Po wojnie światów nastał budyń, czyli podróż GhostRiderki

Zrobiłam tylko minę w stylu "bleee".
- Co pana podkusiło do takiego zapachu? - spytałam się.
Spojrzałam zaintrygowana na miecz i uśmiechnęłam się na zapach jagód. 
- Aż mam ochotę na jakieś jagódki - zaśmiałam się i wzięłam od chłopaka miecz.

Od razu po wzięciu twoja aura się uaktywniła i czuć było zapach metalu. P: Musiałem mieć jakiś zapach związany z ogniem. Nie martw się. Są gorsze zapachy aury. Powiedział i założył ci pochwę na miecz na plecy. Dzięki temu mogłaś go normalnie schować na plecy oraz swobodnie wyjmować i wkładać miecz.

Pokiwałam głową.
- To mógł pan dać na przykład zapach jakiegoś pieczonego dania - stwierdziłam.
W moim zapachu przynajmniej da się wytrzymać. Po chwili schowałam miecz do pochwy. Byłam na ogół zadowolona. Nowa moc, do tego broń. Trochę trzeba będzie potrenować.

P: Ale jeszcze jedna rada zanim odejdziecie z mojej krainy cieni. Uważaj na Clarent. Jeśli wpadnie w ręce Dee to nie wyniknie z tego nic dobrego i czasami pokazuje wizje zwycięstw w walkach, które toczysz. Nie daj się im zwieść. Powiedział bardzo poważnie Prometeusz. Wygląda na to, ze to jest naprawdę ważne.

Pokiwałam głową ze zrozumieniem na słowa Prometeusza.
- Będę pamiętać - powiedziałam do mężczyzny. - To idziemy? - zwróciłam się do Nazo. 
Czekałam, aż zacznie prowadzić nas w kierunku wyjścia i jak tak to ruszyłam za nim i przy okazji trochę się jeszcze rozglądałam. Ta kraina nie jest wcale tak cienista jak to wynika z nazwy.

-Idziemy. Dziękuje Wujku.  P: Nie ma za co siostrzeńcu. Padnijcie tu jeszcze kiedyś. -Na pewno. Pa. Nazo spokojnie prowadził cię do wyjścia. Po chwili niespodziewanie byliście przed skałą, którą weszliście. -Trzeba iść... Tylko gdzie? Twój towarzysz zastanowił się chwilę i wyjął mapę z plecaka.

Spojrzałam również na mapę i sprawdziłam też, gdzie jesteśmy.
- Ja proponuję gdzieś nad jezioro... - powiedziałam w końcu do chłopaka.
Czekałam na to co odpowie. W sumie fajnie byłoby nad wodą, tak sobie pochodzić i poszukać tam ciekawych pokemonów. W pewnej chwili nachyliłam się nad chłopakiem przez ramię i lekko pocałowałam go w policzek.
- Takie moje podziękowanie za pomoc - uśmiechnęłam się.

Chłopak zrobił się czerwony jak burak czując to. -T-Tak. Nad jeziero... Dobry pomysł. Mówił trochę chaotycznie, ale się opanował do chwili. -Najbliższe jest w Twinleaf city więc musimy iść do Jubilife, a potem do małego miasteczka i na koniec w prawo i jesteśmy blisko jeziora.

Rozbawiła mnie lekko reakcja chłopaka choć nie zaprzeczę, ze sama byłam lekko czerwona po tym. 
- No to super, dłuższa trasa to zajęcie na większy czas - uśmiechnęłam się. 
Czekałam, aż spakuje mapę, po czym ruszyłam w kierunku jaki był wskazany na mapie.

-Dobrze ruszajmy, ale będziemy musieli przejść przez jaskinię. Powiedział chłopak po czym wyruszyliście w stronę jeziora.Po paru minutach doszliście do jaskini. W środku było ciemno jak cholera. Nazo wytworzył kulę ognia, która dawała światło i była nad wami.

Nie chciałam być gorsza i ja też stworzyłam kulkę z ognia, po czym ruszyłam za chłopakiem przez tą jaskinię i się bez przerwy rozglądałam wokoło myśląc o tym jakie pokemony mogłabym tutaj spotkać. 
- Brr ciemno tu jak nie wiem co - wzdrygnęłam się.
Przysunęłam się bliżej niego i wędrowałam dalej.

Chłopak widząc, że przybliżyłaś się delikatnie i niepewnie cię objął. Lekko się uśmiechał. Nagle zgasił światło. -Zgaś. Dodał szeptem szybko. Po chwili wiedziałaś czemu. Przed wami stanął dziwny stwór. Był brązowy, w kilku miejscach na jego ciele widać krew albo kości. Sam potwór miał strasznie zdeformowaną twarz. Po prostu sobie chodził. Póki co nie zainteresował się wami.

