Scyther Cutter - Gra TheNeyar

Hmm...Nie wiem czy te moje skrzydła będą mnie mogły utrzymać, jednak mógłbym zrobić jeden wielki skok i za pomącą tych skrzydeł pomóc sobie podlecieć do tego helikoptera. Wszystkiego trzeba spróbować- Udaje się na dach budynku w celu odnalezienia helikoptera, w którym trzymają mojego trenera.

Ruszyłeś w górę... i napotkałeś Mighthyenę. Ta warcząc spojrzała na ciebie spode łba. Była Shiny, to znaczy, że i ona musiała bezwzględnie wykonywać rozkazy R. No cóż...
- Cofnij się - warknęła, odsłaniając kły.

Jego zęby miałyby zgryźć moją stal... Shiny, kolejny po tamtym Charizardzie.- No to fajnie, jest jakieś inne wejście na dach?- Na pewno mnie nie przepuści... musi być inne wejście na dach.

- Jest, ale ryzykowne. Ludzie mogą cię zobaczyć - rzuciła, oglądając się
- Tam, przez okno.

Cholera... no nie ma innego wyjścia, ale muszę wyjść przez okno, wtedy dostane się na górę.- Wychodzę przez okno by dostać się na górę, uważając na to, by ludzie mnie nie zobaczyli.

No cóż, kto nie ryzykuje, ten nie ma, nieprawdaż? Wyszedłeś więc przez okno i wdrapałeś się na dach. Zobaczyłeś tam helikopter z uwiązaną klatką ze swoim trenerem. Był poobijany i gdzieniegdzie krwawił. Otworzył zapuchnięte oko i aż otworzył usta ze zdziwienia
- A więc postanowili mnie dobić, używając Scizora... Szkoda, że mój Cutter jest zbyt daleko, by mi pomóc. Nie będzie nawet wiedział, co się stało... - rzucił do siebie z uśmiechem.

Rozcinam klatkę swoimi szczypcami i zabieram swojego trenera z niej, po czym zaprowadzam go do wyjścia z budynku. Przy okazji wtulam się do niego, może mnie rozpozna, kto wie...

Trener spojrzał na ciebie uważnie, a po chwili jego twarz rozpromieniła się
- Cutter? To ty? Ewoluowałeś... Niesamowite. Zmywajmy się stąd, i to szybko. Staraptor, zabierz nas stąd - powiedział, wskakując na pokemona. Po chwili byliście już w powietrzu...

Udało się! W końcu Sam uwolniony... jednak jeszcze to nie koniec, zabiorę go stąd i będę go musiał opuścić na jakiś czas, jednak to nie będzie moje ostatnie spotkanie z nim, tak sądzę.- Uciekam z Samem tam, gdzie oni nas nie znajdą, byle by daleko z tąd

stąd
---
Po godzinie męczącego lotu byliście już w innym regionie. Staraptor wykręcił się i uśmiechnął do ciebie
- Dzięki. Dobrze, że wróciłeś - rzucił. No cóż... nigdy nie był zbyt wylewny. W końcu wylądowaliście na dużej polanie.

pierwsze napisałem dobrze <facepalm>
~
Ze szczęścia płynącego z uratowania Sama przytuliłem go, na razie nie wie, że będę go musiał opuścić, ale niech nacieszy się tą chwilą.- Tylko gdzie ja będę musiał się udać... ta góra, gdzieś w Johto prawdopodobnie. Ciekawe gdzie teraz jest Nyan...

Bywa i tak<lol>
---
No cóż... raczej nie dowiesz się, gdzie jest twoja Poochyena. W każdym razie Sam też cię przytulił, a potem zauważył znaki na twoich plecach. Nieco posmutniał
- A więc to prawda. Twoje przeznaczenie się dopełnia... - oznajmił, tuląc cię jeszcze mocniej

Skąd on o tym wie? Może dowiem się czegoś więcej na mój temat od niego... mogę po prostu nie pamiętać. Wiem, że muszę powstrzymać Zoroarka, ale musiał już o tym wiedzieć od kiedy zostałe jego partnerem.- Pozwalam Samowi dalej się tulić do mnie, wie, że pewnie niedługo będę musiał od niego odejść.

