Po wojnie światów nastał budyń, czyli podróż GhostRiderki

Zrobiłam facepalma.
- Następnym razem zrób alarm jak się poruszy bez szturchania trzonkiem - powiedziałam do małego.
W końcu poszłam przygotować się na kolejną akcję. Postanowiłam w końcu spróbować wypuścić swoje pokemony by zobaczyć jak się mają.

Hatapon się trochę zasmucił, ale Nazo go pocieszył mówiąc, ze nic takiego się nie stało i każdemu może się zdarzyć. -Trochę więcej optymizmu. Widać, że łatwo dają się smutkom. Powinnaś ich zachęcać do uśmiechu. Powiedział Nazo i zaczął zwoływać drużynę. Podał ci też strasznie puchatą i ciepłą kurtkę. -Idziemy dzisiaj w bardzo mroźne miejsce.

Pokiwałam głową na słowa Nazo i też powiedziałam małemu, że nawet jak to pomyłka to w koncu się poruszą wszyscy, bo pokonamy Arcybiesy. Podziękowałam też za kurtkę. W końcu jak byliśmy gotowi to ruszyłam z drużyną i jak zwykle wygrywałam sobie na bębnach owe melodyjki by jakoś zagrzać resztę do walki... Dosłownie i w przenośni...

Hatapon po twoich słowach promieniował po prostu zadowoleniem. Kiedy juz byliście uzbrojeni i ubrani ruszyliście w podróż. Po jakimś czasie doszliście do lasu w którym padał śnieg. -Mroźnie tutaj, ale też bardzo ładnie.

- To racja - powiedziałam.
Podeszłam bliżej chłopaka, bo mimo wszystko dało się odczuwać ten chłód. Zerknęłam jak się ma reszta Pataponów i wędrowałam dalej w nadziei, że trafimy na coś interesującego. Bawiłam się też melodiami na bębnach by zobaczyć jak co brzmi.

Reszta pataponów dzielnie maszerowała przez tą lodową pustynię cały czas trzymając się blisko was. Okryłaś melodię obrony i skoku. Oczywiście przez przypadek. Nagle jeden z pataponów- łucznik zatrzymał się. P: Słyszałem coś. Tylko nie wiem co...

Tak więc już znam dwie melodyjki, poza tą do marszu. Uśmiechnęłam się triumfalnie i po chwili obserwowałam okolice zaniepokojona tym małym donosem. Nie chciałam by coś nas czasem zaatakowało, więc byłam gotowa szybko na ową melodię do obrony. Bardzo pożyteczne... Zerknęłam na Nazo i wróciłam do obserwacji terenu i nieco zwolnionego marszu.

Póki co było spokojnie i cicho. Jednak nie minęło zbyt dużo czasu gdy przed wami w ziemię wbiła się lodowa pika. -To nie wróży nic dobrego kochanie. ?:KOCHANIE? Dała się słyszeć dość zły wrzask. Przed wami pojawiła się owa postać i wściekłowilk. W: I nasz element zaskoczenia poszedł w piach... Warknął.

Aż odskoczyłam jak ta pika wbiła się przed nas. I ten wrzask mnie zaskoczył. Cóż to za reakcja? Tym bardziej zbliżyłam się do chłopaka, nieco bojąc się, że mogę mieć do czynienia z jakąś pseudofanką...
- Umm tak? - odpowiedziałam tylko.
Tak więc przynajmniej przez to wszystko nie wpadliśmy w jakąś większą zasadzkę. Spojrzałam pytająco na Nazo czy może by coś wiedział o tej wściekłej pataponce w rui.

W: Nęciłusko? Czy ty zawsze musisz wszystko zepsuć? Ponownie warknął do niej. N: Nazo będzie mój i koniec. -A czy mogę sam wybrać kogo kocham? Nęciłuska spojrzała na ciebie wściekła. Wyciągnęła szybko pikę i ustawiła się w pozycji bojowej. N: Zróbmy tam Paniusiu. Zawalczy. Która z nas wygra ta bierze Nazo.

