Allan Newlight - pokonać zespół Plasma

- Jestem Rose - przedstawiła Ci się kobieta.
Wracaliście tym samym tunelem, którym tu weszliście. Kobieta już odzyskała sporo sił i była w stanie sama iść. Victoria starała się jak najbardziej pomóc swojej matce. Była szczęśliwa. Gdy w końcu byliście na zewnątrz okazało się, że kobieta ma jeszcze niezbyt sprawne skrzydło i będziecie musieć iść.

- Żaden problem mamo.
Troche nie wiedział czy ona zgodzi się by mówić na nią mamo. Ale już tak powiedział.
- Zajmiemy się twoim skrzydłem...
Uśmiechnął się do swojej ukochanej.
- Damy radę skarbie. Musimy chyba najwidoczniej znowu połączyć nasze energie by uleczyć skrzydło mamy.

Kobieta na Twoje słowa odkaszlnęła coś w stylu "przynajmniej na razie do mnie tak nie mów". Victoria tylko zachichotała. Wkrótce znowu zabraliście się za leczenie. No i niedługo Rose już mogła lecieć. Ale ty czułeś się dość zmęczony.
- No to teraz w pobliże miasta, a potem pc - uśmiechnęła się Twoja ukochana.
Niedługo po tym lecieliście. Matka Victorii zdecydowanie była asem przestworzy.

- Ja długo nigdy nie dojde do takiej powietrznej perfekcji jaką prezentujecie... Nigdy.
Westchnął lecąc i starając się je dogonić w powietrzu. Zmęczenie jednak go spowalniało.
- O tak. Trzeba odpocząć w PokeCenter. Jutro mamy przecież długą drogę do miast Driftveil.
Dogonił je obie w powietrzu.
- Zatem zapraszam was obie na kolacje zanim udamy się do snu. Co panie na to?
Uśmiechnał się łapiąc Victorie w locie za rękę.

Kobieta tylko się lekko uśmiechnęła i spojrzała na swoją córkę.
- Świetny pomysł - powiedziała Vicoria.
Także trzymała Cię za rękę. Nawet fajnie się wam tak leciało. I wiatr był na waszą korzyść, bo praktycznie nie musieliście poruszać skrzydłami. Niedługo po tym wylądowaliście na skraju lasu.

Skrzętnie schował swoje skrzydła i ogon oprawił jako pasek. Zaś rogi skrył pod włosami.
- W Nimbasa niedaleko Sali walk znam fajną restauracje. Zatem zapraszam was obie.

Tak więc wkrótce byliście w restauracji, chociaż matka dziewczyny brała się po drodze w krzakach w coś normalniejszego niż ej potargane ciuchy... Naprawdę przyjemne miejsce i Vicoria przysunęła swoje krzesło zaraz do Ciebie. Pocałowała Cię prosto w usta.
- Jestem ci niesamowicie wdzięczna za to wszystko - uśmiechnęła się dziewczyna.

- Ależ nie masz za co Kochanie. Pozatym musimy wejść do Jubilera skarbie. Trzeba by ci jakiś pierścionek kupić. Ale wpierw zjedzmy. A więc co zamawiacie?
Podał każdej z nich kartę.

Victoria się uśmiechnęła na słowa o pierścionku. Biżuteria najlepszy przyjaciel kobiety jak to się mawia... Wkrótce wszyscy zamówiliście sobie swoje ulubione dania i jak się okazało obydwie kobiety miały podobny gust co do dań. Czyli sałatka, szarlotka z lodami i herbata do picia.

Chłopak wolał jednak dodać troche miąska. Zatem do tego zestawu co zamówiły dziewczyny zamówił jeszcze befsztyk ale dobrze wypieczony.
- Smacznego.
Uśmiechnął się i zaczął wraz z nimi jeść.
- Zaraz po obiedzie idziemy do jubilera kochanie.

Dziewczyna się o Ciebie oparła bardzo zadowolona.
- Okii - powiedziała, jedząc szarlotkę.
Wkrótce zjedliście i mogłeś iść z dziewczyną do jubilera. Jej matka mimo wszystko była bardzo zmęczona i lepiej by poszła spać do pokecenter.

Kiedy byliście już u niego zauważyłeś jeden pierścionek który ci się nadwyraz podobał.



- O! Ten jest idealny.
Spojrzał na jubilera.
- Przepraszam uprzejmie. A ten ile kosztuje?

