Step - Cieniu

17 pokemon pokiwał głową po czym zniknął, epwnie poleciała na zwiady chociaż nie byłeś pewien, spokojnie podłużywałes przed siebie ominąłes t gromadkę i spokojnie zmierzałeś w stronę... w sumie sam nie wiesz dokłądnie dokąd leciałeś.

Po prostu sobie szedłem, interesowało mnie tylko to żeby nie iść w kierunkach w któych już byłem, zasada cały czas do przodu jest moją zasadą w przemierzaniu safari. Zacząłem coś tam nucić pod nosem i powoli sobie szedłem oszczędzając trochę siły

18

Froski nadal nie było, więc spokojnie lazłeś sam jak palec, przemierzałes to wielkie safari, jednak znowu nie widziałeś nic, moze sie okazac ze tos tado to ostatnie pokemony tutaj i co byś zrobił? Wrócił się?

Nigdy nie zawrócę nadal brnę do przodu uparcie jak zawsze, zaczynam przeglądać dexa, nava i wogóle zajmuje się czymś szukam jakiegoś wężyka w dexie lub navie w sumie możnaby coś zagrać aby zabić czas i nudę. Mimo wszystko powoli kroczę do przodu.

19

Nav zepsuty, w pokedexie znalazłeś tylko sevipera i arboka, w sumie nic nowego, prawda? Twój pokemon nadal nie wracał, zaczałeś się zastanawiać gdzie ona mogła się podziać, przecież już dawno powinna być przy tobie

Dobra poddenerwowany zaczynam szukać swojego pokemona
- Frossss! Frosss! Gdzie jesteś? Heroooo!
Krzykam sobie i szukam jej, szkoda by było gdyby coś jej się stało.

20.
Twój pokemon nagfle pojawił się obok Ciebie
-Froo- duch zaczął ciągnąc mocno twoją dłoń i zaczęła Ciągnąc Cię w pewnym kierunku sam dokładnie nie wiedziałeś o co jej chodzi.

Ruszyłem zaraz za swoim pokemonem dość spokojnie ale nie chciałem też być za wolny.
- Gdzie Ci tak śpieszno koleżanko co?
Zapytałem pokemona nadal wędrując za nim rozglądając się dokładnie starając się dowiedzieć o co tu właściwie chodzi.

1

Jak na razie nie widziałeś nic godnego uwagi, wszystko wyglądało tak samo od bardzo dawna, przez co powoli Cię to nudziło jednak była szansa na znalezienie czegoś ciekawego, twój pokemon tanczył na wietrze jednak widziałeś, że z uwagą obserwuje jeden punkt.

- Frosli co tak obserwujesz?
Przyjrzałem się swojemu pokemonowi zaciekawiony po czym rozejrzałem się i także zacząłem się wpatrywać w ten punkt, może coś ciekawego dostrzegę? Kto wie a może to po prostu nic?

1.

Twój pokemon prowadził Cię do niewielkiego wejścia do jaskini. Było tak dobrze ukryte, że można je było przeoczyć nawet gdyby się przeszło obok. -Fros, fros. Pokemon był niezwykle podekscytowany. Po chwili jednak zauważyłeś coś niezwykłego. Zrobiło się strasznie cicho. Nie wiał nawet lekki wietrzyk. Miałeś złe przeczucie, że wydarzy się coś co najmniej niezbyt przyjemnego.

Mimo złych przeczuć poprawiłem marynarkę po czym ruszyłem zaraz za swoim pokemonem jak widać znalazła coś bardzo interesującego i wręcz musimy to zbadać.
- Spokojnie frosli, prowadź nadal, jestem zaraz za tobą.
Odpowiedziałem pokemonowi wędrując dalej

2.


Gdy wszedłeś do jaskini zobaczyłeś długi korytarz , który kończył się rozwidleniem. Froslass wskazywała uparcie na lewą odnogę. Gdy wytężyłeś wzrok zobaczyłeś olbrzymi cień i świecące oczy, które uważnie cię obserwowały. Nie mogłeś jednak rozpoznać do kogo one należą, były zbyt daleko, a poza tym dość ciemno.

- Frosli spokojnie, musimy być bardzo ostrożni. Zaś ty dzięki temu że jesteś w połowie duchem możesz przeniknąć do kolejnego pomieszczenia i wybadać co się dzieje?
Poleciłem swojemu pokemonowi zwiad a sam powolutku i dość cicho ruszyłem dalej, zaciekawiły mnie te oczy i nie mogłem przestać myśleć o tym do kogo one mogą należeć.

3.

Gdy Frostass podeszła na odległość 10 metrów od oczu pojawiły się płomienie, wtedy zobaczyłeś do kogo należały oczy. Stworzenie wyglądało tak:

Po chwili zauważyłeś skąd wzięły się płomienie, to pokemon używał Fire Fang. Frostass stała przerażona w miejscu. nie śpieszyła się zbytnio aby wykonać Twoje polecenie.
Póki co dziki pok tylko się przyglądał, jednak w jego paszczy nadal migotały płomyki co nadawało mu dość upiorny wygląd.


Edit z powodu numerka

SPojrzałem zaciekawiony na pokemona po czym wyciągnąłem Dexa i przeskanowałem go
- Frosli nie bój się jeśli by Cię zaatakował masz całą gamę ruchów którymi możesz mu uciec albo go zablokować, w szczególności lodem który potrafisz wytwarzać.
Uśmiechnąłem się do swojego pokemona i nadal powoli się zbliżałem nie chciałem robić zbyt gwałtownych ruchów.

4.

