Po wojnie światów nastał budyń, czyli podróż GhostRiderki

- No nie no! - krzyknęłam.
Po chwili siadlam na ziemi i zdjelam kostium. Zaczęłam się glowic nad tą kostką.
- I jakby to... - mówiłam sama do siebie.
Szukałam na kostce napisów, znaków...

Typowy sześcian... Wielkosci jak kostka rubika. Jedyne co zwróciłaś uwagę to ze ma numerki na bokach... 1, 2, 3, 4, 5, 6... To jak kostka rubika ale bez kolorów a z liczbami. Cóz, to trochę się zejdzie ale czułaś tam coś co wydawało ci się swoim kawałkiem... Moc, nie wiesz czy dużo.. Czy też mało ale zawsze coś....

Tak więc zabrałam się do roboty. Kostka rubika, nie tak źle. Zaczęłam układać te cyfry... Trochę mi zejdzie, ale, przynajmniej zajęcie do czasu, gdy chłopak nie wróci...
- Chyba trochę przesadza... Chociaż może nie? - mruknęłam.
Ta moc... Na pewno była moja.

Utworzyła się.. Czułaś jak wraca coś do ciebie... Możliwość szybkiego przemieszczania się na bliski dystans... Zdolność kontroli nieco otoczenia oraz ułomne czytanie w myslach... Zawsze coś... Dodatkowo twój paraliż działa lepiej niz wtedy... Nie wiele ale dużo tego ne było. Więcej zyskasz przez... Cóż... Sex z Edwardem... Ale to.. To złe

Właśnie... Jak już to robić to tylko z miłości i niczego więcej. Rozejrzałam się wokoło i wstałam. Postanowiłam nieco pospacerować sobie po tym mieście. Byłam trochę... Zdolowana? Chyba tak... Skrzyżowałam ręce i dalej chodziłam. Edward wracaj w końcu, nie ma się do kogo przytulić...

Udałaś się do poprzedniego hotelu... Weszłaś do pokoju a w nim siedział edward lekko ranny - O... Jesteś... - Odparł ledwo żywy... Ty od razu rzuciłaś sie do niego... jego rany były nie zbyt głębokie ale napewno krwawiły...

- Rety co się działo? - spytałam się go zatroskana.
Po chwili postanowiłam użyć swoich mocy by przynajmniej tych mniejszych skaleczen u niego się pozbyć. Po tym go jeszcze pocałowałam. Usiadłam obok niego i się w niego wtuliłam.

- Ojciec... Był kanciarze... A teraz chce odpocząć przy tobie... Przy tej którą kocham - Odparł pociągajac cie tak ze siedziałaś mu na kolanach... Objął cię delikatnie o pocałował w szyje - Mam nadzieje ze to się szybko nie zmieni... A... A jeśli tego chcesz to ja nie mam nic przeciwko jeśli ci to pomoże. bo to jest najważniejsze dla mnie...

Rozsiadłam mu się na kolanach.
- Sluchaj... Odnośnie tego to wszystko zależy od ciebie, ja nie chcę dla mocy... - powiedziałam.
Wtuliłam się w Edwarda i zaczęłam go głaskać po głowie.
- Może chcesz masaż? - zaproponowałam.

- A nie zabijesz mnie tym? - odparł lekko cynicznie by cie zdenerwować, pyknął cię palcem po nosie i pocałował - Jak chcesz to proszę nie pogardzę... Zależy ode mnie? Spoko po ślubie hahaha - Odparł a ty lekko się zaczerwieniłaś... Cóż, takie słowa a ty w sumie tak młoda... Poz atym.. Ile on ma lat?

Na słowa o ślubie spaliłam raka.
- Mhm... - powiedziałam tylko.
Po niedługim czasie zabrałam się za robienie chłopakowi mmasażu.
- Ile masz lat tak w ogóle? - spytałam się go..

- Hmm 22 a co? - Odparł rozkoszujac się masażem patrząc na ciebie po czym złapał cie i przezucił znów na kolana - Wiesz wolę to - Odparł po czym pocałował cię w usta namiętnie obejmując w talii... czułaś się świetnie - Zależy mi na tobie i nie chce cie stracić.. Najlepiej jak byś nigdy ich nie odzyskała, mieszkali razem i mieli rodzine -odparł...

