Po wojnie światów nastał budyń, czyli podróż GhostRiderki

-Spokojnie. Pozostawię go żywego być mogła go dobić Powiedział Nazo. -Jutro wrócimy do ciebie i znów dotrzymamy ci towarzystwa. I dobrze. Chodźmy trenować. Pożegnaliście się z wilczkiem i poszliśmy znowu na polanę. -Gotowa do treningu? Teraz to co wcześniej tylko musisz to zrobić szybciej. Nastawię stoper i będziemy porównywać wyniki.

Pokiwałam głową i się skupiłam.
- Dobra, jestem gotowa - powiedziałam chłopakowi.
Starałam się skupiać energię tak jak wcześniej, tylko coraz szybciej, coraz szybciej... Najszybciej jak potrafiłam a potem jeszcze to tępo zwiększałam, chcąc osiągnąć jak najlepszy wynik... Tamto mi dobrze szło to też się uda...

Treningi zaczynały przynosić rezultaty bo twój wynik to załadować kulę w 50 sekund. Po tym byłaś zmęczona jak diabli. Nazo też bo on sam trenował rzucanie kulami aury do celu. -Może na dziś wystarczy? Spytał zadyszany. Ledwo stał na nogach -Dasz radę iśc czy cię nieść? Spytał i zachichotał. Mimo tego nie stracił dobrego humoru.

Zaśmiałam się lekko.
- Nie, poradzę sobie - powiedziałam do niego.
Po chwili razem jakoś doszliśmy do pokecenter, gdzie usiadłam na ławce i złapałam w końcu oddech.
- Nie miałam pojęcia, że to aż tak bardzo może wykończyć - powiedziałam do chłopaka zdyszana.
Po chwili jak odpoczęłam nieco to poszłam do stołówki. Zamówiłam sobie tylko coś do picia.

-Wiem jak to męczy bo sam przez taki trening przechodziłem. Poszedł razem z tobą na stołówkę i wziął sobie do picia sok z owoców leśnych. -Jak chcesz to możemy jutro nie robić treningu tylko odpocząć. Powiedział po czym zaczął się rozglądać. -Czujesz ten zapach siarki? To nie jest dobry znak... Warknął i stanął w pozycji bojowej. Wygląda na to, ze konfrontacja będzie nieunikniona.

Pokiwałam głową i się zamyśliłam.
- Jutro też mogę potrenować - powiedziałam w końcu. - Nawet bardzo tego chce - dodałam.
Zaczęłam pić swój sok owocowy i wtedy dotarł do mnie zapach siarki. Trochę się wystraszyłam bo nie wiedziałam z kim możemy mieć do czynienia. Na pewno będą to poważne kłopoty... Również wstałam i byłam gotowa do działania, chociaż trening mnie niemalże wykończyl.

Nazo odwrócił się w stronę drzwi. Stał tam człowiek. Na oko miał z 20 lat jednak miał przy sobie laskę i wyglądał na biznesmena. Zaczął podchodzić do was podczas gdy Nazo już z tyłu formował miecz. Kiedy tylko był blisko uderzył. Człowiek zasłonił się mieczem. Miecz zrobiony z aury zaczął zamarzać. Twój towarzysz puścił go, a po chwili upadł na ziemię i zostały po nim tylko kawałki lodu.
M: Nie spodziewałam się, że jeszcze kiedyś zobaczę kogoś ze srebrną aurą. Brakuje tylko słońca.
-Odwal się Dee. Nie pozwolę ci jej wykorzystać.

Popatrzyłam się po nich zdezorientowana i podeszłam bliżej do Nazo.
- Kim jesteś? - spytałam się niepewnie.
Trochę się zdziwiłam widząc, że mój towarzysz go zna i cieszyło mnie, że mnie bronił. Chciałam się przyda , ale nie miałam pojęcia na co. Może jakby gość na nas ruszył to ja bym skupiła kule i go nimi trzasnęła? By powstało coś jak wybuch, tylko byle mi rąk nie urwało. .. Póki co czekam.