Zgasiłam światło i wtuliłam się w chłopaka dośćmocno , gdyż ten stwór mnie przerażał. Co to mogłoby być? To chyba nie jest pokemon. Sama nie wiem..
- Co to jest? - szepnęłam do niego.
Mógł chyba wyczuć, że lekko drżę. To przecież chyba może nas zabić, a ja nie chcę się rozstawać z moim życiem. Jakbym miała fobie. W

Chłopak zrobił się cały czerwony. Na szczęście było ciemno i nie dało się tego zauważyć. Jednak objął cię rękoma. Patrzył na stwora. Rzucił kamyk po chwili. Stwór ruszył w waszą stronę. -Reaguje na ruch i ma dobry słuch. Jak podejdzie rzucę w niego kulą ognia, a ty Nova biegnij przed siebie. Nic mi nie będzie.

- Trzymam za słowo - powiedziałam do chłopaka.
Zwolniłam uścisk by móc szybko pobiec. Nie chciałam jednak go tak zostawiać... Skupiłam się by móc w każdej chwili zebrać energię i jak tylko chłopak zaczął swoją strategię to ja rzuciłam w stronę gdzie był potwór jedną z swoich wybuchowych kul energii i czym prędzej ruszyłam w ucieczkę.

Kiedy tylko był blisko zaatakował kulą ognia, a ty zaczęłaś biec. Całą jaskinię wypełnił okropny ryk tego stwora. Oberwał raz Nazo i ciebie. To go jednak jeszcze bardziej zdenerwowało. Biegłaś przed siebie i po chwili zobaczyłaś światełku w tunelu. W twoim umyśle pojawiła się myśl "Wyjście".

Obejrzałam się za siebie, ale nie wiedziałam czy biec dalej czy zawrócić... coś mi nie dawało spokoju. Wzięłam miecz i ruszyłam z nim w kierunku potwora. To powinno podziałać. A i uważałam na wizje o jakich była mowa... Nie mogę na nich polegać. Cięłam od razu bestię w łeb, uprzednio oświetlając sobie drogę by wiedzieć gdzie co ma... Nie będę uciekać jak tchórz!

Potwora nie widziałaś. Po chwili coś zaczynało się wyłaniać z mroku. -Nie atakuj! Krzyknął Nazo widząc cię. Na szczęście nic mu nie było. Leciutko popchnął cię w kierunku wyjścia. Miał rację. Lepiej wiać. Kiedy tylko wyszliście był spokój. Potwór zniknął.

Odetchnęłam z ulga jak tylko uciekliśmy.
- Jakoś nie mogłabym cię tak zostawić - powiedziałam do chłopaka i się uśmiechnęłam lekko.
Ruszyłam z nim jeszcze kawałek dalej i poprosiłam byśmy trochę po tym odetchnęli.
- W ogóle co to był za potwór? - spytałam sie.

-Nie mam zielonego pojęcia. Widziałem takiego pierwszy raz. Lepiej nie wracać już do tej jaskini. No chyba, ze nam życie nie miłe... Powiedział i spojrzał na wyjście z jaskini. Po chwili jednak ruszyliście dalej. -Niedaleko jest już miasto Jubilife. Możemy się zatrzymać tam bo za kilka godzin zacznie zapadać noc, a nie lubie po ciemku chodzić.

Pokiwałam głową ze zrozumieniem.
- Okey - powiedziałam. - To trzeba by załatwić jakiegoś większego latającego pokemona - stwierdziłam i wypuściłam Keldeo.
Co jak co ale bardzo lubię tego konika. Pogłaskałam go lekko i ruszyłam dalej razem z chłopakiem.

Uśmiechnął się lekko. Przybliżył się, ale po chwili znów normalnie szedł lekko czerwony. Chyba nie chciał byś to widziała więc patrzył się w przeciwną stronę. -Szkoda, że nie mamy blisko do morza. Słyszałem fajną legendę.

- Jaką to legendę? - spytałam się chłopaka.
Po chwili to ja przysunęłam się do niego.
- Uroczo wyglądasz jak się czerwienisz - zauważyłam i się uśmiechnęłam z lekka figlarnie.
To go pewnie totalnie wytrąci z jego i tak ledwo trzymającej się równowagi, ale naprawdę to było urocze...

Zrobił sie jeszcze bardziej czerwony.-Do małej buteleczki włóż kartkę z życzeniem i rzuć je do morza. Jeśli wróci to życzenie się spełni. Powiedział po czym zaczął coś nucić pod nosem tak byś nie słyszała dokładnie co. Ale cały czas był czerwony.

To było ciekawe... Wypadałoby sprawdzić.
- To ciekawie, kiedyś jak dotrzemy nad morze to spróbujemy - powiedziałam do niego.
Postanowiłam wziąć go za rękę w trakcie tej podróży i się uśmiechnęłam do niego ciepło.
- Milutki jesteś - powiedziała do niego.