- Tak tylko się pytam - powiedziałam.
Jak mnie tak sobie przerzucił to się zaśmiałam.
- No racja fajnie tak jest - uśmiechnęłam się.
Na jego kolejne słowa się zamyśliłam.
- Moce byłoby pożytecznie odzyskać, ale skoro tak chcesz to dobrze - powiedziałam uśmiechnięta.

ten też się uśmiechnął i objął cię lepiej - Wiesz, wiem że jesteś dużo młodsza ale jesli ci to nie robi problemu to mi tez... Może jutro wrócimy do twojego domu? Coś czuje ze twoi rodzice chcą mnie poznać po ilosci wiadomosci na tym laptopie - Wskazał na niego... z 20... o Kuźwa...

- Na ogół jak policzyć to razem z poprzednim życiem 299 lat - odpowiedziałam chłopakowi rozbawiona i go znowu pocałowałam.
Po tym popatrzyłam się na wiadomości.
- O rety - powiedziałam i zaczęłam je trochę przeglądać. - I ok, tutaj już nie mam nic do szukania - stwierdziłam.

- To rano.. Zabukowałem nam już bilety heh ale obecnie masz 18 lat i nadal cóż... Nie mialaś chłopaka a niedawno był twój pierwszy pocałunek. I nie trzeba czytać w myślach by wiedzieć ze dziewcyzna nie umie sie całować - odparł odkładajac cie i padajać na łóżko...

Nadęłam policzki.
- To mnie poinstruuj - powiedziałam.
Po chwili poszłam się umyć a następnie położyłam się obok chłopaka w łóżku. Przytuliłam się do niego i próbowałam zasnąć. Czułam się przy Edwardzie tak dobrze.

Zasnęlaś znów szybko... nie miałaś koszmarów, jakby on je wysysał... Rano obudziłas się wtulona w niego a jego ręka obejmowała cię w połowie... Tak jakby nie chciał byś spadła i by zarazem mógł czuć twoją obecnosc...

Pobudka była całkiem przyjemna. Leżałam tak i cczekałam, aż się obudzi.... W międzyczasie się też i ja do niego przytulałam.
- Cześć, kochanie - powiedziałam jak się obudził.
Po tym cmoknęłam go w policzek i wkrótce usiadłam na łóżku.

- eee co? A tak... Już nie śpisz? - odparł wstając i przeciagajać się... - To co? szykujemy się i lecimy? - Dodał idąc do łazienki... Po chwili wyszedł i zaczał się ubierać - Jak przylecimy to co... przedstawisz mnie jako kogo? Kolegę? Chłopaka? Współpracownika?

- Chłopaka - powiedziałam bez oporu.
Po chwili i ja poszłam się ubierać. Wkrótce spakowalam swoje rzeczy.
- I jestem gotowa do drogi - uśmiechnęłam się.
Ruszyłam z chłopakiem na lotnisko.

Po locie trafiliście potem do lasu... trochę wam zejdzie gdy nagle coś zaatakował ciebie... Był to Jakiś Pokemon... Chyba nawet Joltik... - Jol... Jol... - odparł elektryzując się i stosując na tobie Thunder Wave

Spojrzałam na pokemona zaskoczona.
- Hej mały spokojnie... - powiedziałam.
Nie mam praktycznie żadnego użytecznego pokemona... Dałam pajączkowi karmę, może uda mi się go do mnie przekonać bez walki.

Zaatakował cię ponownie u strzelił siecią prosto w twarz... Cóż, dla niego to koniec dyskusji.. Bez walki się nie obejdzie... - Może użyj trapincha? - Odparł czekając na twoją decyzje... Cóż, dobry pomysł przynajmniej są niemal podobni wzrostowi...

- Nie zna żadnych porządnych ruchów - stwierdziłam.
Po chwili jednak wypuściłam stworka.
- Zacznij od sand attack, potem chwyc go w zeby swoim bite i rzuć o drzewo... Po tym kolejne sand attack i go ugryź bite w nogi, by mu utrudnić ruch - wydawałam komendy.