Gdy znalazłeś się na tyle blisko aby Twój dex mógł zeskanować poka ten błyskawicznie uderzył ogonem w sufit przed sobą. Skała nie wytrzymała i runęła. Musiałeś szybko odskoczyć by zbłąkane kamienie na Ciebie nie wpadły. Gdy pył opadł zobaczyłeś że skały niemal całkowicie zablokowały przejście. Została jedynie niewielka dziura o średnicy ok. pół metra. Jeśli poświęcisz trochę czasu być może uda Ci się powiększyć otwór, jednak musisz przy tym uważać, kamienie może nie są zbyt wielkie ale jeśli ruszysz zły możesz zasypać dziurę, lub zrobić sobie krzywdę.
po chwili zacząłeś się rozglądać za dexem, który upuściłeś. Leżał jakiś metr od Ciebie, gdy go podniosłeś okazało się, że był cały, jednak nie zdążył uchwycić dzikiego pokemona, zamiast tego widziałeś na ekranie skan swojej Froslass, która teraz stała koło Ciebie i czekał na twoją decyzje.

- Frosi musimy odkopać to przejście, nie wiem jak ale to zrobimy.
Powiedziałem do pokemona i przyjrzałem się dokładnie stercie kamieni i starałem się oszacować jak bardzo są one rozległe po chwili zacząłem ściągać kamienie z góry, przechodzeniem dołem to zawsze zły pomysł.
- Frosli za pomocą psychica pomóż mi z kamieniami od góry abyśmy mogli zobaczyć czy coś to da.

5.

Korytarz miał jakieś 2 metry szerokości i 3 wysokości. Zacząłeś usuwać ostrożnie kamienie, Twój pokemon usuwał te kamienie, które były dla Ciebie zbyt duże. Po 20 minutach udało wam się poszerzyć otwór na tyle byś mógł się na spokojnie przecisnąć nie naruszając reszty gruzu. Po pokemonie nie było śladu. Jednak nie miał możliwości aby gdzieś skręcić, z tego co widziałeś przez dziurę korytarz chyba był niemal idealnie prosty, jednak było dość ciemno więc ciężko było oceniać z daleka. - Fros, fros? Twój pokemon chciał chyba wiedzieć co teraz zrobisz.

- wiesz mała, przechodzimy!
Powiedziałem do swojego pokemona z uśmiechem i starałem się zacząć przeciskać
- Frosli jakbyś mogła na wszelki wypadek otoczyć tunel Psychiciem aby nic się na mnie nie zawaliło, następnie przeniknij przez kamyki, będę czekać na Ciebie po drugiej stronie
Uśmiechnąłem sie do swojego pokemona i ruszyłem, wręcz czołgając się w tunelu

6.

Froslass wykonała twoje polecenie, po czym stanęła koło Ciebie. No cóż Twoja marynarka nie wyglądała już tak pięknie jak przed wejściem do jaskini. W oddali usłyszałeś jakiś dziwny odgłos coś jakby ktoś ciągną kamień lub coś stalowego po skalnej podłodze. To musiał być ten pokemon. Było coraz ciemniej jednak Froslass śmiało ruszyła przed siebie. Widocznie pokemony miały o wiele lepszy wzrok niż ludzie. Pokemon odszedł tylko na kilka metrów jednak gdy się odwrócił widziałeś tylko oczy i ledwo wyraźny cień. - Fros, fros! Duszek był bardzo pewny siebie i próbował nakłonić Cię byś się ruszył i poszedł za nią.

Korzystając ze swoich wrodzonych umiejętności starałem się określić swoje położenie gdy wędrowałem w ciemnościach skoro inni mogli tak robić to czemu nie ja, wytężam zmysły i staram się jak najbardziej skupić, powolnymi krokami staram się przybliżyć do swojej nagrody, po jakimś czasie po prostu wyciągam latarkę z torby i ją zapalam xD

7.

Szedłeś i szedłeś. Gdy tak się skupiałeś Twoja Froslass szła przodem i pilnowała czy nic się nie zbliża. Jednak nie mogła Cię obronić przed jedną nieuniknioną rzeczą, wystającym kamieniem, o który się potknąłeś i wyrżnąłeś jak długi. No cóż wyglądało to naprawdę przezabawnie więc nic dziwnego, że Hera prawie się popłakała ze śmiechu. Gdy wstałeś usłyszałeś przerażający ryk wzmocniony przez echo.  Hera błyskawicznie umilkła i spojrzała na Ciebie dość mocno przestraszona. Miałeś dziwne przeczucie, że odgłos dobiega z północy. Gdy ryk w końcu ucichł usłyszałeś szuranie podobne to tego co wcześniej, jednak było dziwnie zwielokrotnione. Zapaliłeś latarkę. W jej świetle zauważyłeś że tunel stopniowo się rozszerza.

Spojrzałem na kamyk czy to czasem nie był Diglet jeśli już się upewniłem że to nie był Diglet którego nienawidzę postanowiłem ruszyć dalej.
- Frosli nie bój się, ochronię Cię.
Powiedziałem do pokemona i pogłaskałem go, ruszyłem dalej starając się skupiać jak i równocześnie patrzyć pod nogi czy czasem jakiś Diglet TFU kamyk znowu mnie nie przewróci.

8.

Froslass widząc, że się nie boisz wzięła się w garść i ruszyła przodem. Jednak widząc, że rozglądasz się po ziemi zatrzymała się. Był dość spory kamień. I tak miałeś szczęście, że skończyło się tylko na upadku. Musiałeś zahaczyć nogą pośrodku kamienia, bo po bokach miał dość ostre krawędzie, które z łatwością rozwaliły by Ci nogę. - Fros, fros. Pokemon zaczynał Cię poganiać, a po chwili ruszył dalej.