D: A co? Pokonasz mnie? Wątpie. Z Exaliburem nic mi się nie stanie.
-Miecz lodu? Ciekawie. Ale jak już mówiłem nie pozwolę ci jej tknąć. Spojrzał szybko na ciebie. Był to znak byś uderzyła jak najszybciej kulę. A sam za plecami formował miecz. Dee trzymał w lewej ręce miecz lodu i tylko czekał aż zaatakujecie, ale Nazo najwyraźniej miał plan.

Skupiłam szybko energię w obu dłoniach i utworzyłam kule. Po tym rzuciłam się na mężczyznę, jedną z kul uderzając w miecz, a druga poszła na jego brzuch. Chciałam zrobić jak najmocniejszy wybuch, po czym jak najszybciej odskoczyłam od przeciwnika. Czułam, że mogę się wykazać, przydać na coś i sprawdzić co potrafię w poważnej sytuacji. Zerknęłam na chłopaka i znowu zbierałam energię.
- Będę miała kłopoty przez tę aurę - mruknęłam.

Przeciwnik nie spodziewał się tego, ze zaatakujesz. Uderzyłaś w miecz co spowodowało niezbyt duży wybuch, ale Dee wypuścił miecz i oberwał twoją kulą. Nazo rzucił w niego sztyletem. Oberwał w ramię, a po chwili kulą w brzuch.
D: Ch-Cholera... Tak szybko umie już kontrolować aurę? To niemożliwe.

Wyszczerzyłam się triumfalnie.
- Starałam się dzisiaj to mi się udało - powiedziałam do niego .
Czekałam teraz co dalej, byłam gotowa atakować przeciwnika bez przerwy. To dzień to aż tak mało by się nauczyć normalnego posługiwania się kulą energii? Sama siebie zaskakuję. Nie mogę jednak spocząć na laurach, trzeba być czujnym, coś mi tak podpowiadalo.

D: Jeszcze pożałujesz. Zapach ciarki zrobił się mocniejszy, wręcz nie do zniesienia. Doktor stworzył wokół siebie mnóstwo noży, które poleciały prosto na ciebie. -Nova! Już myślałaś, że zostaniesz trafiona, ale nic się nie stało. Okazało się, ze Nazo zasłonił cię własnym ciałem. -Mówiłem, że... nie pozwolę cię tknąć. Dee spojrzał na to. D: Ułatwił mi robotę. Podchodzi do was z Excaliburem.

Spojrzałam na Nazo niemalże zszokowana i krzyknęłam. O nie, tylko nie to... Nie chciałam by cokolwiek mu się stało. Wściekłam się.
- Jeszcze pożałujesz - warknęłam.
Spojrzałam na Dee i postanowiłam walczyć dalej. Skupiłam w dłoniach energię. W jednej skupiłam energię, a z druga za eksperymentowałam i stworzyłam jakby powłokę na drugiej ręce. Pierwsze uderzyła go w bark po stronie, której trzymał miecz, a moja ręka uderzyła go w gardło, a po tym go szybko tam złapałam, chcąc go jak najdotkliwiej zranić. Nie wiem czy się powiedzie, ale warto spróbować.

Nazo upadł na ziemię, a Dee nie spodziewał się takiego ataku furii, a co więcej szybkości, którą dała ci aura. Miecz wypadł mu z rąk. Kiedy tylko złapałaś go za gardło zaczął się robić fioletowy. Jednak udało mu sie wyczarować sztylet i wbić ci go w bok. Przez to go puściłaś. D: Nie doceniłem się. Drugi raz nie popełnię tego błędu. Po chwili po prostu uciekł. W sekundę zniknął.

Siadłam na ziemi, trzymając się za bok i spojrzałam na Nazo.
- Hej, Nazo... - trąciłam go wolną ręką i spróbowałam się podnieść.
Widać nieźle zaskoczyłam Dee ale następnym razem będzie gotowy, ale ja... silniejsza... Teraz zajęłam się szybkim opatrywaniem Nazo i jeszcze zadzwoniłam z pokenavu by ktoś przyszedł pomóc bo widzę wszyscy pozwiewali.

