Gra Shury: Shura Ake

Przez chwile patrzyłam na rybę. Odwróciłam od niej w końcu wzrok. -Raczej nie.- Odpowiedziałam na pytanie Seeda. Skrzywiłam się i pokazałam na swoje branie. -To mi już wystarcza.- Dodałam. Zerknęłam na moją modliszkę i poklepałam go po głowie. On przynajmniej nie strzela focha jak tamto ptaszysko. Nawet za nim nie tęskniłam. Popatrzyłam na Seeda. -Ładnie sobie to ptaszysko wychowałeś.- Mruknęłam i pokazałam w kierunku obrażonego pokemona.

Chłopak pływał sobie dalej
-Nie moja wina, zę ona taka jest... żebyś ty wiedziała co robiła jak była mniejsza!- zawołał lekko oburzony, widocznie jego pokemon musiałbyć jeszcze gorszy, no ale musisz brać pod uwagę, pokemony jak ludzi każdy jest inny i czasami trener nie ma wpływu na zachowanie swoich pupili, chłopak nadal sobie pływał nurkował, po prostu korzystał z tego gdzie jest i jaka jest pogoda, jego pokemon nagle wzbił się w powietrze i zaczął nad wami latać jak rasowy sęp
-Scyyy- zawołał weosoło twój pokemon usiadł sobie na kamieniu i moczył łapki jednocześnie się roglądając.

-To nie chce wiedzieć.- Mruknęłam i zerknęłam na ptaszysko. Chyba wezmę przykład ze Scythera. Ściągnęłam buty i podwinęłam nogawki od spodni. Rozejrzałam się w poszukiwaniu jakiegoś kamienia na którym można by było usiąść i spokojnie pomoczyć nogi. Jeszcze raz zerknęłam na sępa. Co za upierdliwe ptaszysko.Popatrzyłam na jezioro. Było tutaj nawet całkiem ładnie. przynajmniej jest jakaś odmiana od tej mieściny. Pokazy miały się rozpocząć za dwa dni. Zaczęłam o tym rozmyślać i odpłynęłam na chwile.

Miejscie miałaś koło swojego pokemona, który od razu się do Ciebie przytulił, znowu zachował się całkiem słodko, siedziałaś spokojnie i patrzyłaś na wodę myśląc o pokazach, wszystko jasne musisz wziąć w nich udział, zęby się zemścić, myślałaś o rodzie Ao, w sumie miało to coś wspólnego z pokazami jednak nie wiele, gdyby nie Ao nie byłoby tych pokazów, nie miałyby one dla Ciebie znaczenia z rozmyśleń wyrwał Cię Seed dotykając mokrymi rękami twoich kolan
-Co tam? O czym myślisz? -zapytał i wsparł się mocniej na twoich kolanach mokrym ciałem, nie bolało Cię to jednak było bardzo nieprzyjemne

-O różnych rzeczach. O pokazach i Ao oraz innych pierdołach.- Odpowiedziałam i pogłaskałam Scythera. Wygląda na to, że straszny z niego pieszczoch. -I zabierz te łapy z moich kolan.- Prychnęłam do niego. Odepchnęłam go od siebie w kierunku wody. -Chyba zaczynasz sobie za dużo pozwalać.- Mruknęłam do chłopaka i poklepałam moją zieloną modliszkę po łbie. Chociaż on jest grzeczny. Popatrzyłam w kierunku wodospadu. Ciekawe miejsce. Na chwile wróciłam myślami do trzech psów. Miałam nadzieje, ze Ao czasem ich nie złapali. walki z tymi potworami nie miałam za bardzo w planach. Westchnęłam i zerknęłam najpierw na Scythera, a potem na Seeda.