- 900$ - powiedział jubiler.
Cena dość spora... Dziewczynie widać też się ten pierścionek spodobał. Ale nie chciała nalegać bo wiedziała, że był on dość drogi i nie chciała wyjść na samolubną. Więc czekała co ty powiesz.

- Poprosze go zatem.
Wyjmuje z kieszeni 900$ i płaci nimi za pierścionek. Skierował swój zwrok ku dziewczynie.
- Victoria.
Uklęknął przed nią.
- Czy zgodzisz się zostać moją żoną kochanie?
Spytał powoli nakładając jej pierścionek na palec.

- Tak - odpowiedziała dziewczyna z uśmiechem bez najmniejszego zawahania.
Jubiler widząc tą romantyczną scenę aż obtarł sobie chusteczką łezkę wzruszenia, a Victoria się w Ciebie wtuliła uradowana. Pierścionek pięknie się prezentował na jej palcu.

Wziął ją na ręce.
- Zatem moja królowo. Idziemy dzisiaj odpocząć do PokeCenter. A jutro ruszamy do Dirftveil gdzie mam nadzieje uda nam się pobrać.
Pocałował ją gdy miał już ją na rękach. Idzie powoli w strone PokeCenter.

Wkrótce dotarliście do pokecenter. Tam wynajęliście pokój... Tym razem jeden z dużym łóżkiem dla dwóch osób, by było wam dobrze razem spać. Dziewczyna Cię pocałowała, po czym poszła do łazienki, gdzie szybko się ogarnęła i wkrótce wróciła czysta i przebrana.

Sam postanowił potem udać siędo łazienki gdzie się ogarnął. Gdy wrócił czysty do łóżka przytulił ją do siebie.
- Robimy huczne weselisko skarbie czy skromne i kameralne?
Spytał jej patrząc jej ciągle w oczy.

- To już jak chcesz, kochanie - powiedziała.
Wtuliła się w ciebie i była bardzo zadowolona z dzisiejszego dnia. Owinęła sobie ogon wokół was obojga i cię pocałowała.

- Chce zznać i twoje zdanie na ten temat skarbie. Bo przecież to ma być nasz najszczęśliwszy w życiu dzień. Wiesz... To 800$ To nic w porównaniu do tego co czuje do ciebie kochanie.
Pocałował ją odwdzięczając się za jej pocałunek.
- Musimy o tym powiadomić twoich i moich rodziców. Dobrze, żeby wiedzieli, iż niedługo będziemy stanowić jedną rodzinę.

- To się zatanowię na te temat, oki? - spytała dziewczyna.
Kiwnęła głową na Twoje kolejne słowa.
- No racja, tak więc musimy zacząć teraz poszukiwania twojego ojca... Jak mama wróci do siebie to jej spytam, może coś wie - ziewnęła.
Wkrótce do głowy przyszedł jej pewien pomysł. Użyła swoich skrzydeł, by owinąć nimi was oboje. To było nawet przyjemne...

- Hmmmm.... Nie wiem co teraz planujesz kochanie... Ale pomoge ci w tym.
Swoje skrzydła rozwinął tak, że okrywały ich dwie warstwy skrzydeł co dawało przyjemne ciepełko.
- Co kolwiek planujesz kochanie. Moja energia jest z tobą.

- Tak po prostu... - powiedziała.
Wtuliła się w Ciebie, a wam obydwojgu było tak przyjemnie czuć to ciepło, że szybko zasnęliście. Jak się obudziłes rano to nadal byliście tak owinięci i skrzydła nawet wam nie zdrętwiały. Victoria jeszcze spała, trzymając twarz wtuloną w Twoje skrzydło.

Delikatnie ją po obudzeniu pocałował. Leżał patrząc w jej oczka czekajac aż ona się zbudzi. nie chciał jej wybudzać przedwcześnie i nawet nie zwijał swoich skrzydeł.
- Śpij skarbie. Nie przeszkadzaj sobie.

Dziewczyna spała jeszcze z dobrą godzinę, ale w koncu się obudziła. Naprawdę uroczo i niewinnie wyglądała w czasie snu... A po wczorajszym mogłeś wiedzieć, że potrafi też mocno przywalić.
- Cześć, kochanie - uśmiechnęła się na Twój widok.
Pocałowała Cię prosto w usta.