Tak więc teraz totalnie nie wiedziałam o co chodzi. Wtuliłam się jedynie w Nazo, widocznie nie będąc zadowoloną z tego co odstawia ta Pataponka. Jak zaproponowała walkę to aż się we mnie zagotowało.
- A jednak gorzej niż dziwka z burdelu - warknęłam do niej i zła stanęłam naprzeciwko. - Niech będzie i walka, dostaniesz ode mnie popalić - powiedziałam do niej i też przyjęłam bojową postawę.

Nęciłuska uśmiechnęła się jedynie wrednie. -Masz to jak w banku.I to raczej ja dam popalić tobie. Powiedziała i mocno ścisnęła swoją pikę. Wściekłowilk usiadł i patrzył na was. Położył obok siebie szpony. Nazo usiadł obok, wbił włócznię w ziemię. Po czym wyjął z kieszeni małą paczkę uszuszonych jabłek. -Jabłko? Spytał wilka nie patrząc na paczkę i na niego. W: Dzięki. Opowiedział i wziął jeden

Nęciłuska zaatakowała pierwsza biegnąc na ciebie i próbują cię dźgnąć piką w bok.

Tak więc zaczęło się. Ja szybko wycelowałam w nią i wypuściłam strzałę w jej kierunku, po czym odskoczyłam od piki na bok i podbiegłam do Nęciłuski najblizej jak się dało, bo nie da przecież rady tak bardzo cofnąć swojej dłoni i uderzyłam ją z całej siły swoim łukiem w głowę. Z tego co widze to jest na tyle mocny, po czym kolejny odskok i wymierzyłam jej strzałę w brzuch, wykorzystując chwilowe ogłoszenie i odskoczyłam dalej by musiała się na mnie rozpędzić, wtedy ja się uchyliłam, złapałam jej broń za ostrzem i przy szybkim obrocie kolejny cios łukiem.

Odbiła szybko strzałę, ale zdążyłaś uskoczyć od dźgnięcia. Oberwała łukiem, ale nie ogłuszyło jej to tak mocno jak byś chciała. Uniknęła strzały w brzuch i jednak nie zaczęła biec na ciebie z łukiem przez co nie mogłaś zrobić tak jak chciałaś. Zamiast tego skoczyła. Pika zaczęła świecić na błękit. -Nova uważaj teraz! Wrzasnął Nazo. Pika uderzyła w ziemię i kiedy się wbiła wyszła z niej jasno niebieska fala w towarzystwie płatek śniegu.

Tak więc odskoczyłam od niej najdalej jak się dało. Starałam się jakoś opanować i trafiać celniej. Poleciała kolejna strzała. To nie wyglada za ciekawie, gdyż jest mocniejsza ode mnie. Póki co jednak starałam się unikać jej ataków i czekałam na jak najlepszą okazję dla ataku. W jednej ręce cały czas trzymałam strzałę by móc w razie czego ugodzić nią Nęciłuske jak sztyletem, czego w sumie ta może się nie spodziewać - dość niespotykane użycie tego rodzaju oręża.

Niestety nie byłaś ostatecznie szybka i twoje nogi stały się bryłą lodu Jednak jedna strzała trafiła Nęciłuskę z ramię. -Cholera! Nova. Nazo chciał biec, ale Wściekłowilk go zatrzymał przykładając mu pazury do szyi.  W: Tknij tylko włócznię, a osobiście zrobię przegląd twojego gardła. Czyli Nazo tez nie był w dobrej sytuacji. Przeciwnika przychodzi z uśmiechem triumfu i uderza cię w głowę trzonkiem piki.

