Po wojnie światów nastał budyń, czyli podróż GhostRiderki

- Nie chce byś gdziekolwiek szła gdzie nie będe mógł cie zobaczyć - Odparł całując delikatnie acz słodko w usta... Było to takie... Słodkie i romantyczne, on naprawde cie kochał skoro tak mówił. Objął cię by było ci bardziej wygodnie niz jemu, miałas teraz jego rękę jako poszuszke oraz nieco więcej miejsca... czułąś też jego ręke w tali... Było ci tak dobrze ze nie chcesz tego zostawiać... Lecz... Wówczas zerwał się większy wiatr... Namiot ustoi ale wiało tak ze samoczynnie sie w niego wtuliłaś

Westchnęłam.
- Może i mogłabym cię zabrać ale świat "Nodos" jest zbyt niebezpieczny dla ludzi, więc odpada w takim razie - stwierdziłam.
Tak więc zadecydowanie i nigdzie się nie wybieram... Jak zerwał się ten wiatr to pisnęłam i wtuliłam się w swojego ukochanego lekko wystraszona. I jest coś na tej poczcie czy nie? Chyba nie ma nawet zasięgu skoro do teraz się nie załadowało...

Hmm Wichura nie no 10 kresek... 0 to prawdziwa odpowiedź... Wtulałaś się i zasnęłaś... Znów ten sam sen... Tylko teraz wasza córka ma 16 lat... Jest bardzo podobna do ciebie, tylko ma włosy do pasa... Syn wdał się w ojca... Ale... Towarzyszył wam ktos jeszcze... Jednak nie dałaś rady go dojrzeć... Syn jednak go widział i machał...

To było dziwne. Komu machał mój syn? Westchnęłam i potrząsnęłam głową po pobudce. Może w następnym śnie zobaczę tego kogoś... Interesujące... Pocałowałam chłopaka w czoło i jak nie wiało to lekko się wychylam poza namiot, a jak wieje to nawet nosa nie wystawiam... Zaczęłam sobie przeglądać dalej tą pocztę czy cokolwiek tam mam....

Internetu nie było, a Edward juz był poza namiotem... -Ruchy, mamy mało czasu... Zjesz na górze - Odparł po czym ruszyliście górską droga... łatwa to ona nie była... Edward skakał jak małpa z półki skalnej na półkę wciągając cię potem. Zwinny cholera był jak nie wiesz co. Ale co tam, grunt ze taki był to dawało ci świadomość ze nie ma zamiaru być leniem w przyszłości. Droga była naprawdę ciężka... nawet prawie spadłać w dół gdyby nie Ed

Chłopak zaskakiwał mnie swoją zręcznością, cóż na ogół czułam się teraz trochę jak kula u nogi ale co tam... Podróżowałam dalej, starając się nie sprawiać Edwardowi problemów. Podobała mi się taka wędrówka, zawsze jakiś sport i na pewno nie przytyję przez te ciastka, których się najadłam ostatnio... I żelków tak samo...

Szło wam opornie przez ciebie ale jakoś weszliscie na szczyt... Dostzegłaś tam ogromny Wieżowiec a obok coś ala gigantyczną kopalnie odkrywkową. - To wieżowiec mojego ojca a ja... Mam tam być dyrektorem - odparł po czym spojrzał na ciebie... - Wydobywamy tam dość unikalny surowiec. Na ziemi sa 3 miejsca gdzie można go spotkać - odparł obejmując cie - Chcesz tam sie przejść?

Popatrzyłam się na to wszystko z podziwem.
- No nieźle, a co to za surowiec i do czego on jest potrzebny? Jakie ma właściwości i czy bardzo reaguje z innymi pierwiastkami? Jakie może stanowić zagrożenie? - wypytywałam się chłopaka.
Cóż jak zwykle jestem dociekliwa. Na jego pytanie kiwnęłam głową.
- Tak i jakby się dało to chętnie co nieco obejrzę - powiedziałam.
Tak więc teraz podróży do wieżowca.