Odepchnęłaś Seeda a ten znowu zanurkował i jakoś nie specjalniej przejął się twoimi słowami, twój kochany pokemon wtulił się jeszcze mocniej w Ciebie, doszłaś do wniosku, że oni mają bardzo dziwne plany, najpierw legendy, później pokazy, znaczy się kolejność była inna, ale ciii.. Rozmyślania zajęły Ci sporo czasu, Seed wyszedł z wody i zaczął się wycierać, po czym obrał się dokładnie
-Shura twój plecak skacze jak powalony- powiedział po chwili i pokazał palcem na twoją torbę, odwracając się zobaczyłaś, ze Scytcher śpi, a co do torby miał racje, ona podskakiwała

-Dobrze, dobrze. Już idę zobaczyć.- Powiedziałam i poklepałam jeszcze Scythera. Wyciągnęłam niechętnie nogi z wody i ruszyłam w kierunku torby. Podrapałam się po głowie. Chyba o czymś zapomniałam skoro widocznie teraz coś tam było. Podeszłam do niej w próbowałam ją złapać i otworzyć. Raczej on tak sam z siebie nie skakał. -Spokojnie.- Mruknęłam. -Zaraz cię wyciągnę.- Dodałam i usiłowałam wyciągnąć to co siedziało w torbie. Przy okazji może w końcu przypomnę sobie co tam takiego wsadziłam, że teraz sobie ożyło.

Miałaś wielki problem ze złapaniem torby, ta skakała dalej aż uderzyła w Scytchera ten wpadł do wody a torba przestała się ruszać, widocznie to coś wewnątrz niej musiało nabić sobie guza i teraz z bólu się nie rusza, w sumie uderzenie o Scytchera musiało boleć, złapałaś torbę i wyciągnęłaś z niej jakąś brązową kuleczkę, po chwili ta poruszyła długimi uszkami i podkuliła ogonek, futerkowa kuleczka wyglądała tak:

Pokemon kiedy się zetrząsnął zeskoczył z twoich rąk i zapiszczał głośno, jak skoczył zrobił sobie coś pewnie z łapką, stworzenie wydawało z siebie bardzo dziwny dźwięk, piszczało i warczało jednocześnie

Przyjrzałam się stworkowi. -No chodź mały. Nie bój się.- Powiedziałam do liska łagodnym głosem. Próbowałam złapać tego futrzaka. Może jednak najpierw dowiedzieć się co to za kłębek sierści. Wyjęłam pokedex i przeskanowałam liska. Znowu próbowałam do niego podejść. -Nie bój się.- Powtórzyłam. Przez chwile myślałam nad tym jak on się dostał do mojej torby. W końcu coś mi zaświtało. -No tak. Chyba to co trzymałam w torbie musiało być jajkiem czy z czego tak biorą się pokemony.- Mruknęłam i próbowałam złapać futrzaka.

Pokemon odskakiwał co chwile od Ciebie nadal wydając z siebie warko pisk, inaczej ni da się tego nazwać, pokedex pokazał Ci o nim dane

Eevee
Samieci
lvl: 5.oo
ataki: jak na lvl
charakter: Ogólnie przyjemny pokemon, jednak jak na razie jest bardzo strachliwy, a co gorsza jest jeszcze łamagą, nie jest w stanie określić odległości, nie umie sobie wyobrazić, żę dotknięcie ognia zaboli, bo może się poparzyć, jednym słowem łamaga

Pokemon wyczówał twoje ruchy i idealnie odskakiwał przed twoimi rękami.

Westchnęłam. -Przestań uciekać. Przecież mowie, ze ni ci nie zrobię.- Powiedziałam do kłębka sierści. Był bardzo szybki. Prychnęłam i popatrzyłam na liska. To był więc Eevee. Przestałam próbować go złapać i poczekałam aż się uspokoi. -No to poczekam aż ci się samemu zechce do mnie przyjść.- Burknęłam. Stanęłam i zaczęłam się ostentacyjnie rozglądać i nie patrzeć na stworka. Może w końcu się zdecyduje podejść. Być może on lubi być ignorowany i sam będzie zaczepiał, by się nim zainteresować. No cóż, trzeba spróbować wszystkiego.

Stałaś tak tylko chwile, po czym poczułaś jak coś liże Cię po nodze, zobaczyłaś w dół i co zobaczyłaś? Małego Eevee, wykluł się z jajka więc zachowuje się jak dziecko prawda? A dzieci kochają być w centrum uwagi
-Iłłłł- powiedział cichutko i lizał dalej twoją nogę, za dużo masz tych słodziaków, ale teraz wracając do tego rozglądania się zobaczyłaś w między czasie, ze scytcher leży bokiem na kamieniu, chyba nadal śpi... Musi być naprawdę zmęczony, ale no jak widać znalazł sposób.