Tak więc moja sytuacja jest wręcz fatalna. Nie mam pojęcia co zrobić, ale szybko staram się złapać za trzonek jej piki.
- Nie dam się tak łatwo pokonać! - powiedziałam tylko.
Po chwili wykorzystałam strzałę, którą trzymałam w ręce i wbiłam ją jej w brzuch mając nadzieję, że to poskutkuje. Przecież podeszła taka pewna siebie, taka odsłonięta. Starałam się opanować i nie upaść, przecież nie mogę! Szybko starałam się jakoś oswobodzić z lodu i roztłuc go ewentualnie. Jak ta atakowała to jednak starałam się jakoś odpierać jej ataki, używając swojego łuku jako tarczy i strzał jako rzutek, przecież mogę nie mieć okazji by strzelić z łuku.

Nęciłuska zrobiła dość dziwny ruch bo odskoczyła, a ty rzuciłaś strzałą przez co dostała w oko. Wrzasnęła. Dzięki temu Wściekłowilk spojrzał na nią, a Nazo uderzył go z łokcia w brzuch i z pięści w twarz po chwili i wziął włócznię. Ogłuszył wilka i kiedy przeciwniczka wrzeszczała i starała się opanować ból w oku Nazo rozwalił lód, który skół twoje nogi.

Tak więc wszystko podziało się w błyskawicznym tempie. Byłam zszokowana. Nie chciałam jej trafić.. TAM! Ale postanowiłam szybko się ogarnąć. Jak tylko Nazo mnie uwolnił to czym prędzej rzuciłam się z nim do ucieczki.
- Ja nie chciałam jej tam trafić - powiedziałam niemalze płaczliwym tonem, byłam wstrząśnięta swoim czynem.
Starałam się jednak jakoś ogarnąć.

Nazo przytulił cię w biegu. Zatrzymaliście się dopiero w normalnym lesie za dość dużą gęstwiną. -Nie powinni nas już gonić. Małe patapony też były zdyszane. Miecznik: Było gorąco. Hatapon: Raczej lodowato. Nazo podszedl do cię i przytulił cię mocno.

Po chwili już było mi lepiej, choć ciągle nie wiedziałam jak ja teraz wytrzymam z myślą, że pozbawiłam kogoś oka. Tuliłam się ciągle do chłopaka by jakoś poprawić sobie humor. Po chwili poprosiłam byśmy już wracali do domu. Co jak co ale mi starczy wrażeń.

Nazo pokiwał głową i ruszyliście do domu. Powrót nie zajął wam długo, ale Nazo cały czas stał obok ciebie i nie odstępował cię na krok. Po powrocie Hoshipon tylko spojrzał na was i siedział cicho. Na szczęście wiedział kiedy się zamknąć i lepiej nic nie mówić.

Wtuliłam się jeszcze w chłopaka na jakiś czas i po chwili się od niego oderwałam.
- Ugrh, mogła tak nie odskakiwać - mruknęłam tylko.
Podrapałam się po głowie i poszłam się przejść z Nazo po naszej kryjówce. Myślałam jakby tu poprawić sobie nastrój, ale póki co nie miałam szczególnych pomysłów. Póki co wiem jedno, nie odejdę od Nazo nawet na krok. Za dużo dzisiaj tego wszystkiego, a jak za bardzo się przejmę to i w trakcie kąpieli mu się wpakuję.

-Wiem, ale zrozum, ze czasami takie wypadki się zdarzają. Nic na to nie poradzisz. Wytłumaczył chłopak. Patapony zaczęły się bawić i wygłupiać niedaleko was. Po waszym małym spacerze Nazo poszedł się umyć. Na spokojnie i bez stresu.

Tak więc póki co usiadłam przed wejściem i czekałam, aż Nazo się umyje. Miał rację, ze nic na to nie poradzę... Westchnęłam i póki co siedziałam dość cierpliwie, choć faktycznie miałam ochotę wejść, siąść z nim i tak miło posiedzieć w ciepłej wodzie. Bawiłam się strzałami od swojego łuku.