celu.

Minęłaś właśnie centrum pokemon, kiedy zza rogu wyskoczył twój towarzysz, szedł spokojnie przed siebie, dopiero kiedy twój mały poke ptaszek zaczął skrzeczeć ten zwrócił uwagę, ze jesteś niedaleko, co prawda musisz sama przyznać, ze strasznie ten Valor drze japkę
-Co tam?- zapytał z uśmiechem mag ognia, zadowolony w sumie, ze specjalnie nie musiał Cię szukać

Uśmiechnęłam się na widok towarzysza. - Valor powrót. Odebrałam Nidorino... no i szukałam spokojnego miejsca, żeby Rocky mógł się nauczyć nowego ataku i nie spalić miasta przy okazji. A jak tam walki? Fletchling miał szczęście, że był jeszcze bardzo młodym ptaszkiem i że byliśmy tutaj względnie bezpieczni... no przynajmniej Amerso był spokojny a nidorino nie wyskoczył z pokeballa, żeby się na kogoś rzucić. - Wiesz, która godzina? Z moim pokenavem jest coś nie tak i mi jej nie wyświetla...