X-men w świecie pokemon! - Gra Zerna (Część I)

- Zern przestań! - krzyknęła.
Natychmiast cofnęła cae twoje rany, a Blaze... Nie mógł użyć żadnych mocy.
- Co jest kurw... - powiedział.
Dziewczyna spojrzała na ciebie popłakana.
- Nie mogę teraz niczego przerwać... - zaczęła. - Zdecydowałam, chcę najpierw wszystko pozakańczać... Wiem, że chcesz dobrze i to doceniam, ale... Po prostu muszę coś zrobić - spuściła głowę.

Nie odpuszczałem... - Tak więc... Wybacz - Rzekłem czekając na jej słabość... Znam ją i wiem że zaraz rzuci sie mi na pomoc... Długo by nie wytrzymała widząc mój ból...

- Słuchaj... Wystarczy tego - powiedziała.
Po chwili zmieniła się. W swojej drugiej formie jest taka bez wyrazu... Po chwili wszystkie twoje rany się zagoiły, chyba pod jej wpływem.
- Muszę.... iść na jakiś czas, po przeliczeniu na wasz czas nie będzie mnie w waszym tydzień - powiedziała w końcu. - Jestem słaba psychicznie... Chcę... Coś z tym zrobić - powiedziała stanowczo.

- Nie... Wracaj - Odrzekłem wstając i regenerując się - Jestes problemem... Który nie powinien sie pojawiać... Przy stwarzasz problemu mi o innym Nie chcesz stać sie zwykłą osoba bo wiesz ze nie potrafisz być człowiekiem. Uciekasz do innego wymiaru... Wtargnęłaś w nasz świat chcąc sie dopasować... Udajesz człowieka nie będąc nim... ja i Blaze żyjemy tu od zawsze i mamy prawo byc jacy jesteśmy a ty... Ty nie pasujesz tu. Mam dość odwiedzin Darkai'a... Dość zamartwiania się ze przez ciebie będzie koniec świata. Mam dość pilnowania cie a polecenie Legendy... Dobrze wiem że Tesseract z jego mocą - wskazując na blaze'a - Może pozbawić cie mocy na zawsze... Ale nie! Po cholere... Więc zrób nam przysługę - Rzekłem podchodząc do Blaze'a - I zniknij

- Trochę źle wszystko rozumiesz - powiedziała. - Świat wkrótce sam zacznie się rozpadać... Oni... Się budzą... Więc radźcie sobie sami, zobaczysz jak to jest dryfować wieki w niczym - obok ciebie i Blaze'a otworzyło się przejście.

- I po problemie... - Odparłem zbierając się - Blaze... MAm dość... Dosć bycia grzecznym mutantem... Dość siedzenia na łańcuchu tej gówniary oraz Furego... Dość... Pora pokazać im chyba...

- Nie, ja już kończę ze wszystkim - powiedział niespodziewanie Blaze. - Wywal mnie do Almi - powiedział Blaze do Camilli.
Wkrótce Rider poszedł w swoją stronę, a ty w swoją. Znalazłeś się... Przed twoim domem... Takim jak kiedyś!
- Działaj, masz szansę... - usłyszałeś tylko.

- To miejsce... - Rzekłem podchodząc do okna... - Mama... Tata... Mała... ja... - Odparłem patrząc na to... Zimno mi nie przeszkadzało... - Ty... To... ten... - Po czym patrzyłem przez szybę... Na tego który zmienił mnie w to.. - Druga... RUNDA! - Po czym wskoczyłem do środka przez szybę... - POWITAJ SIĘ ZE SWOIM KOSZMAREM SKUR****U! - Wrzasnąłem wysuwajac szpony - NIE POZWOLE CI TEGO ZROBIĆ! - Po czym błyskawicznie wbiłem szpony w jego ramiona rzucając nim o ścianę... - Nie zmienisz mnie w to czym jestem - Odparłem przechodząc do niego - Co? nie umiesz mnie rozpoznać? A może TO ADAMENTIUM ROZPOZNASZ! - Odwarknąłem odcinając mu rękę oraz przygniatając nogą drugą... - Nie ma broni... Nie ma Alakazama... Jest tylko... WOlverine - Po czym przeciąłem jego aortę oraz kratań... - Możesz mnie stąd zabrać... - odrzekłem rzucając młodemu ja nieśmierelniki... - Nie próbuj się zmieniać... bądź sobą... Nie warto - Po czym wyskoczyłem oknem w portal

Stało się. Wszystko udało Ci się załatwić i miałeś wielką satysfakcję z tego wszystkiego. Po tym wskoczyłeś w portal. Jednak... Chwile po tym tak jakby od stóp bardzo powoli sięrozpadałeś .
- Zmieniłes przeszłość, więc powinieneś nie istnieć...
To była Camille. Jeszcze tu siedziała, pewnie by wszystkiego dopilnować.