- Nie chciałem, byś wiedział wcześniej - ciągnął dalej twój trener - ale kiedyś musiałeś się dowiedzieć. Jesteś jednym z Dziewięciu, którzy mogą powstrzymać Zoroarka. Reszta... nie żyje - dokończył smutno. Dzień nagle zmienił się w noc, a czarne, ciężkie chmury spowiły niebo niczym peleryna zakrywa starucha.

Już niedługo świat będzie mój - usłyszałeś głos w głowie

Już się dowiedziałem, Sam.- Wrócę do ciebie... o ile przeżyję.- Powiedziałem mu wiedząc, że mnie nie zrozumie. Położyłem rękę na jego ramieniu, po czym powoli odchodzę w stronę, gdzie się znajduje ten Zoroark, by raz na zawsze pokrzyżować jego plany.- Będę o tobie pamiętał!

Jakby za sprawą magii twój głos dotarł do głowy Sama, który pokiwał głową
- Będę czekał, Cutter - rzucił, również się oddalając. Nie chciał przedłużać spotkania, tego potwornego bólu rozstania... W gruncie rzeczy doskonale go rozumiałeś, prawda?

Odwróciłem już się i udałem się w drogę, powstrzymanie planów Zoroarka będzie trudne, jednak będę musiał temu podołać. Kolejne rozstanie z moim trenerem to będzie ciężka sprawa, jednak co mogę więcej powiedzieć?

W sumie nic. Teraz cel - Zoroark. Tylko... gdzie? To ty musiałeś go odnaleźć, bo jeśli nie... marny wasz los. W każdym razie to była twoja jedyna szansa. Jak słyszałeś, zostałeś sam. Z Dziewiątki wysłanych pokemonów tylko ty jeszcze żyjesz. Fatum? A może masz szczęście?

... a może to dlatego, żeby Sam się mną zaopiekował, skoro on o tym wiedział, to jednocześnie mógł mnie chronić przed śmiercią. Jak teraz o tym pomyśleć to jestem bardzo zdziwiony. Od kiedy pojawiły mi się ze symbole nie wiedziałem o co chodzi, jednak gdy teraz znam całą prawdę, mam zamiar podołać temu zadaniu. Tylko gdzie mam się udać? Jeżeli to ma być na górze... na północy Johto coś powinno być, albo na północny-zachód Kanto... już sam nie wiem.

Nagle trwoim oczom ukazała się wysoka góra pośrodku ogromnego morza. Wokół niej, w oddali, widać było kilka wysp. Hm... Wyspy Pomarańczowe? Kto wie... W każdym razie to, o czym myślisz, może być prawdą. Tylko nawrt jeśli tak, to co z tego? Teraz jesteś tylko ty i Zoroark... Powodzenia.

Dzięki?
~
Świetnie, wyspy pomarańczowe... a jak TAM się dostanę? Będzie ciężko, ale muszę znaleźć tam drogę. Najlepiej będzie się wbić na jakiś statek płynący w tamte regiony. Chyba muszę się udać na południe.- Idę na południe, w stronę morza, tam mam zamiar znaleźć jakieś miasto portowe.

No jak na razie byłeś w górach, wiec droga będzie żmudna, a czasu mało. W każdym razie zacząłeś wędrować, to już coś. Jutro być może dotrzesz do morza... o ile ktoś ci tego nie utrudni... tak jak teraz robi to Charizad. Czarny Charizard. Hmm...

Charizard spojrzał na ciebie i na jego pysku rozlał się szeroki uśmiech
- To ty mi poradziłeś, żeby zniszczyć pokeball, nie? Dzięki. Dzięki mnie i reszcie zbuntowanych Jenny została złapana, a dziś w nocy idą na kwaterę główną Zespołu R. A ty gdzie się wybierasz? - zapytał, patrząc ci prosto w oczy. Cóż, chyba był baardzo szczęśliwy.

- No więc odnalazłem swojego trenera, uwolniłem go z tamtej ich kwatery, jednak teraz mam inne zadanie do wykonania.- Odwracam się i pokazuję Charizardowi moje znaki na plecach, po czym kontynuuję.- Muszę się dostać nad morze, a stamtąd na jedną z wysp pomarańczowych, tam czeka mnie wyzwanie.