Polana - Leniu

12. Scyther lekko zdziwiony przez chwilę rozgląda się bezradnie dookoła siebie. W końcu na chwilkę zamknął oczy, po czym przez chwilę rozmyślał nad najlepszym rozwiązaniem. Ding, chyba na coś wpadł, wskazał bez wahania stronę lewą! Pozostaje pytanie, czy idziesz w wyznaczonym kierunku...

- Ok. Ufam ci - powiedziałem do pokemona z uśmiechem na twarzy po czym lekko klepnąłem go zachęcająco i ruszyliśmy w lewo w poszukiwaniu dzikich pokemonów. Staraliśmy się uważnie rozglądać i nic nie przeoczyć...

13. Kierujecie się teraz w stronę wskazaną przez Twojego pokemona. Scyther wyczuł możliwość wsparcia w Twojej osobie, a więc bardziej pewny siebie zaczął rozglądać się za stworkami. Idziecie kilka minut, kilkanaście, ale jak na razie nic nie widać. Jesteś troszkę rozdrażniony, ale patrząc na Scythera i jego pewność w działaniu można stwierdzić, że coś w końcu zobaczycie.

- Ufam mu więc nie mam się czym przejmować. Razem coś znajdziemy - pomyślałem po czym uśmiechnąłem się do pokemona i wciąż uporczywie się przyglądałem to drzewom to, to trawie wkoło nich...

14. Idziecie i idziecie dalej, aż w końcu jebudu, potknąłeś się i wypierdzieliłeś o wydawałoby się zwykłe grzyby, jednakże było to coś takiego:

-Parr! - lekko zdenerwowany patrzy na Ciebie.

- Spokojnie mały. Już sobie idzmy. Nie będziemy ci przeszkadzać - powiedziałem do dzikiego pokemona po czym jak najszybciej się oddaliłem.
- Dobrze że zwialiśmy temu narwanemu pokowi - powiedziałem do Scythera z uśmiechem po czym szukaliśmy dalej.

15. Zdenerwowany stworek jeszcze chwilę mówił coś do siebie pod nosem, ale chyba w końcu Ci przebaczył, bowiem ruszyliście dalej, Scyther dalej nie tracił nadziei, że coś znajdziecie, ale po kolejnych kilkunastu minutach wędrówki nic ciekawego nie widzicie.

- Spokojnie Scyther. Nie poddajemy się. Wiem że jesteś zmęczony, ja także ale nie mażemy teraz się załamać. Razem damy radę - powiedziałem z uśmiechem do pokemona po czym szukaliśmy uporczywie dalej.

16. Pełni zapału wznowiliście wasze poszukiwania, polana jak polana, nic szczególnego na niej nie widać, ładnie niebo i te sprawy, ale dookoła pokemonów jak na razie brak. Scyther jest wyraźnie wkurzony i niezadowolony z tego, że na razie nic nie znajdujecie.

Scyther. Spokojnie. Rozumiem twoje poddenerwowanie i temperament ale mamy czas. Skoro nic jeszcze nie znaleźliśmy to nie znaczy że nic nie znajdziemy. Szukajmy dalej a na pewno coś znajdziemy - powiedziałem z uśmiechem do mojego pokemona.

17. Twoje przemówienie podziałało, Scyther lekko uśmiechnął się, po czym ponownie zaczął rozglądać się za dzikimi pokemonami. Wasza ścieżka prowadzi prosto jak w morde strzelił, dookoła nie widać jakoś żadnych stworków.

Lecz mimo że ciągle nic nie widać nie poddajemy się ze Scytherem. Brniemy do przodu uważnie się rozglądając za jakimiś dzikimi pokemonami. Spoglądamy to w lewo, to w prawo to do góry. Musimy w końcu coś spotkać.

18. Droga była na tyle przejrzysta, że nawet nie musieliście się rozglądać czy to w lewo czy w prawo, po prostu szliście, rozglądaliście się dookoła, aby nic nie przegapić. Ale co za kraj, właściwie co za polana, dookoła pustkami tylko świeci.

Świeci pustakami lecz my się nie poddajemy. Brniemy po prostu przed siebie licząc że znajdziemy jakiegoś pokemona. Po prostu idziemy po swoje z wielką nadzieją i otwartymi oczyma...

19. Kolejny post, kolejne nadzieje! Idziecie dalej, ku nowym... nowej nicości. Bowiem niczego nie widzicie, a może to te podłe pokemony postanowiły się przed wami chować? Kto to wie, aktualnie patrząc na waszą trasę, nic ciekawego nie widać.

Nawet jeśli postanowiły się schować to i tak w końcu je znajdziemy... przynajmniej mamy ze Scytherem taką nadzieje więc brniemy do przodu i nie poddajemy się póki nie znajdziemy czegoś ciekawego.

20. Co racja to racja, któryś w końcu nawet przez przypadek się wsypie. Idziecie dalej, wasza nadzieja na znalezienie pokemona, ale także i frustracja rośnie z każdym krokiem. Pech, dotychczas dalej nic nie jesteście w stanie dostrzec.

Lecz mimo to nie poddajemy się i brniemy przed siebie uważnie się rozglądając i poszukując dzikich pokemonów godnych naszej uwagi.
- W końcu coś znajdziemy - powiedziałem z uśmiechem do poka.

1. Kolejny raz, pewni swego ruszacie na poszukiwania nowych/starych pokemonów, które mogłyby wam posłużyć jako przedmiot handlu, czy też po prostu dołączyć do drużyny. Ty i Scyther uważnie przyglądacie się okolicy, ale dalej nic nie ma.

- Jeszcze trochę Scyther. Pewnie nie za długo coś spotkamy ale jeszcze trochę cierpliwości - powiedziałem z uśmiechem do mojego pokemona po czym ruszyłem dalej przed siebie wciąż szukając.

2. Idziecie przed siebie, na wasze nieszczęście dalej nic ciekawego nie dostrzegacie, przynajmniej w najbliższej okolicy. Dookoła widzisz kilku trenerów, którzy prawdopodobnie tak jak ty szukają pokemonów, ale z podobnym skutkiem.

- Przynajmniej tyle tego dobrego Scyther że oni tez nic nie znajdują tak jak my - powiedziałem z lekkim uśmiechem na twarzy do po pokemona by poprawić mu lekko humor. Idziemy dalej i ciągle szukamy...

3. Oboje lekko uśmialiście się z innych trenerów, ale po chwili do was doszło - że przecież też niczego nie możecie znaleźć, oczywiście wasze miny ponownie opuścił uśmiech, no ale cóż poradzić - takie życie, tymczasem dalej nic nie widzicie.

Mimo to jednak się nie poddajemy razem z moim pokemonem. Brniemy przed siebie z ogromną nadzieją na spotkanie dzikich pokemonów. Uważnie rozglądamy się to na lewo, to na prawo, to w górę nie bacząc na innych trenerów.

4. Ruszacie przed siebie, ile razy już szliście przed siebie? Chyba wasze charaktery nie pozwolą wam na jakiekolwiek odpuszczenie, dopóki nie osiągnięcie celu, którym jest złapanie pokemonów, które was zainteresują. Na ten czas żadnego takiego znów nie widać.