Las - Laureline

kopanie momentalnie przybrało na rumieńcach, teraz już szybciej i łatwiej pokemony kopały wgłąb tunelu tylko powstał jeden mankament, zrobiło się straszne błoto i raczej czysta stąd nie wygrzebiesz się.
Gdy pokemony tak kopały naglę axew zaczął zakręcać w kopaniu, ciekawe może to jakiś skrót, pokemony poszły za nim, spheal co jakiś czas oblewał ziemie wodą a pokemony w pocie czoła wydobywały ziemie.

Wzruszylam ramionami widzac tyle blota. Potem mnie spheal zmoczy a grow wysuszy. Mowi sie trudno. W zaufaniu do Axewa zezwolilam im na kopanie.

1.
Po chwili, cała upaćkana wyszłaś na zewnątrz... tylko czy na pewno? było tu jasno ale jednak nie, to jaskinia, z kąd to światło? Duża przestrzeń pusta, tunel który wykopaliście i jakieś odgłosy.

Rozejrzalam sie po wnetrzy badz zewnatrzu i probowalam zlokalizowac dzwieki. Podnioslam sie z ziemi i jako tako sie otrzepalam z piachu. Poprosilam spheal by mnie oplokal a grow by mnie wysuszla. Gdy ta czynnosc sie skonczy ide w kierunku dzwiekow.

2.
zostalas oplukana i wysuszona, sama nienajlepiej radzilas sobie z lokalizacja dzwieku a jaskinia byla naprawde spora, musialabys zatrudnic jakiegos zubata albo inne stworzonko z dobrym sluchem, moze on by cos wychwycil, chociaz dla ciebir to bylo tak jakby dzwiek byl po prostu wszedzie.

3.
Pokemony prowadziły cie zdłuż ściany gdzie obok była dziura przez którą ledwo można bylo sie przecisnąć, z tąd wydawało się że nadchodzą dźwięki.

Zajrzalam ciekawsko do dziury uwazajac by nic z niej nic nie wyskoczylo. Gdy stwierdzilam ze teren jest czysty staralam sie przecisnac przez dziore. Najwyzej bede musiala sie ponownie umyc.

1. Przeszłaś przez ową dziurę i pokonałaś kawałek drogi przez korytazyk, dzwiek się nasilał i powodował lekki bol glowy, pokemony z wyczulonym sluchem zaczely sie kulic, nie chcialy iść. Nie wiedzialas co się dzieje, dzwiek zdawal się coraz bardziej i bardziej zbliżać.

Mialam problem bo chcialam schowac pokemony ale jednak balam sie tego czegos. Jednak zdecydowalam. Schowalam pokemony sama schowalam sie w jakies szczelinie i zatkalam uszy. Czekalam.

2. Obok ciebie przeszlo stado jakis pokemonow, byly, co najdziwniejsze, poubierane w jakies trawe, deseczki, kore, i na prowizorycznych noszach niosly jednego poka nad soba jak krola, jednak nie moglas rozmoznac co to za pokemony a zaklinowalas sie w szczelinie i nie moglas sie ruszac...

Zaczelam przeklinac swoje ksztalty i gdy tylko przeszli zaczelam sie szamotac by wydostac sie z tej szczeliny. Zgodnie z zasada popiesci popiesci i sie zmiesci wciagnelam brzuch, scisnelam posladki i walczylam ze szczelina by wyjsc.

3. Po chwili udało ci sie wydostac ze szczeliny i zastanawialas sie czy pojsc za dziwnymi pokemonami, moglyby byc warte cos lecz z drugiej stronynie chcialas marnowac czasu.

Mialam cel i do niego dazylam takze nie poszlam za dziwactwami. Chcialam tez oszczedzic swoje uszy. Gdy poki sa jeszcze w zaiegu skanuje je dexem by wiedzoec z czym mialam do czynienia.

4. Niestety, dex nie wykazal nic, pokemony byly juz za daleko, jedyne co wiedzialas to to ze są zielone bo przyuważyłaś w ciemnosci ich kolor. Zastanawialas sie gdzie isc kiedy nagle wzmocnily sie dzwieki ktore wydawaly stworzenia, nie wiedzialas gdzie pojsc...

Przy okazji postanowilam zeskanowac i Axewa poniewaz wczesniej nie bylo jak. Gdy jednak dzwieki sie nasilily pobieglam w przeciwnyk kierunku do ktorego poszly stwory.

1.
Dex wypiskał info:

Pobiegłaś w kierunku z którego pokemony nadeszły a w kierunku przeciwnym od tego do którego szły, raczej dużo tam nie znalazłaś, kilka patyków, jakieś kawałki płótna i następne wejście do małej grotki...

jesli sie nie zmieszcze do nory to bede zmuszona pojsc za dziwolagami. Troche mi te stwory przypominaly Nuzleafy i jego wyzsza forme. Wzruszylam ramionami i spytalam sie Axewa gdzie trzeba dalej isc.

2.
Axew domyslajac się ze chcesz wyjść zaczął kopać mały tunel przebijając się przez cienką scianę ziemii i zobaczyłaś dziurę wychodzącą na powierzchnię wygramoliłaś sie w krzakach po czym otrzepałaś z kurzu i rozejrzałaś widzac mase krzewów i mała dróżkę.

Po otrzepaniu sie pomoglam wyjsc swoim pokemonom z nory i udalam sie sciezka. Nie mialam zamiaru przedzierac sie przez krzaki.

3.
Szłaś kawałek ścieżką i w sumie nic ciekawego sie nie działo, Wytężałaś wzrok ale ciężko było cokolwiek zobaczyć a już się porządnie ściemniało, ty zas byłas głodna tak że podskubywałaś karmę zanętę dla pokemonów, nie wiedziałaś co zrobic aż zobaczyłaś znak z napisem "snack bar 24/7" kierujący w lewą odnoge ściezki.

Poke karma nie byla taka zla. Zaczelam zajadac sie chrupkami jednak czujac ze musze sie napic zamknelam ta torbe i widzac bar usmiechnelam sie zawolakam do ekipy Wracajcie do bali. po czym przypielam kulki do paska.

4.
Schowałas ekipe i poszłaś do baru, weszłaś do przytulnego i jasnego pomieszczenia gdzie jakaś studentka, albo ktos w tym wieku, siedziała lekko przysypiając za kontuarem a na drugim końcu sali siedział jakiś chłopak z dwoma pokami i drzemał w najlepsze.

Zastukalam butami w podloge i szukalam jakiegos menu. Przyjzalam sie chlopakowi oraz jego pokemonom w celu stwierdzenia czy warto usiasc do niego.

5.Chłopak wyglądał na jakieś 17 lat, miał obok siebie Buneary i Teddiurs'e, pokemony tuliły sie do siebie jak zakochane zaś chłopak spał na blacie. Zobaczyłaś że menu to oczojebny neon nad kontuarem, trzeba by było być ślepym zeby go nie zauwazyc, podeszłaś do niego czytając co można dostać.