- Więc? Na co czekasz - Orzekłem do niej patrząc na nią - Wyświadczysz mi i jakiejś nieokreślonej grupie ludzkości przysługę... I tak by to źle wyglądało skoro moja rodizna i ja sam sie widziałem. Logicznie by to wyglądało że raczej istnieć nie mogę. Więc na co czekasz? Na rozgrzeszenie? - Odparłem czekajać zawieszony w przestrzeni czasu... - Więc? całego roku na to nie mamy... Mimo że możemy tak na siebie patrzeć w nieskończoność

- Na nic nie czekam - powiedziała.
Ogólnie to nawet się na ciebie nie oglądała, była... Chłodna.
- Rozgrzeszenie? Dalej nie rozumiesz. Robiłam co do mnie należało, strategiczne wykończenie wroga nim sam się obudzi. Będą jak nietoperze przy przerwanym śnie zimowym, a ty, znikaj sobie - machnęła ręką, na co trzy razy szybciej zacząłeś się rozpadać. - Powinnam już dawna słuchać się praw, a nie uczuć. Jesteś... Anomalią, opcje albo usunąć, albo przenieść do odpowiedniego środowiska... - jakby to byłkktoś inny.

- Cóż... - Rzekłem ironicznie - Anomalną a płakałaś, błagałaś i bałas się. Wtulałaś oraz rumieniłaś ale cóż... Rób co uważasz... Możęsz zabić moje ciało ale mnie nie zabijesz. Zostanę tam ska sie mnie nie pozbędziesz w twoich zniszczonych pragnieniach oraz nadziejach na życie.. Dalej niszcz mnie... I tak bedę cie nachodził w pamięci... Poza tym... Dla mnie od początku byłaś... Problemem... Którego się pozbyć nie mogłem - Odaprłem cynicznie

- To po co się mną potem zajmowałeś? Skoro tak twierdzisz, cóż twoja sprawa, ja właśniennie chciałam być problemem, chciałam skończyć wszystko raz na zawsze - powiedziała. - Możei się ciebie nie pozbede z siebie, ale wtedy też pomyślę, jaka byłam naiwna... Cóż, wierzyłam w to, że może nam się udać, ale to tylko moja naiwność - mówiła, a ciebie było już tylko do pasa.

- Jak byś byłą człowiekiem - Odparłem czekając na resztę dematerializacji - Jak byś była zwykłą dziewczyną... Bez mocy, długowieczności i tego by nam sie udało... Dobrze o tym wiesz... Za bardzo bał bym sie ze coś ci sie stanie... Że cie strace a tak... Nie było tego.. .Była tylko świadomość ze za 100 lat osiągniesz pełnie... Dlatego chciałem cie uczynić człowiekiem... Byś mogła miec to co chcesz... Dom, rodzinę... Dzieci - Po czym czekałem z uśmiechem "Dobrze wiem że tego nie zrobisz"

- Ale nie jestem człowiekiem i nie będę... Wybrałam, Zern, wybrałam... Mogęppomóc przy tylu rzeczach, by było jak najmniej tego - przed tobą pojawił się obraz zniszczonej planety. - A teraz... Żegnaj - to akurat dochodziło do twojego gardła, a ona odchodziła. - Tak będzie najlepiej, dla nas obojga...

- Uciekasz... Jak zawsze... Kulisz ogon i w długą... Ciesze się że zniknę... Lepiej być zniszczoną anomalią niż być gdzieś gdzie jest osobą kuląca ogon "Będzie najlepiej"... A sraj na swoje możliwości... jesteś wszechmocna a nie umiesz spełnić swojej wizji? Spoko... Gnij sama w samotności po wsze czasy... Zniknę stad raz na zawsze i nie będę miał problemu acno... I nie jestem Zern... Zern umarł w dniu poznania ciebie... Jestem Logan... A dla niewtajemniczonych.... Wolverine - Po czym zrobiłem minę Chędoż się

- Phi, nie uciekam. Ucieczką byłoby porzucenie tego, kim jestem... - zatrzymała na chwilę wszystko. - Wszechpotęga pojęcie względne, sam dobrze o tym wiesz. Są rzeczy, których nie da się przekroczyć. Jest tyle światów, na wszystkie nigdy nie będę miała mocy. Dla mnie jesteś Zern, Logan kiepsko brzmi - dodała. - A czy ty teżczasem nnie uciekałeś? Sam od siebie, szukałeś sobie czegoś, co mógłbyś zrobić, chronić bo wtedy nie obroniłeś rodziny...