Przyklękłam przy lisku i wyciągnęłam dłoń, by go pogłaskać po łepku. Wygląda na to, że zaczynam zakładać hodowle słodziaków. Westchnęłam. To teraz będę niańczyć małego Eevee. Nie żebym narzekała, ale mam nadzieje, ze nie będzie on aż tak absorbujący. Popatrzyłam na Scythera. a temu się spać za chciało. Z resztą co mi zależy niech odpocznie. -No, mały. Dasz się pogłaskać?- Mruknęłam i próbowałam dotknąć jego łebka. Czekało mnie teraz wychowywanie małego liska. Może jakoś się to uda.

Lisek zachował się jak rasowy kotek, zaczął kręcić się wokół twoich nóg, jakby były dwoma pałąkami idealnymi to robienia slalomu wokół nich, dał się pogłaskać, po czym wywrócił się na plecy i chciał być głaskany po brzuszku, nie miałaś wyjście, pokemon złapał mocno twoją rękę i przyciągnął ją pazurkami do siebie
-iłiiii- wołał pokemon domagając się większej iloście pieszczot, powoli zaczynała Cię boleć ręka

-Ale z ciebie pieszczoch. Cukrzycy można normalnie dostać od patrzenia na ciebie.- Mruknęłam i drapałam go po brzuszku. Następnym razem nie dam sobie wcisnąć jajka do torby. Pogłaskałam go po łepku i próbowałam wziąć na ręce. -Tylko bądź spokojny. Bo z powrotem wylądujesz w torbie.- Westchnęłam. Niańczenie do poke-dzieciaka zaczynało już być trochę meczące. Zerknęłam na Seeda. Może nasłać tego pieszczocha na niego albo jego sępa?

Seed obserwował Cię tylko z lekkim uśmiechem, jego to wyraźnie bawiło, a ty biedna musiałaś się zajmować tym pieszczochem, ale co poradzić, pokemon dał się wziąć na ręce, ale domagał się dalszych pieszczot, kiedy tylko przestałaś od razu zaczął piszczeć i machać ogonem bijąc Cię po rękach, klatce piersiowej, nie dawał Ci spokoju ani na chwilkę, nagle zaburczało mu w brzuszku, od razu popatrzył na swój brzuch i przechylił lekko łepek na bok jakby nie wiedział dokładnie co się własnie stało
-Biedny mały, sam nie wie co się dzieje- zaśmiał się Seed i potrząsnął mokrą czupryną, zauważyłaś, że Eevee ma lekko opuchniętą łapkę

Pogłaskałam liska po łbie. -Pewnie jesteś głodny. I sam nie wiesz co ci się właśnie dzieje. Jesteś małym nienormalnym Eevee. I potraktuj to jako komplement.- Mruknęłam do Eevee. -No weź może przykład ze Scythera i idź spać?- zaproponowałam futrzakowi. Niech w końcu zaśnie. Jęknęłam. Ten Eevee sam nie wie co się z nim dzieje. Przyjrzałam się opuchniętej łapce małego liska. Dotknęłam jej i zerknęłam na Scythera. Pewnie musiał coś sobie zrobić jak zeskoczył, gdy wyciągnęłam go w torby.

Pokemon otwrzył pyszczek i domagał się jedzenia, ale nic mu nie dałaś, łapka go strasznie bolała bo aż zapiszczał
-Musimy się zabrać do centrum pokemon?- zapytał Seed wyraźnie się martwiąc o stan twojego pokemona, a ten nagle zasnął i zaczął cholernie głośno chrapać, masz kolejny problem z tym pokemonem na to wygląda, aż twój biedny Scytcher się obudził i od razu podbiegł do Ciebie
-Scyyy? -zapytał pokazując łapką na śpiącego pokemona