- Vibranium... Surowiec w cholerę niebezpieczny. Podobny do Adamantium ale lżejszy... Nie nadaje się na budowę czego kolwiek bo bardziej łamliwy ale idealny na wzmocnienie Megazorda - odparł kierując się z toba powoli do zejscia z góry... Było o wiele łatwiej teraz niż wtedy... Po około paru godzinach byliście z innej strony. - To co, chcesz zobaczyć czy nie? - Odparł dość miło i próbował cię też zaciekawić

Pokiwałam lekko głową na słowa chłopaka.
- No tak może ten pierwiastek okazać się bardzo przytatny... Oczywiście, że chcę zobaczyć. Interesują mnie takie rzeczy. Byłam kiedyś konstruktorką - powiedziałam.
Po chwili wiec weszłam z chłopakiem do środka.
- A ogólnie twoja rodzina wie już, że jesteśmy parą? - spytałam się Edwarda.

- Hmmm nie - Odparł beztrosko idąc z toba przez las. - Droga będzie trwała parę dni ale damy rade. Po drodzę powinno być PC - Odparł a na twojej a raczej waszej drodze pojawił się problem... - Geo.. Geodude! - Dziki pokemon... Skalniak... Echh co on robi tak daleko od góry? Zgubił się czy jak? - Ej... Co on robi w tej okolicy? Zdala od swoich? - odparł Edward patrząc na pokemona

Spojrzałam na chłopaka po tych słowach.
- Aha... - bąknęłam tylko.
Moi w sumie wiedzieli od początku... Jak będzie pc to będzie wifi a jak będzie wifi to znaczy, że mogę sprawdzić tam e-mail... Gdy ujrzałam tego kamiennego pokemona to wzięłam pokedex i go zeskanowałam, po czym wypuściłam swojego Keldeo.

Geodude maił na oko 9 poziom, dodatkowo to samica. Widząc twojego pokemona od razu przyjęła pozę do walki, a to ciekawe... Z Charakteru wynikało by że ona raczej unika walki.. Jest pokojowa ale w sumie w obecnej sytuacji nawet pokojowa istota przyparta do muru zacznie walczyć. - A może ją by tak złapać? - Rozmyślał Edward patrząc na skałę z rękoma - Bo patrz, Golem to jednak Bad Ass nie?

- Niezbyt mi się podoba - skwitowałam krótko słowa chłopaka.
Cóż, mi akurat zależało na stworzeniu teamu, przy którym się będę dobrze czuła a nie... jakieś monstra.
- Zacznij na początku od użycia Leer by go osłabić, po tym użyj ruchu Secret Sword by go wyrzucić w powietrze i po tym uderz go Scald. Jak spadnie na ziemię to wykorzystaj, że będzie trochę wbity w podłoże i uderz go przy pomocy Double Kick - wydałam krótkie komendy.

Cóż, Geodude nawet jakoś się nie bronila... Chłopak był też na tyle chamski że rzucił w nią Ultra Ballem. Pokemon od razu się złapał, na swoją obronę cię przytulił i pocałował - Oj nie Fochaj się mi się spodobała przyda się w drużynie u mnie - Dodał a ty lekko zdenerwowana ale cóż... Jego słodki głos, całus oraz przytulenie sprawia że nie umiesz się gniewać... Nawet na 10 sekund. Ruszylisćie dalej i w oddali widac już było leśne PC

- Ale mogłeś mi przynajmniej pozwolić go pokonać - nadęłam policzki nieco rozdrażniona.
Ale po chwili zmiękłam po tym jak mnie pocałował i przytulił to na nowo roztajałam.
- Hah tak mnie rozmiękczyłeś, że jestem przeciwieństwem dawnej siebie - powiedziałam rozbawiona do chłopaka i wkrótce ruszyłam z nim w dalszą drogę, Keldeo zostawiłam poza pokeballem by się przewietrzył. W sumie... Po chwili wypuściłam resztę swoich pokemonów. Dałam im trochę smakołyków.

Jednak po chwili wróciły... Zanosiło sie na burzę... I to ogromną, pioruny waliły w oddali jak szalone. Przyśpieszyliście kroku by po chwili zacząć biec przed siebie byle by jak najszybciej być w PC. Udało wam się to w ostatniej chwili. Po wejściu dokładnie 20-30 sekund później zaczęło lać jak cholera. W oddali widać było błyski piorunów oraz jeszcze większe czarne chmury. Sisotra Joy stała natomiast jak zwykle mając wyjebane po całości bo... W sumie co ja ma dziwić?