Nazo oddychał, ale był nie przytomny. Po tym jak zadzwoniłaś przybiegła siostra Joy i zabrała go na salę. Tobie kazała poczekać. Nie pozostało ci nic innego jak poczekać na to co powie siostra. Po 30 minutach wychodzi z sali. S: Jego stan jest stabilny. Stracił sporo krwi, ale wydobrzeje. Jutro będzie mógł już stać na nogach, ale niech uważa na plecy. Możesz wejść do niego. Po tych słowach poszła.

Pokiwałam głową i jak zrobiła mi opatrunek to poszłam zaraz do Nazo.
- Uciekł, trochę mu zalazłam za skórę... - wyszczerzyłam się jeśli chłopak był przytomny i siadłam obok niego.
Byłam bardzo, ale to bardzo zmartwiona.
- Nie rób z siebie więcej ofiary i bohatera - spróbowałam lekko zażartować.
Usiadłam obok niego na łóżku i miałam zamiar tak siedzieć.

Uśmiechnął się kiedy weszłaś. Leżał na brzuchu. -Fakt... Trochę przesadziłem. Nie zdążył bym stworzyć zbroi na swoim ciele, a ni tarczy, a chciałem cię ochronić... Zrobił się lekko czerwony na moment, ale po chwili zniknęły rumieńce. -A co z Dee? Zranił cię? Spojrzał na twój bok -Cholera! A miałem cię chronić...

- To nic takiego, zreszta ja mu wytrąciłam miecz a potem go złapałam za szyję, że aż zrobił się fioletowy... niestety uciekł... - powiedziałam do niego.
Wzięłam go za rękę, uśmiechając się lekko i pogładziłam go lekko po głowie.
- Naprawdę to nic takiego, przynieść ci coś? - spytałam się go i usiadłam znowu obok.
Chciałam go trochę jakoś podbudować.

Jak lekko go pogładziłaś to zrobił się leciutko czerwony. -Jeśli możesz to szklankę wody. Zaschło mi w gardle. Znów się uśmiechnął. -Przepraszam, ze się martwiłeś, ale jestem słowny Nova. Mówiłem, ze nie da rady cię skrzywdzić i w pewnym sensie dotrzymałem słowa. Jednak i tak cie zranił. Podejdź na moment. Wyciągnął rękę, którą otoczyła aura.

- Nie przemęcza się, wyleczysz jak poczujesz się lepiej - powiedziałam do niego.
Zaraz po tym poszłam po szklankę wody dla niego i jak wróciłam to mu ją podałam, ewentualnie pomogłam się napić. Po tym znowu siedziała obok niego i dotrzymywałam mu towarzystwa przynajmniej przez chwilę, póki nie zaśnie, bo na pewno to zrobi, przecież po takich ranach jest wyczerpany.
- Będziesz musiał mnie nauczyć leczenia bo inaczej ciągle będę musiała z Toba latać do pokecenter - stwierdziłam tylko.

Zaśmiał się lekko słysząc ostatnie zdanie. -Dobrze. Jak tylko poczuję się lepiej nauczę cię leczenia. Zaczniemy od lekkich ran aż po ciężkie obrażenia. Jednak to pożera dużo many Nova. A teraz jeśli pozwolisz to się zdrzemnę. Na stoliku leżą moje dwa pokeballe. Możesz się zaoopiekować Chimcharem i Pidgeyem dzisiaj? Spytał i zasnął. No, ale co się dziwić.

Kiwnęłam glową.
- To kolorowych snów - powiedziałam do chłopaka i wzięłam poleballe.
Po chwili powędrowałam do wtnajętego pokoju i wypuściłam wszystkie stworki, po czym dałam im jeść. Zamyśliłam się na moment, po czym walnęłam się w łóżko.
- Chyba tez pójdę spać - mruknęłam zmęczona.

Pokemony zjadły i zaczęły się bawić ze sobą. Jednak po 10 minutach już spały wymęczone zabawą. Sama też szybko zasnęłaś. Znowu brak snów. Wstałaś o 8 nad ranem. Poki nadal spały. Dzisiaj pogoda nie była zbyt ładna. Niebo było pochmurne i wyglądało na to, ze lada moment zacznie padać. Usłyszałaś lekkie burczenie w brzuchu. Warto by było zjeść jakieś śniadanie i dać je również pokemonom jak wstaną.