-Tak. Lepiej jak zaniesiemy tego dziada do Centrum Pokemon.- Powiedziałam i zerknęłam na Scythera, który do mnie podszedł. Skrzywiłam się słysząc donośne chrapanie liska. -Taki mały, a chrapie jakby był wielkości autobusu.- Mruknęłam i trzymając malucha na rękach sięgnęłam po torbę. -Wykluł się z jajka, które trzymałam w torbie.- Powiedziałam do Scythera. -A teraz trzeba będzie go niańczyć. Nie zdziw się jak czasem się na ciebie rzuci. Nic nie wie o świecie i zachowuje się jak idiota.- Dodałam i westchnęłam. -To wracajmy już do miasta.- zwróciłam się do Seeda.

xDDDDD
_______

Pokemon nie za bardzo wiedział o co Ci chodzi, ale stał spokojnie obok Ciebie i patrzył na Eevee, po chwili złapał malucha i położył go sobie na łbie jako czapkę
-Czyżby dawał Ci do zrozumienia, ze możesz go przerobić na czapkę?- mruknął Seed i zaczał pakować swoje rzeczy
-Mam rozumieć, ze wracamy? Jak widać nasz wypad nad jeziorko się nie udało- powiedział trochę smutny on chyba chciał Cię zobaczyć w stroju

-Chyba tak. Jeśli dalej będzie taki upierdliwy to zrobię sobie z niego śliczna czapusie na łeb Scythera.- odpowiedziałam i pozwoliłam modliszce nieść tą kupę futra. -Dobra wracajmy już.- Dodałam i poprawiłam torbę na ramieniu. -Może następnym razem.- Powiedziałam do Seeda i zerknęłam czy Eevee cały czas leży na głowie Scythera. W końcu podniosłam z jego głowy liska i wzięłam go na ręce. Ruszyłam w stronę drogi prowadzącej do miasta. Miałam tylko nadzieje, ze niańczenie tego lisa zaprocentuje jakoś w przyszłości.

No i ruszyliście, pokemon jakoś nie za chętnie oddał liska, jednak dał Ci go nieść, chyba go polubił mimo wszystko, Eevee zaczął chrapać jeszcze głośnie, ale co poradzisz prawda? Widocznie taki jest, jednak wszystkiego dowiesz się w centrum pokemon, może po prostu miał coś nie tak z noskiem, albo coś w ten deseń, Seed spokojnie ruszył za tobą jednocześnie wracając sępa do balki, szliście spokojnie nagle na waszej drodze pojawił się taki ktoś:

-Ooo pichu- Seed zatarł łapki
-Mogę? zawsze mi się marzył Raichu- powiedział po chwili

-Możesz, możesz. Ja już mam Pichu.- Odpowiedziałam i popatrzyłam na elektryczną mysz. Poklepałam Scythera po łbie. Chyba jednak polubił tą kupę futra. Zerknęłam na Seeda. -No to zobaczymy czy uda ci się go złapać.- Mruknęłam i cały czas trzymałam chrapiącego jak lokomotywa Eevee. Jeszcze trochę i mu założę na nos klamerkę, by nie był aż taki głośny. Może w Centrum dowiem się czy coś mu czasem nie jest. -No dalej, bierz się za tego elektrycznego szczura.- Ponagliłam chłopaka.

Seed wypuścił swojego pokemona, znowu wypuścił smoka, ten od razu zabrał się za napieranie na swojego przeciwnika, spokojnie czekałaś co dalej, walka bardzo szybko się rozwinęła i już po 6 ruchach się skończyła, przeciwnik padł nieprzytomny, a Seed rzucił w niego balką
-Gotowe- powiedział spokojnie, a balka po chwili przestala się kręcić i pokemon właśnie zacżał należeć do twojego towarzysza, no i ruszyliście dalej, spokój cisza i piękne widoki
-Ao... oni mają coś napisane w jednej z ksiąg o twoich rodzica- powiedział po chwili

Wzruszyłam ramionami. -I co w związku z tym? Trupy pozostają trupami.- Odpowiedziałam. Popatrzyłam na Seeda. -Hah, to może wiesz co oni maja tam napisane skoro mnie o tym informujesz?- Prychnęłam. Nie chciałam przynajmniej na razie wracać do tamtych wydarzeń. lepiej jak skoncentruje się na tym co mam zrobić. Rozpamiętywanie nic nie da. To jest oznaka słabości. skrzywiłam się i zerknęłam na Scythera i na Eevee czy czasem nie zachciało mu się wstawać.