- Bo nie byłem kim jestem... Tak jak ty... Udawałaś ze masz matkę... Ojca... Jesteś nikim... Tchórzem... Jak poznałaś mnie... Nieśmiertelność zrozumiałaś że może chociaż będziesz miec kogoś bliskiego... Ale to tak nie działa... Jak jedno nie musi chronić drugiego... Mnie nie zabije nic poza samym sobą... Albo skasowaniem z wszechświata... Rób co chcesz.... Mnie to już znudziło... Zabij, skasuj, zniszcz twoja wola... Mnie to wszsytko jedno.. - Odparłem czekajac

- Urodziłam się drugi raz, przypadkiem... I nie jestem tchórzem. Zapamiętaj to sobie. Co chcesz mi udowodnić swoją przemową? Moją naiwność? Z tym się zgodzę, ale nigdy nie byłam tchórzem. To ty zabij mnie, zniszcz, pozbadz sięsswojego problemu raz na zawsze - w jednej chwili byłeś normalny, a ona jakby wyjęła z siebie jakiś świecący kryształ, piękny... I ciepły. - To jest moja dusza, jedyne co mnie trzyma, zniszcz ją - powiedziła bez zawahania

- tak? - Odparłem wysuwając szpony - Chcesz śmierci? prosze bardzo! - Po czym skupiłem zmysły... Wbiłem ostrze w kryształ odcinając jak mi zmysły mówią cześć odpowiedzialną za jej moc... Celem było zrobienie z niej czlowieka.. Jeśli się udało spojrzałem na nią wzrokiem "dla ciebie Po czym złapałem tą częśc i pociąłem na niemal zerowe kawałki... - Coś jeszcze?

- Taa, uspokój się chociaż raz na dłużej... No i ... osłabiłeś mnie na jakieś 500 lat, albo zniszczysz mnie całą albo wcale... - powiedziała słabo.
Zaczęła tracić tą formę, jej oczy coraz bardziej się zamykały, aż padła na ziemię w ludzkiej postaci. O dziwo z tamtymi kawałkami coś się zaczęło dziać, rozsypały się jak pył, zaczęły leniwie na początku, a potem coraz szerzej się rozprzestrzeniać...
- By było tak... Jak chciałam... - powiedziała i zemdlała.
Poznałeś to miejsce, które właśnie powstawało. Jej dom, w oddali fabryka, pokemony, chmury, wszystko! Byłeś oto świadkiem powstawania innego wymiaru, odbicia w krzywym zwierciadle świata, w którym dotąd żyłeś.

wziąłem ją na ręce i czekałem az to się uformuje. Wówczas skierowałem się do jej domu i zostawiłem pod drzwiami. Przy okazji zostawilem też karteczkę z napisem "Dla Camille, Kocham cię i zrobiłem to dla ciebie. Wiesz gdzie mnie znalesć. Twój ukochany Zern". Sam też udalem się do Golden Rod w drodze sprawdzając internet czy są jakies w zmianki o mnie, o tym co sie stało... O wszystkim...

O tobie nie było nic, miałeś praktycznie puste konto. Dotarcie do Golden Rod trochę Ci zajmie no i byłeś praktycznie wyczerpany po tym wszystkim dzisiejszym. Po drodze minąłeś fabrykę. Wszystko praktycznie takie samo... Pojawiła się w Twojej głowie myśl... rodzina. W pokenavie były informacje o pokazach, upadku zespołu Magma i Aqua... No i o jakimś nowym teamie... Teamie Galactic. Chyba ktoś tu uznał, że świat bez jakichś złych organizacji będzie zbyt nudny...

- Cóż... Ciekawe czy.. - Odparłem wypuszczajac swoje pokemony - Dobra maluchy, pamiętacie mnie? Camille zespól R oraz zniszczenie magneto? - Rzekłem do poków z miną czekajacą na odp... Dodatkowo zmusiłem się do wysunięcia szponów. Musiałem to sprawdzić oraz czy... Czy nadal nim jestem. Po sprawdzeniu ruszyłem dalej do promów... Cel, dom...

Pokemony kiwnęły łbami. Szpony miałes dalej... Twoja regeneracja dalej działała, więc mozesz działać. Ale czy skoro nie ma o tobie informacji to warto tak... bez żadnego ukrycia? Twój pokenav zapikał.
"Znowu polazłeś beze mnie, chwilę poleżę bo mi głowa pęka...Nie odłaź za daleko. Camille"