Agent potrzebny od zaraz - przygoda Laureline

W medycznyn powiadasz? Ti ja nawet zadrapania nie mam ale z Unfezatem i Golduckiem przydalby sie pojsc. pokazalam mu bale z tymi pokami. Gdy podal mi wode kiwnelam glowa w podziekowaniu.

- Niektórzy nie byli albo wystarczająco szybcy i sprytni albo trafiły im się szybkie pokemony - powiedział chłopak. - To chodź - po chwili jak się napiłaś i odpoczęłaś wziął Cię za rękę i poprowadził do osobnego budynku, gdzie natychmiast wzięto balle z Twoimi rannymi pokemonami do leczenia.
Jak mogłaś zauważyć ta agencja była dość spora... No i terenów miała dużo, skoro starczyło miejsca na "pogoń" dla tylu uczestników.

Oparlam sie o lade czekajac na kulki ze swoimi pokemonami. Ten chlopak mnie intrygowal. Jak wzoal mnie za reke to wypadalo sie troche zaeumienic tak wiec zrobilam. Chuba jakas dziewczeca czesc przeze mnie przemowila. A ktos dotarl tutaj bez szfanku? spytalam chlopaka przygladajac sie jego profilowi.

Trex chwilę zatrzymał na Tobie swój wzrok jak zauważył, ze się zarumieniłaś. Po chwili otrzymałaś pokeballe ze swoimi wyleczonymi pokemonami.
- Jedna osoba no i oczywiście ty - wyszczerzył się. - Drugi ma wybite ramię - powiedział. - Niezbyt fajnie to wygląda -  stwierdził.
Im dłużej mu się przyglądałaś tym bardziej Ci sie podobał.

Chociaz mi sie udalo. Pewnie malo kto wraca w takim stanie jak ja. usmiechnelam sie do chlopaka. W podziekowaniu kiwnelam siostrze glowa. Ruszylam przed siebie nawet nie patrzac na chlopaka. Pewnie i tak pojdzie za mna.

- No mało kto - potwierdził - Ja wróciłem z przypalonym tyłkiem - wykrzywił się. - Przynajmniej byłem odwrócony tyłem... - mruknął.
Tak więc miałaś rację, polazł za Tobą. Przy wyjściu z budynku dostałaś kopertę. Ruszyliście w kierunku bazy.

Auc. mruknelam wyobrazajac sobie ta sytuacje jakby stal przodem. Wziawszy koperte do rak otworzylam ja i zaczelam czytac uwazajac pod nogi by sie nie potknac.

Był tu napisany plan na cały ten tydzień. Tak więc w poniedziałek i środę są szkolenia z sztuk walki i procedury. Wtorek to są zajęcia w terenie mające na celu przystosować was do trudnych warunków, a od czwartku do niedzieli będziecie współpracować w misjach z osobami, które mają dłuższy staż.

Brzmi ciekawie. Moze mi ciebie dadza na misje? usmiechnelam sie do chlopaka niesmialo. Byloby milo. Szlismy tak do bazy choc mialam ochote walnac sie do lozka.

- Oo czyli mnie polubiłaś - wyszczerzył się. - Ma się te argumenty, więc z tym kłopotu nie będzie.... - powiedział jakby zadowolony z siebie.
W końcu dotarliście do bazy. Tam czekaliście dłuższy czas na pozostałych rekrutów i po wykładzie, w którym wszystko analizowano... Mogliście w końcu pójść do swoich pokoi.

A czemu mialabym nie polubic? usmiechnelam sie niesmialo. Po wszystkim skoerowalam sie do swojego pokoju. Narzucac mu sie nie mam zamiaru wieeec...

- Sam nie wiem tak mi się powiedziało - zaśmiał się.
Tak dla żartu przeczesał sobie włosy jak najprawdziwszy narcyz. Szedł korytarzem za Tobą i jak wchodziłaś do pokoju to chwilę się namyślił, po czym wszedł do niego za Tobą.

Spojrzalam na niego z mina "co za debil" po czym jak weszlam do pokoju zamknelam za nim drzwi i wypuscilam swoje pokemony. Wlaczylam TV na tym kanale co wczoraj i poszlam do lazienki.

Poszłaś do łazienki, zostawiając chłopaka ze swoimi pokemonami. Gdy wróciłaś to zastałaś Trexa i Mesprita w pojedynku na... spojrzenia. Wszystkie pokemony ich otoczyły i były niesamowicie cicho. Nawet TV wyciszyli... Panowało wielkie napięcie a Ciebie brało na śmiech.

Jak zwykle musialam cos wymyslic wiec zakradlam sie do chlopaka i pocalowalam go w policzek.

Chłopak nie dość że zerwał kontakt wzrokowy z Mespritem to jeszcze spadł z krzesła. Widocznie Twój buziak musiał go nieźle zaskoczyć. Pokemony popatrzyły się po was i też były zdziwione, aż w końcu zaczęły się śmiać i wróciły do swoich zajęć. Mesprit był dumny jak paw. Widocznie uznał to za wygraną.

Wzruszylam ramionami i odwrocilam sie cicho smiejac i ruszylam do kuchni wolajac Pach na ramie. Oparta o szafki kuchenne popijalam sok i obserwujac zamieszanie w moeszkanium

Trex w końcu wstał i popatrzył się na Ciebie. Pokemony gaworzyły między sobą czy też się bawiły. W koncu chłopak również przyszedł do kuchni i nalał sobie soku. Stanął oparty obok Ciebie o szafkę i chwilę popijał, chyba nie wiedząc co ma powiedzieć.
- Hmm... to jak tu trafiłaś i dlaczego? - spytał w końcu.

Z domu dziecka. mruknelam cicho patrzac w dno szklanki. Zamyslona nalalam sobie kolejna szklanke soku i przytulilam policzek do Pachirisu.

- Aaaa... - chłopak spuścił głowę. - Ja, dopóki mnie nie wzięli, byłem włóczęgą - mruknął. - Trochę ze mną dziwna sprawa... zresztą... nie ważne - machnął ręką.
On również znowu nalał sobie soku.

Mowilam ze jestes inny. szepnelam cicho stajac przed nim. Szklanke odstawilam na szafke. Zreszta nie tylko ty. spojrzalam mu w oczy.

- Hm? - popatrzył się na Ciebie pytająco. - Nie sądzę, żebyś po kulce w łeb była w stanie wsta.... - tu urwał. - Ups, no to co takiego masz na myśli? - spytał się Ciebie i czekał na odpowiedź, pijąc sok.

Jak ci cos powiem nie uciekniesz z krzykiem? Zostawisz ta informacje dla siebie. spytalam cicho patrzac pod nogi i ze zdenerwowania bawiac sie skrawkiem koszulki.

- Hmm... nie - odpowiedział po chwili namysłu.
Odłożył szklankę na bok i się na Ciebie patrzył, chyba go ciekawiło co masz mu do powiedzenia.

Widze daty czyjejs smierci. Twoja jest nieczytelna. rzucilam szybko po czym odwrocilam sie i poszlam do pokoju i rzucilam sie na kanape zaslaniajac twarz.