Odetchnęłam z ulgą, gdy udało nam się w porę dotrzeć i dałam pokemony doleczenia. Na ogół nie ma ich z czego leczyć ale zawsze po tym jest jakiś większy komfort dla nich. Po tym odbieram pokemony i idę z chłopakiem do stołówki. Byłam bardzo głodna po tym wszystkim... Rozejrzałam się wokoło i w ogóle. Ogólnie... czy Edward by chciał dziecko? Bo co jak co zbliża się czas, więc w razie czego albo zabezpieczenie albo brak...

Zamówiłaś coś i jadałaś... To pytanie nie dawało ci spokoju... Spytać go czy nie... Sama tez nie wiesz czy była byś gotowa na to... Oraz co by się mogło stać... Tyle pytań, a odpowiedzi brak. Cóż, może trzeba czekać aż coś się stanie? Edward siedział jakoś tak cicho czytając coś z tableta... Chyba wiadomości. A ty biłaś się z pytaniami w swojej głowie. Niby nie bała byś się tego ale co... Co jeśli on tego nie chce? Albo co jeśli dziecko by było potworem? Cholera

Westchnęłam. Mam łącznie 299 lat, no już za kilka dni 300... A nadal nie jetem tego pewna, chociaz bardziej wszystko zależy od chłopaka. Muszę go w koncu spytać, ale nie teraz... Po chwil wzięłam swój telefon i podłączyłam się do wifi, po czym zaczęłam przeglądać informacje.... Sprawdziłam też e-mail, chociaż po zajściu w domu nic szczególnego tam się nie spodziewałam.

Brak wiadomości... W sumie dziwi cię to? Bo niektórych nie za bardzo... W sumie czego się spodziewałas po zaatakowaniu własnego ojca oraz w zasadzie ucieczce z domu? Ciesz sie że nie wzywano policji albo coś... Echh jestes teraz w zasadzie zdana na siebie... Gdyby nie Edward nie wiesz jak by to mogło wyglądać dalej... Lepsze to niż samotność... Patrzyłaś na niego a ten tylko spojrzał na ciebie, położył dłoń na twojej i pocałował w czoło

Cóż nie dziwiło... Nawet nikt z klasy nie odpowiedział mi ostatnio... heh wszyscy się na mnie poobrażali. Jak chłopak mnie ucałował to uśmiechnęłam się lekko. Jak odzyskam moce to zrobię w domu coś w stylu małego podglądu... będę chciała mimo wszystko widzieć czy u nich wszystko w porządku... Po tym poszłam wynająć z chłopakiem pokój i siadłam na łóżku. Zaczęłam małe ćwiczenia ze swoimi mocami.

Nadal nic... Może raz to za mało? Cóż.. Zjedliscie i wzięliście pokój.. ładny, skromny ale przytulny. Z tego co w TV mówią conajmniej 2 dni będzie padać wiec 2 dni tu spędzicie... Cholerna pogoda, ciekawe co jest tego powodem... Edward usiadł na fotelu obok balkonu i obserwował burze - Christine... Co by się stało gdybym... - I jakoś nie umiał chyba dokończyć tego co zaczał mówić

Westchnęłam i rozłożyłam się na łóżku. Może jednak nie chodziło o seks z chłopakiem...? Uff przynajmniej nie czuję sie jak jakaś wyzyskiwaczka... Po chwili spojrzałam na chłopaka, coś go gryzie czy jak?
- O co chodzi? No dokończ - zachęciłam chłopaka.
Cóż, to było dość niepokojące mimo wszystko jak dla mnie.

- Ehh - Po czym wstał i usiadł obok - Jak ostatnio spałaś poszedłem coś kupić ale nie miałem odwagi ci tego pokazać - Po czym pocałował cię i położył... Następnie pocałował po szyi i coś włoży ci na palec - Chcesz być ze mną już do końca? - Odparł patrząc na ciebie wzrokiem pytającym... Po chwili spojrzałaś na rękę... O kur... To to o czym myślisz